Γράφει ο Λάνσελοτ
..δεν θέλω να παραλείψω να υπενθυμίσω στους ηγεμόνες που απέκτησαν πρόσφατα ένα κράτος με τη βοήθεια των κατοίκων του να εξετάσουν καλά ποια ήταν η αιτία που ώθησε εκείνους που τους βοήθησαν να τους βοηθήσουν. (Μακιαβέλι- Ο ηγεμόνας- σελ.116)
Είναι δεδομένο ότι η ψήφος δεν έχει οσμή ούτε είναι δυνατό σε μια εκλογική διαδικασία να ελέγξεις ένα – ένα τα κίνητρα των ψηφοφόρων.
Αυτό που θα έπρεπε να είναι δεδομένο (και εξακολουθεί να μένει μετέωρο στο πολιτικό μας σύστημα) είναι το σε «ποιον λογοδοτεί ο ηγεμόνας».
Στους ψηφοφόρους του, στους οπαδούς του, στο Κόμμα του, στους ισχυρούς, στους σπόνσορες, στην παρέα του; Ή μήπως στην ιδεολογία του;
Επειδή όλα τα παραπάνω έχουν σχετική αξία θεωρώ αναγκαίο ο ηγεμόνας να μιλάει απευθείας με την κοινωνία, να δέχεται την κριτική και να τηρεί με ευλάβεια και συνέπεια όσα τάζει (και όχι να πιστεύει ότι μπορεί να διατάζει και οι άλλοι να υπακούουν).