Του Γ. Λακόπουλου
Τσίπρας αλλού!. Ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτός που μιλούσε στη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβούλιου της Ελλάδας, ήταν ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός της συγκεκριμένης χώρας. Όπως έκανε και άλλες φορές στο παρελθόν ο Αλέξης Τσίπρας συντάχθηκε με τη λάθος πολιτική γραμμή. Σα να έβαλε ένα πιστόλι στον κρόταφο και πυροβόλησε με αυτοπεποίθηση, για να εκθέσει τη Δεξιά και την αντιπολίτευση γενικά που δεν τον ραίνει με τριαντάφυλλα.
Στήριξε τις επιλογές του σε λάθος δεδομένα, σε ανύπαρκτες βεβαιότητες , σε επιμονή σε αποτυχημένες ήδη συνταγές των υπουργών του.΄Σκλήρυνε τη θέση του απέναντι σε ένα μέτωπο το οποίο μετέχει όλη η κοινωνία προβάλλοντας το επιχείρημα: οι άλλοι φταίνε, αυτοί μας έφεραν ως εδώ και δεν με στηρίζουν. Και ταυτόχρονα είπε ότι κάνει διάλογο για το ασφαλιστικό -όταν όλοι είναι εναντίον του. Άφησε ανοιχτές πόρτες διαλόγου με τους αγρότες κυρίως, χωρίς να έχει καμία αξιόπιστη πρόταση απέναντι τους.
Γιατί απαλλάσσεται της ευθύνης του να κυβερνήσει αποτελεσματικά, αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης βαρύνονται με το παρελθόν τους ή αν σημερινή αντιπολίτευση δεν καταθέτει προτάσεις ή προτείνει ιδέες με τις οποίες ο ίδιος δεν συμφωνεί;
Οι πολίτες δεν ψήφισαν τον Μητσοτάκη ή τη Γεννηματά και όποιον άλλον για να κυβερνήσουν. Δεν ψήφισαν ούτε την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ , το συλλογικό φάντασμα της οποίας ήταν κυρίαρχο στην πρωθυπουργική ομιλία. Ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα με ονοματεπώνυμο. Αυτός είναι ο εντολοδόχος πρωθυπουργός. Αυτόν θα κρίνουν. Όχι τον αρχηγό της ΝΔ. Άλλωστε αν η πολιτική του είναι σωστή γιατί δεν την ψηφίζουν οι βουλευτές του ;
Είναι έωλο το επιχείρημα του ότι δικαιούνται να συνεχίζει μια αδιέξοδη πολιτική, επειδή όπως είπε πήρε τρεις φορές λαϊκή εντολή σ’ αυτήν. Αποτελεί παραβίαση της λογικής και του Συντάγματος να το λέει.
Σήμερα ισχύει η τελευταία εντολή. Η οποία είναι εντελώς αντίθετη από την πρώτη. Δόθηκε στο εντελώς αντίθετο πρόγραμμα. Ή μήπως θέλει να πει ότι το πρόγραμμα με το οποίο κέρδισε τον Ιανουάριο του 2015 και οι θεωρίες με τις οποίες πολιτεύτηκε ως εκείνη τη στιγμή, ταυτίζονται με το Μνημόνιο και την υπόσχεση εφαρμογής με την οποία κέρδισε τον Σεπτέμβριο;
Πως μπορεί να τσουβαλιάζει τις δυο εντολές όταν είναι η μέρα με τη νύχτα; Και πως μπορεί να μιλάει για το Δημοψήφισμα όταν έκανε εντελώς το αντίθετο από αυτό που βγήκε από τη κάλπη – με τη δική του παρότρυνση;
Από την αρχή ως το τέλος η πρωθυπουργική ομιλία ήταν διάτρητη. Πέρα από τις κοινοτυπίες για την κρισιμότητα των περιστάσεων και τις σεμιναριακού τύπου θεωρίες, επέμενε στην αντιφατική και αυτοκαταστροφική θεώρηση των ελληνοκοινοτικών σχέσεων με τη λογική: εμείς και αυτοί. Έλεγε ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στο προσφυγικό, ενώ έχει αποτύχει να υλοποιήσει τα hot spots που ανέλαβε πριν από τρεις μήνες- και τώρα λέει ότι θα τα κάνει σε μια εβδομάδα. Οι εταίροι δείχνουν ασυνέπεια; ¨Η μήπως χάρη σ αυτούς στέκεται η χώρα όρθια;
Που τη βρήκε την ‘πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που αποδίδει ‘ την επομένη που αναγκάστηκε να πάρει ο ίδιος στο τηλέφωνο τη Μέρκελ για να μάθει τι συμφώνησε με τον Ερντογάν, για την παρουσία το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο;
Σε τι είδους ‘κόμβο’ μετέτρεψε αυτή η πολιτική την Ελλάδα όταν κανείς δεν την εμπιστεύεται , κανείς δεν έρχεται να επενδύσει, κανείς δεν τη λαμβάνει υπόψη του και είναι έτοιμη να καταρρεύσει; Η επίσκεψη στο Ιράν -για την οποία μίλησε με στόμφο- θα σώσει τη χώρα; Μόλις προχθές δεν είπε δημόσια ο Βούτσης για τις αυταπάτες ότι θα βρουν λύση έξω από τη Ευρώπη;
Πως λέει ότι ‘ αλλάζει την εικόνα της χώρας’, όταν είναι το μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, όταν ακόμη σκάνε στα γέλια με τον απίστευτο τύπο που είχε ο ίδιος υπουργό Οικονομικών και τον εκθείαζε ως μεγάλο οικονομολόγο -και τώρα φτιάχνει πανευρωπαϊκό κόμμα για να σώσει και άλλους;
Ποιος υπουργός του είπε ότι η χωρά έχει 97% πραγματική απορροφητικότητα στο ΕΣΠΑ; Τι είδους διαχωρισμός είναι αυτός που έκανε μεταξύ των θεσμών και των κρατών μελών; Για λογαριασμό της ενεργεί η τρόικα νομίζει; ¨Η μήπως επαναφέρει την περσινή λογική, δώστε μας λεφτά χωρίς όρους γιατί μας ψήφισαν οι πολίτες;
Ακόμη πιο ατυχής ήταν η πρωθυπουργική τοποθέτηση στα εσωτερική θέματα, λέγοντας ότι βλέπει ‘φως στον ορίζοντα’. Αν υπάρχει φως είναι το τρένο που έρχεται κατεπάνω του.
