Requiem για ένα πολιτικό που ακούει στο όνομα Φώτης

Του Χρήστου Γκίμτσα

ΓΚΙΜΤΣΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣΉταν από τις  περισσότερο προβεβλημένους ανθρώπους του αλήστου μνήμης ΚΚΕ -Εσωτ.  και  από τα πιο χαϊδεμένα  παιδιά του Λεωνίδα Κύρκου. Μαχητής της ευρωαριστερής – ευροκομμουνιστικής αντίληψης και πολέμιος του δογματισμού και του σταλινικού φαινομένου.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη και ορισμένα φυσικά του προσόντα, όπως η λεξιλαγνεία και ο φραστικός και συχνότατα χωρίς περιεχόμενο, εντυπωσιασμός, κατάφερε να γίνει  προσφιλής και σε ευρύτερα κοινωνικά σύνολα, ακόμα και συντηρητικά.
Το σύνθημα της τότε περιόδου «αριστερά με ανθρώπινο  πρόσωπο» είχε βρει στον Φώτη Κουβέλη (Φ.Κ.) ένα από τους σοβαρότερους εκφραστές. Ακόμα  και ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε πειστεί  για τα προσόντα του και  συναίνεσε  στην τοποθέτησή  του στην θέση του υπουργού  δικαιοσύνης, στην επίσης αλήστου μνήμης, κυβέρνηση Τζανετάκη.

Η τελευταία  είχε  προκύψει από την συνεργασία του  «Συνασπισμού» της  αριστεράς (ΚΚΕ+ΕΑΡ) και της Ν.Δ. Επειδή όμως το πείραμα της επανένωσης της αριστεράς  αποδείχθηκε θνησιγενές,  ο Φ.Κ. , μετά την αποχώρηση του Κ.Κ.Ε. από την σύμπραξη,  βρέθηκε στον εναπομείναντα ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΤΗΣ  ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΠΡΟΟΔΟΥ,  αποτελώντας αυτός και η παρέα του την ισχυρότερη συνιστώσα, συναγελασμένος  όμως  με  ‘’συντρόφους’’  κομμουνιστογενούς προέλευσης.

Μάλιστα διεκδίκησε και την αρχηγία του χώρου, πλην όμως υπέστη βαρύτατο εκλογικό πλήγμα. Έχασε από τον νεότερο και επιθετικότερο  ΑΛΕΞΗ  ΤΣΙΠΡΑ, ο οποίος έλαβε το 70% και ίδιος το ισχνό 30% σε σχέση με την  άποψη που είχε ενδεχομένως για τον εαυτό του.
Δεν το έβαλε όμως κάτω. Και επειδή το κουστούμι μέσα στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ του έπεφτε στενό, μαζί με την ομάδα του αποχώρησαν  – βελούδινο  διαζύγιο χαρακτηρίσθηκε αυτή  η διάσπαση- και δημιούργησαν την ΔΗΜΑΡ της οποίας  εκλέχθηκε πρόεδρος.

Μάλιστα το εγχείρημα δικαιώθηκε στις εκλογές του Μαρτίου και του Ιουνίου του 2012 με το ποσοστό 6% επί του εκλογικού σώματος.
Δοθείσης όμως  της ανικανότητας της Ν.Δ. που πλειοψήφησε να κυβερνήσει την χώρα, αναζήτησε συμμαχίες.
Ο  Φ.Κ. δεν έχασε την ευκαιρία. Με πρόσχημα την σωτηρία της πατρίδας που δεν έπρεπε να μείνει ακυβέρνητη, εντάχθηκε στην τριανδρία που συμπτύχθηκε μεταξύ Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και έγινε επιτέλους κυβερνητικός διαχειριστής  στα πλαίσια της γνωστής αναλογίας: 4-2-1.Τόσο δημοκρατικά, τόσο αριστερά!

Μάλλον πίστευε πως με το 1/7 αυτής της κατανομής, εξασφάλιζε την είσοδο της αριστεράς και του εαυτού του,  στα άδυτα της πραγματικής εξουσίας, οπότε χαλάλι  και η αποδοχή της συνεργασίας με τον  περιβόητο Μπαλτάκο, στο υπουργικό συμβούλιο.
Παρ’  ότι όμως   ευφυής, δεν κατάλαβε πως στην ουσία ήταν το κερασάκι στην κυβερνητική τούρτα.  Το άλλοθι στην δήθεν συγκυβέρνηση.

