Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σ’ αυτό απεχθές σκηνικό, που διευρύνει την οδό της απωλείας, υπάρχει κάποιος που δεν μπορεί να μένει αδρανής: ο Αλέξης Τσίπρας.
Η κομματική βάση ανέδειξε έναν αμφιλεγόμενο-ως προσωπικότητα και πολιτικό – αρχηγό και το πανηγύρισε. Αλλά στη συνέχεια άρχισε ο χορός του Ζαλόγγου.
Κάποιοι αποχώρησαν αξιοπρεπώς: Γεροτζιάφας, Κόκκαλης, Τζουμάκας… Δυο από τους διεκδικητές της ηγεσίας, πήραν την προίκα τους και έστησαν παραδίπλα δικό τους παράπηγμα.
Από τους υπολοίπους, οι μισοί έγιναν φράξια και πετροβολούσαν – από αφορμές να φάνε και οι κότες – τον αρχηγό.
Οι άλλοι μισοί που τον υποστήριζαν φανατικά,-με επικεφαλής έναν από τους διεκδικητές της ηγεσίας – ξαφνικά τον εγκατέλειψαν στην άγνοιά του- για τα μυστικά του βάλτου, που διαμορφώνουν το εσωκομματικό τοπίο.
Ένα όργανο 300 προσώπων- που έχει εκλεγεί από διαφορετικό σώμα, από εκείνο που ανέδειξε τον πρόεδρο- σχημάτισε συγκυριακή πλειοψηφία υπέρ της πρότασης μομφής εναντίον του. Δικαίωμά τους.
Να περάσουμε στα τρέχοντα. Η λογική, η πολιτική και ηθική τάξη, ακόμη και το περίεργο κείμενο που ονομάζουν «Καταστατικό», επιβάλουν μια μόνο συνέχεια: να στηθούν εκ νέου κάλπες και όσοι αποφασίζουν για πρόεδρο να ξαναψηφίσουν .
Όποιος πάρει τους περισσότερους, παίρνει και το αξίωμα. Καθαρά πράγματα, καθαρές θέσεις, καθαρές σχέσεις.
Αντί γι’ αυτό, ο πρόεδρος που έχασε την ψηφοφορία -σε ένα όργανο που δεν έχει αρμοδιότητα να εκλέξει πρόεδρο, άρα μόνο να αποφασίσει νέα εκλογή από τη βάση- χαρακτηρίζεται «έκπτωτος» και αρχίζει επιχείρηση …αποκλεισμού του από τις νέες αρχαιρεσίες.
Όλα δείχνουν ότι στην Κουμουνδούρου, δουλειά δεν είχε ο δαίμονας της αυτοκαταστροφής – που δεν είναι ξωτικό – ωθεί τα παιδιά του σε χονδροειδείς ίντριγκες πολιτικής απαξίωσης.
Το ρεπορτάζ του iΕidiseis.gr, κατέγραψε ανατριχιαστικές προτάσεις, στην συνεδρίαση του τέταρτου κατά σειρά οργάνου αποφάσεων, -μετά την κομματική βάση, το συνέδριο, και την Κεντρική Επιτροπή. Τα ονόματα δεν έχουν σημασία.
Οι φωτογραφικές προϋποθέσεις που προτάθηκαν – – είναι πρωτοφανείς για κόμμα που ως τώρα πρόβαλε την απόλυτη εσωκομματική ελευθερία λόγου, απόψεων και αποκλίσεων.
-Ο υποψήφιος πρόεδρος: «θα πρέπει να έχει αρκετά χρόνια ως μέλος», «να καταθέσει «πόθεν έσχες» του σε κομματική επιτροπή» , να «μην έχει μιλήσει για κουκούλες», «να μην έχει κατηγορηθεί για … μπούλινγκ» από κομματικό στέλεχος, «να μην χρωστάει στο Δημόσιο». Συνοπτικά: να μην αρχίζει το όνομά του από «Σ» και το επώνυμό του από «Κ».
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο η άλλη πλευρά αντιπρότεινε να κοπούν από υποψήφιοι όσοι έχουν δικαστική καταδίκη -ως υπουργοί, ή ως δήμαρχοι.
Σ’ αυτό απεχθές σκηνικό, που διευρύνει την οδό της απωλείας, υπάρχει κάποιος που δεν μπορεί να μένει αδρανής: ο Αλέξης Τσίπρας.
Είναι το κόμμα του, παραμένει βουλευτής του και αυτά που μεθοδεύονται – από ορισμένους στο όνομά του- ως προαπαιτούμενα για υποψηφιότητα, αποτελούν απόρριψη της δική τους κομματικής κουλτούρας και προϊστορίας. Παρέδωσε Κόμμα, προκύπτει Ιερά Εξέταση.
Αφού στο προηγούμενο συνέδριο απέτυχε να επιβάλει επανεκλογή διάδοχου του, πλέον η μόνη επιλογή του είναι να αποχωρήσει από αυτό το κόμμα. Μετά την πρωθυπουργία, του στερεί και την υστεροφημία.
Δεν είναι αυτοπροστασία, αλλά πράξη λύτρωσης.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
