Toυ Γ. Λακόπουλου
Από μια άποψη αυτή η κυβέρνηση είναι το λάθος της προηγούμενης. Προέκυψε δηλαδή επειδή η προηγούμενη είχε εξ ολοκλήρου λανθασμένη πολιτική και βρήκε τοίχο προτού κλείσει εφτά μήνες.
Οι πολιτικοί επιστήμονες του μέλλοντος θα χρειαστεί να κοπιάσουν για να εξηγήσουν πως έγινε και από τα συντρίμια –κυριολεκτικά- της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα προέκυψε η δεύτερη.
Μέχρι στιγμής το μόνο επίτευγμά της είναι ότι… δεν έχει επιτεύγματα. Αντίθετα βαδίζει από το ένα λάθος στο άλλο. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
Πρώτο: Ενώ υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο και ανέλαβε την υποχρέωση να το εφαρμόσει, από την επομένη ζήτησε να κηρυχτεί αθώα, επειδή το υπέγραψε υπό ψυχολογική πίεση. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ήταν αδύνατο να μην το εφαρμόσει πλήρως όπως διαβεβαίωσε, έκλεινε προεκλογικά το μάτι πως το θα εφαρμόσει μεν, αλλά το μισό. Για το άλλο μισό θα βρει ισοδύναμα, έλεγε.
Αέρας κοπανιστός. Ισοδύναμα δεν υπάρχουν και ούτε θα μπορούσαν να υπάρξουν. Έκτοτε πελαγοδρομεί ανάμεσα σε απόπειρες επιβολής φόρου, τη μια μέρα σε μια δραστηριότητα και σε άλλη την επόμενη. Προφανώς το λάθος να μην μιλήσει με ανοιχτά χαρτιά της κοστίζει ακριβά.
Δεύτερο: Το προσφυγικό την βρήκε εντελώς απροετοίμαστη, όπως άλλωστε προκύπτει και από την αντικατάσταση της προηγούμενης υπουργού, η οποία θεωρούσε ότι οι πρόσφυγες είναι απλώς αφορμή για να κάνουν διάφορα γκρουπούσκουλα του κόμματος ασκήσεις «συμπαράστασης».
Έτσι όταν το κύμα από την Τουρκία άρχισε να μεγαλώνει ο Πρωθυπουργός δεν είχε πρόταση προς τους εταίρους και περιορίστηκε σε μελό αναφορές στον… φούρναρη τη Κω που έδινε ψωμιά στους πρόσφυγες και στη μάνα από τη Μυτιλήνη, που θήλαζε προσφυγόπουλο. Με την ίδια αμεριμνησία οργάνωσε και μια παράσταση για να ξεπροβοδίσει… έξι –από τις δεκάδες χιλιάδες– οικογένειες που έφυγαν για το Λουξεμβούργο.
Χαμένη στην επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος η κυβέρνηση θεώρησε ότι η μαζική άφιξη προσφυγων είναι ευκαιρία να πάρει λεφτά από την Ευρώπη και να προκαλέσει… ανάπτυξη. Έτσι συμφώνησε στα τυφλά την χρηματοδότηση των Κέντρων Καταγραφής στα ελληνικά νησιά χωρίς να συμφωνήσει τι θα απογίνουν οι πρόσφυγες μετά την καταγραφή. Τα αποτελέσματα αυτού του λάθους θα τα δούμε σύντομα.
Τρίτον: Το λάθος των λαθών είναι αυτό που εξελίσσεται με τα θέματα που άνοιξε θαρραλέα ο Γιάννης Πανούσης. Η κυβέρνηση αποδείχθηκε ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση που προκλήθηκε και προτίμησε να συνταχθεί με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν προέκυψε ότι ο εκπρόσωπος της μιας από αυτές βρέθηκε να διαπραγματεύεται ως σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης νομοθετικές πρωτοβουλίες με κρατούμενους για τρομοκρατία, δεν είχε απάντηση. Όπως δεν είχε και στο θέμα των απειλών που απεκάλυψε ότι δέχεται ο καθ’ όλα επιτυχημένος πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, τον οποίο όλοι γνωρίζουν πως τον απομάκρυνε από την κυβέρνηση μια άλλη συνιστώσα.
Η κυβέρνηση αντί να καλύψει τον πρώην υπουργό της, κάλυψε το κομματικό περιθώριο. Και ενώ ζητούσε από τον Πανούση να καταθέσει τα στοιχεία που διαθέτει στη Δικαιοσύνη, μόλις αυτός το έκανε, έστειλε μια κουστωδία υπουργών να του υποβάλει μήνυση.
Από εκεί και πέρα έχασαν τη μπάλα. Αντί να διερευνήσουν την ακρίβεια όσων κατέθεσε ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός, οργάνωσαν επικοινωνιακό πογκρόμ εναντίον του. Αντί να θωρακίσουν τους θεσμούς, προστάτευσαν κομματικούς παράγοντες. Αντί να ερευνήσουν, προσπαθούν να συσκοτίσουν, να αποπροσανατολίσουν και να τον φοβίσουν. Βρήκαν άνθρωπο.
Το λάθος στην διαχείριση αυτής της υπόθεσης, ίσως αποβεί μοιραίο για την κυβέρνηση. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Καθώς αφορά κρίσιμους θεσμούς και βασικές δημοκρατικές λειτουργίες, η μεθόδευση που επελέγη αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη για το πολίτευμα. Δυστυχώς για κάποιους στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η κυβέρνηση δεν λειτουργεί με τους νόμους του κόμματος.