Το κατάλαβε κάπως αργά και τον Ιούνιο του 2013, με την αστεία αφορμή του «μαύρου» στην ΕΡΤ και αποχώρησε από την’’ κοινοπραξία’’ προσπαθώντας να σώσει  ό,τι μπορούσε να σωθεί από την πολιτική του προίκα που άκουγε στο όνομα ΔΗΜΑΡ.
Και επειδή το ένα στραβοπάτημα εύκολα το ακολουθεί  το δεύτερο, νόμισε πως η ευκαιρία  της πολιτικής του επιβίωσης προέκυψε λίγο αργότερα, με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η  ΔΗΜΑΡ, δεν  ψήφισε  τον προταθέντα από την Ν.Δ. κύριο  Δήμα για το ύπατο αξίωμα, η κυβέρνηση Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές, κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ το αποζητούσε με βουλιμία.

Ο ιστορικός του μέλλοντος ίσως αποκαλύψει τις κρυφές συζητήσεις και συμφωνίες μεταξύ Τσίπρα και Κουβέλη και ποιες υποσχέσεις δόθηκαν στον δεύτερο, για να μην  βοηθήσει  στην  εκλογή  Προέδρου της Δημοκρατίας και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.

Η κοινωνική εκδίκηση ήλθε άμεσα και  νωρίς. Οι εκλογείς που πήραν μυρουδιά τα ακίσματα του Φ.Κ.  φιλοδώρησε σ’ αυτόν και την ΔΗΜΑΡ, τα ποσοστά 1,2% και 0,45%  στις εκλογές   του 2014 του 2015, αντιστοίχως. Μετά από όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε κυρίαρχη πολιτική δύναμη, ο Α. Τσίπρας  έγινε πρωθυπουργός,  και  το πολιτικό τέκνο του Λ. Κύρκου έμεινε εκτός βουλής.

Τα χειρότερα ακολούθησαν. Τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ, ο πολιτικός χώρος  που ο ίδιος δημιούργησε τον απαξίωσαν  με την ΜΗ επανεκλογή του στην προεδρία του κόμματος, και τον  ώθησαν στην πολιτική μοναξιά και στο σπίτι του.
Ούτε καν μέλος της ΔΗΜΑΡ δεν είναι πλέον!

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως  έχει καλό καταψύκτη!

Στριμωγμένος από τα γεγονότα των ημερών και προσπαθώντας να ανταγωνισθεί τον ούριο άνεμο που φύσηξε στην ΝΔ με την εκλογή του νέου αρχηγού της , τον κίνδυνο της πιθανής ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς και την  δική του δημοσκοπική φυλλοροή, ,αποφάσισε την απόψυξη του Φώτη,  και ο οποίος  την αποδέχθηκε. Μπορεί και να την περίμενε.

Βέβαια η συνάντηση ΤΣΙΠΡΑ –ΚΟΥΒΕΛΗ και η δημοσιοποίησή της  δρομολογημένης ‘’συνεργασίας ‘’ τους,  μέσα στον ορυμαγδό των τόσων άλλων προβλημάτων, δεν συγκίνησε κανένα. Και το  κατ’ επανάληψη ξαναζεσταμένο φαγητό που ακούει στο όνομα ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ έμεινε στα ‘’ψιλά’’ της ειδησεογραφίας.

Κρίμα! Του δόθηκε η ευκαιρία να εγκαταλείψειτο πολιτικό προσκήνιο , να γυρίσει στο σπίτι του και  να προσπαθήσει να περισώσει ό,τι  μπορούσε από την υστεροφημία του γράφοντας ίσως  στο μέλλον και κάποιο βιβλίο, αλλά δεν την αποδέχθηκε, όπως φαίνεται. Προτιμά τον ρόλο του πολιτικού ζόμπι.

Όταν κάποιος πέσει μέσα στο πηγάδι του ευτελισμού καταλήγει με ελεύθερη πτώση  στον πάτο. Αυτό είναι βέβαιο.
Κατά πώς φαίνεται, όμως, υπάρχουν και μερικοί που αφού  καταλήξουν στον πάτο, σκάβουν με τα νύχια τους μήπως και μπορέσουν να κατεβούν μερικά εκατοστά  ακόμα χαμηλότερα.
Και πάλι κρίμα.

 

Γιατρός – συγγραφέας ([email protected])