Του Γιάννη Γουσιόπουλου
Στην κυβέρνηση κάνουν καλά τη δουλειά τους, σιγοντάρουν τις μεγάλες επιχειρήσεις για να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο τα κέρδη τους. Τα κέρδη που κάποιοι από τους επιχειρηματίες τα χαρακτήρισαν απλά ως μη αναμενόμενα, τα κέρδη που στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε υπερκέρδη, τα κέρδη που σήμερα αποτελούν ένα δυνατό καθεστώς αισχροκέρδειας.
Τα κέρδη προκαλούν την ακρίβεια, οδηγούν τους πολίτες στη φτωχοποίηση.
Η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη συνεχή άνοδο των τιμών, τα συνέδεσε με τις διεθνείς εξελίξεις, θέλει να δείχνει ότι ελέγχει την αισχροκέρδεια, καθιέρωσε επιδόματα για τους χαμηλόμισθους. Τα επιδόματα αποδεικνύονται ανεπαρκή καθώς και οι υποτιθέμενοι έλεγχοι της αισχροκέρδειας. Οι ίδιες οι διεθνείς εξελίξεις από μόνες τους, ακύρωσαν τη σύνδεση της ακρίβειας με αυτές.
Οι διεθνείς εξελίξεις ήταν απλά και μόνο η αφορμή, σε καμία περίπτωση δεν είναι η αιτία.
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ποτέ δεν έκρυψε τις προτιμήσεις της υπέρ μίας οικονομίας δίχως φραγμούς, υπέρ μίας οικονομίας για την οικονομία αντί για τους ανθρώπους.
Στην κυβέρνηση ενεργούν στη λογική των ιδεολογικών και πολιτικών τους θέσεων, στη βάση των προγραμματικών τους δηλώσεων. Το θέμα είναι τί κάνουν στην αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα, οι οποίοι οφείλουν να προστατεύσουν τους πολίτες από την τοξική για αυτούς πολιτική της κυβέρνησης.
Η αντιπολίτευση απλά επισημαίνει το γεγονός. Η επισήμανση ωστόσο, δεν συνιστά σοβαρή αντιπολίτευση, για αυτό και η κυβέρνηση περνά με ευκολία τη γραμμή της, για αυτό και η αντιπολίτευση στο σύνολό της δεν αυξάνει τα ποσοστά της.
Η αντιπολίτευση δεν αναδεικνύει την βάρβαρη αναδιανομή εισοδήματος από τους μικρούς και πολλούς στους μεγάλους και λίγους. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση με απλά λόγια, κάνει τον τροχονόμο στο πέρασμα των εισοδημάτων από την τσέπη των πολιτών στα ταμεία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Από τα κόμματα της αντιπολίτευσης απουσιάζει η τεκμηριωμένη πρόταση ελέγχου της αισχροκέρδειας. Δεν αναφέρουν λεπτομερώς το άλφα, το βήτα, το ωμέγα που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για να βάλει τέλος στην αισχροκέρδεια, που θα έκαναν εκείνα αν ήταν κυβέρνηση. Δεν τα αναφέρουν γιατί τα θεωρούν ως αυτονόητα, αν δεν πρόκειται για την αδιαφορία ή και την ανικανότητα των κομμάτων να μπουν στην καρδιά του προβλήματος και να βρουν την ενδεδειγμένη λύση.
Στην αντιπολίτευση δεν έχουν καταλάβει ότι σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι εννοείται γιατί στους καιρούς που ζούμε όλα αλλάζουν, μεταβάλλονται, αναθεωρούνται από τη μία στιγμή στην άλλη.
Το να μιλάς μόνον για την αναγκαιότητα ύπαρξης των ελεγκτικών μηχανισμών δεν λέει τίποτα, πρέπει να περιγράψεις τους νέους μηχανισμούς από την αρχή μέχρι το τέλος, πρέπει από πριν να έχεις εξηγήσει γιατί οι τωρινοί μηχανισμοί δεν είναι αποτελεσματικοί.
Η απουσία εναλλακτικής πρότασης για την οικονομία από την αντιπολίτευση, η αδυναμία διαχρονικά δημιουργίας ισχυρού καταναλωτικού κινήματος στη χώρα και το αποδιοργανωμένο και μη αξιόπιστο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι οι βαθύτερες αιτίες που επέτρεψαν να βρεθούμε στη σημερινή ζοφερή κατάσταση.
Μήπως τελικά, η αυτενέργεια των καταναλωτών στην οργάνωση μποϋκοτάζ προϊόντων των οποίων η αύξηση της τιμής είναι εξόφθαλμα αδικαιολόγητη είναι ό,τι απέμεινε να γίνει στην καταπολέμηση της αισχροκέρδειας;