Του Γ. Λακόπουλου
Από όσα έγιναν τα τελευταία 24ωρα στη ΝΔ το πραγματικό ζήτημα περιλαμβάνεται σε ένα απλό ερώτημα: θα μπορούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να διαγράψει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη; Η λογική απάντηση είναι: αν μπορούσε, θα το έκανε.
Ωστόσο η “οφ δε ρέκορντ” συζήτηση του προκατόχου του με δημοσιογράφους τον αποσταθεροποίησε. Η απόρριψη της γραμμής “όχι σε όλα”, συνδέθηκε με τις διαφοροποιήσεις βουλευτών και η ανασφάλεια που προκάλεσε οδήγησε σε διάθεση για κυνήγι μαγισσών.
Αυτό προκύπτει από την περίεργη φράση στο τέλος της ομιλίας τους προς τους “σκιώδεις υπουργούς” της ΝΔ: “Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθήσει ή νιώθει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με την τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά τη χώρα θα μείνει πίσω”.
Μπα; Υπάρχουν στη ΝΔ στελέχη που θέλουν να “συμβιβαστούν” με την κυβέρνηση;
Χωρίς να το θέλει ο πρόεδρος της ΝΔ έδειξε ποιος διοχετεύει σε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης –ή και αντιστρόφως: από ποια συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης ξεπατικώνει ο ίδιος- τη θεωρία του “αφανούς εταίρου” του Τσίπρα, όπως τη συνέλαβε ο πολυπράγμων Βαγγέλης Βενιζέλος και χρησιμοποιήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές του 2016 για να πληγεί η υποψηφιότητα Μεϊμαράκη.
Η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της ΝΔ υποκρύπτει το συνειρμό που την προκάλεσε: ο Μεϊμαράκης μίλησε για να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντιηγετικών συμπεριφορών -παρότι ένας από όσους διαφοροποιήθηκαν ήταν ο ευπρεπής αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης, που απλώς δεν καταναλώνει Άδωνι.
Μοιραία αυτός ο συνειρμός συνδέθηκε με κάποιες αναφορές στην κυριακάτικη συνέντευξη του Τσίπρα και αναζωπύρωσε τις φοβίες που καλλιεργούν στον πρόεδρο της ΝΔ κάποιοι κύκλοι για για …ανάμειξη του Καραμανλή- παρότι ο πρώην πρωθυπουργός τον περιβάλλει με την, εξ αποστάσεως, εμπιστοσύνη του ως τώρα. Αλλά αν σου μπει η ιδέα…
Όπως και αν έχουν τα πράγματα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εφεξής αποκτά τροχιοδεικτικά χαρακτηριστικά για την προεδρική ανασφάλεια στην οδό Πειραιώς. Οι επιτελείς του Κυριάκου θα παρακολουθούν τις κινήσεις, τις συζητήσεις, και πολύ περισσότερο τις δηλώσεις του -αφού όπως είπε θα ξαναμιλήσει “αν τον γαργαλήσουν”. Ίσως αντικαταστήσουν στο μόνιτορ ακόμη και τον Βαγγέλη Αντώναρο, ένα απλό βήξιμο του οποίου ερμηνεύεται ως βρυχηθμός του Καραμανλή.
Τι ακριβώς σημαίνει “γαργαλάω τον Μεϊμαράκη” δεν είναι επακριβώς προσδιορισμένο. Όσοι το δοκίμασαν πάντως, από τον Σαμαρά ως τον Καρατζαφέρη δεν θα ήθελαν να τους ξανασυμβεί.
Το επεισόδιο κάπως μπαλώθηκε. Αλλά στην πολιτική οι λέξεις είναι σαν τις σφαίρες. Αν φύγουν, δεν γυρίζουν πίσω. Εξ ου και αυτό που πρέπει να ανησυχεί τους ανθρώπους του Κυριάκου είναι γιατί μίλησε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Είναι τόσο ικανός στην “αγκιτάτσια” ώστε δεν μπορείς να αφήνεις να πέφτει κάτω ό,τι λέει.
Υπάρχουν πολιτικοί που είναι σαν τις καλοκαιρινές αστραπές: προαναγγέλλουν τη νεροποντή που θα επακολουθήσει. Ο Μεϊμαράκης απλώς είπε φωναχτά αυτό που σκέφτεται, ή μίλησε στη δεδομένη χρονική στιγμή γιατί έπρεπε να μιλήσει. Για την ακρίβεια για να εξοικειώσει την κοινή γνώμη γι’ αυτό που έρχεται: γενικότερη αμφισβήτηση της τακτικής που επιβάλλει ο νεομητσοτακισμός στη ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μετέφερε το παιχνίδι στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής- μακριά από τους επικοινωνιακούς μηρυκασμούς . Το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του έγραφε, αυτό που έλεγε Αμερικανός στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ: “Αυτή η στρατηγική μας οδηγεί σε λάθος πόλεμο, που θα γίνει σε λάθος τόπο, σε λάθος χρόνο και με λάθος εχθρό”.
Είναι πολλοί στη ΝΔ που δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς κάνει ο Κυριάκος, όχι μόνο ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και υποψήφιος πρωθυπουργός, αλλά και -στα εσωκομματικά- ως αρχηγός της ΝΔ. Οι Καραμανλικοί, ο μηχανισμός της Ντόρας, οι Σαμαρικοί, οι αδέσμευτοι σαν το Αβραμόπουλο, αλλά και κάποιοι δικοί του, δεν αναγνωρίζουν τον άνθρωπο που εξελέγη για να ανανεώσει τη ΝΔ ως πολιτικό φορέα της Κεντροδεξιάς: Την πάει πιο δεξιά και από τον Σαμαρά και τη μετατρέπει σε κόμμα ΙΧ.
Αν έπρεπε κάποιος να του δείξει ότι δεν είναι μόνος στο σπίτι δεν υπάρχει καταλληλότερος από τον Μεϊμαράκη. Ποιος άλλος μπορεί να πει τον Κυριάκο “τζάμπα μάγκα”; Κάποιος πραγματικός μάγκας.
Σχεδόν 65άρης σήμερα, αναδείχθηκε όταν το 1984 ο πατέρας Μητσοτάκης του ανέθεσε να καθαρίσει την ΟΝΝΕΔ από τους “Κενταύρους” και τους “Ρέιντζερς”. Αλλά μεγάλη καριέρα στην πολιτική έκανε με τον Καραμανλή.
Πληθωρικός, ετοιμόλογος, με πείρα και ρίζες στο κομματικό υπέδαφος, βρέθηκε υπηρεσιακός αρχηγός της ΝΔ από ένα ακόμη κόλλημα του Σαμαρά στη θεωρία των παρενθέσεων. Έχασε την εκλογή του το 2015 λόγω του σαμποτάζ στα κομπιούτερ της ψηφοφορίας από μέσα και ηττήθηκε το 2016 από την υπεροπλία του Κυριάκου -αλλά ίσως και γιατί τα παράτησε.
Δεν επιδιώκει να είναι μονίμως αντίπαλος με τον Κυριάκο -του αρκεί ο Σαμαράς- αλλά οι νεομητσοτακικοί ξέρουν ένα πράγμα: τον νίκησαν, αλλά δε θα το ήθελαν απέναντί τους. Αν μη τι άλλο, γιατί είναι σαν αυτό που έλεγε η Αμερικανίδα ηθοποιός Ρίτα Με Γουέστ: “Όταν είναι καλός, είναι πολύ καλός, όταν είναι κακός είναι καλύτερος”.