Πως μπορεί να βαφτίζει την υπερφορόληγηση, ‘υπέρβαση των στόχων ‘ στα έσοδα;. Πώς μπορεί να λέει οι θεσμοί θα δεχθούν την αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές όταν την έχουν απορρίψει ήδη; Πως μπορεί να λέει ότι οι κοινωνικοί εταίροι τη δέχτηκαν όταν μόνο εργοδοτικές οργανώσεις την έχουν δεχτεί;
Από πού προκύπτει ότι το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου ‘εξασφαλίζει βιωσιμότητα’ όταν δεν υπάρχει καμία μελέτη γι’ αυτό και δεν είναι καν κοστολογημένο, κατά τους θεσμούς;
Γιατί η περικοπή των καλύτερων συντάξεων υπέρ των χαμηλότερων συνιστά βιωσιμότητα ή και κοινωνική δικαιοσύνη; Τι άλλο εκτός από ανάπτυξη και νοικοκύρεμα μπορεί να οδηγεί σε βιωσιμότητα – αλλά η κυβέρνηση παίρνει μηδέν και στα δύο;
Από πού και ως που είναι δικαιολογία για τις αντιδράσεις των πολιτών οι θέσεις των κομμάτων; Ο ίδιος τι έκανε τόσα χρόνια; Προσυπόγραφε τα προηγούμενα μνημόνια, όταν είχε και νόημα η προσυπογραφή;
Πως δικαιολογούνται οι θριαμβολογίες για το ‘παράλληλο πρόγραμμα’ όταν δεν λέει από πού θα το χρηματοδοτήσει; Πώς α καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή χωρίς φορολογικό σύστημα;
Πως μπορεί να μιλάει για την δωρεάν περίθαλψη των ανασφάλιστων όταν το ΕΣΥ καταρρέει; Μαζί με την εκπαίδευση, τη διοίκηση, την πρόνοια και όλα τα επιμέρους συστήματα. Κοίταξε γύρω του να δει ποιοι ακριβώς είναι και τι έχουν κάνει οι υπουργοί του κατά τομέα;
Από πού που προκύπτει ότι μόνο τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πρέπει να δοθούν σε μια ελεύθερη οικονομία; Πως ξέρει ότι οι αντίστοιχα επιχειρηματικά σχήματα θα είναι βιώσιμα, όπως είπε; Ποιος υγιής επιχειρηματίας θα βάλει λεφτά όταν υπάρχει κυβερνητικός έλεγχος;
Γιατί είναι θεσμική εκτροπή η άρνηση της αντιπολίτευσης να συγκροτηθεί το ΕΣΡ και δεν είναι η δική του απόφαση να το συγκροτήσει η κυβέρνηση δια της πλειοψηφίας της στη Βουλή και να διενεργήσει η ίδια το διαγωνισμό;
Το ‘καινούργιο που έρχεται’ όπως είπε, είναι οι συγκεκριμένοι κάτοχοι των χαρτοφυλακίων που τον περιστοίχιζαν με το παρόν και το παρελθόν τους; Ή μήπως οι πρακτικές τους κατά τομέα;
Σε δυο θέματα είχε δίκιο από όσα είπε ο Πρωθυπουργός. Το ένα είναι η στάση πολλών ΜΜΕ απέναντι στις κινητοποιήσεις. Επί ΝΔ ΠΑΣΟΚ τις καυτηρίαζαν, τώρα τις εκθειάζουν. Οι λόγοι είναι προφανείς. Αλλά αυτό δεν είναι το παιχνίδι της Δημοκρατίας; Δεν κρίνονται οι πάντες για τα πάντα;
Το δεύτερο είναι ότι η διαπλοκή και οι ολιγάρχες και έτεροι Καππαδόκες, αντιδρούν γιατί δεν θέλουν να γίνει έλεγχος στα δάνεια, στις λίστες της φοροδιαφυγής, στο τηλεοπτικό τοπίο, στις αμαρτωλές σχέσεις με το κράτος. Μόνο που υπάρχουν απορίες.
Γιατί τα φέρνει στο τραπέζι σαν αντίβαρο; Δηλαδή αν οι σημερινοί μιντιάρχες τον υποστήριζαν θα ήταν αλλιώς τα πράγματα; ‘Η είναι αλλιώς για όσους τον υποστηρίζουν;. Όλοι ξέρουν τι συνέβη από τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν. Αλλά μια κυβέρνηση της Αριστεράς που έχει διαυγείς προθέσεις γιατί ένα χρόνο τώρα απλώς κοσκινίζει;
Οποίος είναι ειλικρινής αυτά δεν τα συζητάει. Τα κάνει. Και όταν λέει ότι ‘ η διαπλοκή τελείωσε’ πρέπει να πείθει ότι δεν εννοεί την διαπλοκή των άλλων.