Tα γεγονότα στο Καπιτώλιο

Του Δημήτρη Ελέα*

Ζώντας στην Αμερική, οι εικόνες «πραξικοπήματος» και χάους από το Καπιτώλιο (και όχι το Ράιχσταγκ του Χίτλερ) είναι ένα μεγάλο τραύμα διαρκείας

Η εισβολή στο Καπιτώλιο, είναι ένα βαθύτατο τραύμα για κάθε Αμερικάνο και για κάθε μετανάστη εδώ. Ένα πολιτειακό τραύμα που ίσως αφήσει ολέθριες συνέπειες στην ίδια την Αμερική αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.  Και κάθε Αμερικανός εδώ διερωτάται, μα γιατί δεν επενέβη, κατά τα άλλα, η καλύτερη αστυνομία του κόσμου για να σταματήσει το «ακραίο κίνημα» πριν να εισβάλει μέσα στο Καπιτώλιο; Ώστε να μην δούμε στους δέκτες μας, εικόνες από το Ράιχσταγκ του Χίτλερ και τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου.

Και είναι απίστευτο, πως μερικές εικόνες, μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις λύπη για την Αμερική, υπάρχουν ήδη νεκροί, αντί να νιώθεις θαυμασμό. Εικόνες ντροπής και πολεμικού κλίματος κάνουν το γύρο του κόσμου αυτήν τη στιγμή από την καρδιά της πολιτικής εξουσίας των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί άρχισαν να τηλεφωνούν ο ένας στον άλλον, για να εκφράσουν τον πόνο τους. Μα εδώ είναι η Αμερική, πώς μπορεί να ξεκίνησε ένα πραξικόπημα με την ανοχή μάλιστα της αστυνομίας; Και το χειρότερο, με την ενθάρρυνση του Προέδρου.

Εικόνες παρακμής, που μάλλον, έχουν να κάνουν με έναν ευσεβή πόθο των εχθρών της Αμερικής που καραδοκούν. Ίσως, να μην είναι έκπληξη οι εικόνες αυτές, για όσους έχουν παρακολουθήσει τον «αμαρτωλό» βίο και την πολιτεία του Ντόναλντ Τραμπ. Έχει ασύλληπτες ικανότητες δημαγωγού και «δεν είναι άβγαλτος». Είναι ο ηθικός αυτουργός, πίσω από τις εικόνες όχλου, που ορμάει μέσα στο Καπιτώλιο, σπάει τζάμια, λεηλατεί, βανδαλίζει και βγάζει «ιστορικές φωτογραφίες» στα βαριά ξύλινα γραφεία.

Είναι η συμπεριφορά των οπαδών του Τραμπ, που ο ίδιος, εμμέσως πλην σαφώς, με «διάφορα υπονοούμενα» πάντα ενθάρρυνε. Χρησιμοποιώντας άριστα, τα social media με τα ανοήμονα tweets του. Πολλές φορές, οι εικόνες με το δυναμισμό που είχαμε δει στις εκδηλώσεις του Τραμπ, προεκλογικές ή μη, φόβιζαν κάπως. Σημειολογικά, τις συγκεντρώσεις των υποστηρικτών και θαυμαστών του Τραμπ, μόνο σε τυραννικά καθεστώτα θα περίμενες να τις αντικρίσεις.

Εικόνες, που μετά από πολλά χρόνια, το πιθανότερο είναι, πολλοί θα δυσκολεύονται να εξηγήσουν για το πώς η Αμερική οδηγηθήκαμε σε αυτήν την παρεκτροπή. Μιλάμε για τη μισή Αμερική να πίνει νερό στο όνομα του Τραμπ (όπως κάποτε, έπινε νερό η Ναζιστική Γερμανία στο όνομα του Χίτλερ). Και το χειρότερο είναι, οι εικόνες αυτές, δεν έρχονται μέσα από κάποιο στούντιο του Χόλιγουντ, αλλά μέσα από το ναό της Δημοκρατίας. Πώς ένας λαϊκιστής ηγέτης μπορεί να τσαλακώσει τόσο εύκολα μία χώρα με τέτοια δημοκρατική παράδοση;

Ταυτόχρονα, μήπως είναι μεγάλο πρόβλημα και για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, πώς αυτή η ίδια, μέσα από τα ζεστά σωθικά της με την εκλογική διαδικασία, μπορεί να αναδείξει έναν χαρισματικό τύραννο; Και δυστυχώς, τα πράγματα γίνονται απείρως ευκολότερα αν υπάρχουν «οι τέλειες συνθήκες»: με ανεργία, με φτώχεια, με ανισότητες και με κοινωνικό αποκλεισμό. Και η φτώχεια είναι πρόβλημα και στην Αμερική, και κάνει ζημιά στη δημοκρατία.     

Ταυτόχρονα, στα social media η Αμερική βρίσκεται ήδη σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο πόλεμο εδώ και χρόνια. Αυτές είναι εικόνες, που σε έναν μεγάλο βαθμό «ξεπηδούν» μέσα από το άφθονο δηλητήριο/μελάνι που χύνεται πρώτα εκεί. Γιατί δυστυχώς, και τα social media, επιφέρουν ανεπανόρθωτη ζημιά στη δημοκρατία. Οι λογικές και ευγενικές φωνές πνίγονται, και ακούγονται δυνατά μόνο οι φωνές των «ταραξιών».

Το σοκ είναι εδώ για να μείνει για τους Αμερικανούς, μα και τους νέους μετανάστες. Η Γερουσία επικύρωσε τη νίκη Τζο Μπάιντεν στις εκλογές, ο ηττημένος όμως δεν λέει να αποδεχτεί την ήττα του. Μέτα την ορκωμοσία του, θα πρέπει να ενώσει τη χώρα και να αποκαταστήσει την τιμή και την υπόληψή της. (Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που έδωσε τέτοια ώθηση στον Τραμπ, πρέπει να κάνει κάθαρση, υπό τους αξιοπρεπείς Μπους, Ρόμνεϊ και Σβαρτζενέκερ.)

Ο αμερικανικός λαός όμως, για να μην μετατρέπεται σε οχλοκρατία και μάζα χωρίς ίχνος κριτικής σκέψης, πρέπει να βγάζει χρήματα για να μπορεί να ζήσει καλά, και όχι να χρειάζεται να δουλεύει σε δύο και τρείς δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Όχι να βλέπει επίσης, ότι όλος ο πλούτος που παράγεται στις ΗΠΑ, να καταλήγει σε λίγα χέρια. Η μισή Αμερική ακολούθησε τον Τραμπ γιατί δεν είναι «επαγγελματίας πολιτικός», και νόμιζε ότι μπορεί να δώσει λύσεις. Έτσι φτάσαμε να δούμε εικόνες «πραξικοπήματος» και χάους που ταρακούνησαν κάθε κομμάτι γης. Και «η ταπεινή αφεντιά μου», αναρωτήθηκε, μήπως τελικά ήρθα σε λάθος χώρα για να ζήσω;

*O Δημήτρης Ελέας σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και είναι συγγραφέας, ερευνητής και πολιτικός ακτιβιστής που ζει στη Νέα Υόρκη. Το email του είναι: dimitris.eleas@gmail.com.