Του Γ. Λακόπουλου
Η μεγαλύτερη πλάκα των ημερών είναι οι δημοσκόποι που “μετρούν” τις διαθέσεις ενός εκλογικού σώματος που δεν υπάρχει, για εκλογές που δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνουν: του “νέου φορέα”. Μαγικό.
Αυτή τη στιγμή κανείς δεν ξέρει ποιοι θα ψηφίσουν καθώς η Επιτροπή Αλιβιζάτου και οι υποψήφιοι ερίζουν για τον τρόπο ψηφοφορίας. Αυτό κρύβει παγίδες και ανομολόγητες επιδιώξεις- σε βάρος του ΠΑΣΟΚ κυρίως.
Μιλάμε επίσης για ένα κόμμα που θα βγει από την κεφαλή όποιου επικρατήσει. Συνεπώς κανείς δεν ξέρει τι κόμμα θα είναι. Ανάλογα με τον νικητή θα προκύψουν και τα χαρακτηριστικά του. Όσοι θα πάνε στη κάλπη δηλαδή δεν θα ξέρουν τι κόμμα θα τους ξημερώσει. Κατά το νικητή και το κόμμα. Άπαιχτο.
Παρόλα αυτά οι δαιμόνιοι δημοσκόποι έχουν τρόπο να “μετρήσουν” τι θα ψηφίσουν εκείνοι που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι αν θα πάρουν μερος σ’ αυτό το πανήγυρι. Θαύμα; Όχι, κατι πιο εξηγήσιμο: παιχνίδι.
Στο ΠΑΣΟΚ , έτσι κι αλλιώς, έχουν κακή προϊστορία σ’ αυτά τα θέματα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε συνέδριο είκοσι χρόνια μετά τη ίδρυση του Κινήματος και έβγαινε δια βοής- αλλά αυτό είχε την εξήγησή του.
Μετά ήλθε ο Γ. Παπανδρέου και το έκανε τουρλουμπούκι . Με μια “ψηφοφορία” στην οποία ανακοίνωσε ότι συμμετείχαν ένα εκατομμύριο πολίτες, αλλά κανείς δεν το έλεγξε ποτέ. Για τους μυημένους είναι ζήτημα αν μετείχε το ένα τρίτο από όσους ανακοινώθηκαν.
Η πρώτη και μόνη φορά που στο ΠΑΣΟΚ εξελέγη αρχηγός με κανονικό συνέδριο και κανονικές διαδικασίες, ήταν το 1996 – όταν αναμετρήθηκαν ο Κ. Σημίτης και ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Από κει και πέρα τα πράγματα πάσχουν. Αλλά αυτή τη φορά πάσχουν περισσότερο.
Όταν πρόκειται να εκλεγεί ο επικεφαλής ενός κόμματος βασική προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία. Η πολιτική συμμετοχή δεν είναι στιγμιαία διάθεση. Πρέπει να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής του πολίτη, που βασίζεται στη γνώση των χαρακτηριστικών του κόμματος και στην απόφασή του να πάρει μέρος στη λειτουργία του.
Δεν μπορεί να είναι υπόθεση των περαστικών, που μπαίνουν, ψηφίζουν και μην τους είδατε. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός “κλικ”. Η ένδεια οπαδών- που προκαλεί η ιδέα κατάργησης του ΠΑΣΟΚ-κάνει βέβαια την ανάγκη φιλοτιμία και προκειμένου να εξασφαλιστεί “συμμετοχή” μπορούν να ψηφίσουν και οι Εσκιμώοι. Αλλά αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και η Επιτροπή Αλιβιζάτου αντιμετωπίζει την υπόθεση σαν αρχαιρεσίες πρωτοβάθμιου σωματείου.
Η συμμετοχή σε μια τέτοια διαδικασία είναι πολιτική πράξη και ο πολίτης πρέπει να προσέρχεται-αυτοπροσώπως- με συνείδηση του ρόλου του. Ψηφίζοντας αναλαμβάνει ευθύνες. Δεν είναι τηλεπαιχνίδι, ούτε λοταρία. Είναι συγκρότηση πολιτικού κομματος και το κόμμα είναι ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού.
Συνεπώς η ηγεσία του πρέπει να εκλέγεται από τα μέλη του, ή έστω από τους πιστοποιημένους οπαδούς του, που έχουν συναποδεχθεί ένα ιδεολογικό πλαίσιο. Δεν μπορεί να έχουν λόγο οι άσχετοι, ούτε όσοι θα παρεμβληθούν προβοκατόρικα . Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μετέχουν κάποιοι που θα παροτρυνθούν από … από άλλο κόμμα- τη ΝΔ εν προκειμένω.
Για όλα αυτά η Επιτροπή Αλιβιζάτου μπορεί να λέει ότι της καπνίσει. Το ίδιο και οι υποψήφιοι -εκτός από μια περίπτωση. Της Φώφης Γεννηματά. Η κυρία -που θα έλεγε και ο Πόντας- είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή του μόνου υπαρκτού κόμματος σ’ αυτή την υπόθεση- από τις σάρκες του οποίου προσπαθούν να τραφούν οι υπόλοιποι.
Αν θα υπάρχει αυτός ο “φορέας” -πράγμα μάλλον αδύνατον – τις σκοπιμότητες και τον τυχοδιωκτισμό τους. Τα τρία κόμματα – δυο κόμματα και μια …αίρεση μάλλον-που μετέχουν δεν έχουν δυνάμεις να κινητοποιήσουν πολίτες. Όπως δεν έχει και ο δήμαρχος και οι λοιποί υποψήφιοι -μερικοί από τους οποίους μάλλον υποβαθμίζουν τη διαδικασία με τη συμμετοχή τους.
Το βάρος πέφτει στη Γεννηματά που ηγείται πραγματικού κόμματος. Από τη μία δείχνει να καταλαβαίνει τις παγίδες που της στήνει το σύστημα Σημίτη για να την “φάει” – όπως π.χ. η περίεργη ιδέα Αλιβιζάτου να μετατρέψει σε σώμα τους υποψήφιους και να την εξισώσει με τον Τζιώτη- και από την άλλη συνεχίζει σε ένα δρόμο που δεν τη βγάζει πουθενά.
Αποτελεί τρομερή πλάνη να νομίζει ότι ο “φορέας” θα έχει καλύτερη τύχη στην κάλπη από το ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο. Αυτή η σύναξη παραγόντων, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν αποδοκιμαστεί, θα έχει αρνητική απήχηση. Δεν αθροίζει δυνάμεις -που δεν υπάρχουν άλλωστε. Απομακρύνει δυνητικούς ψηφοφόρους. Ποιος θα επιστρέψει σε ένα κόμμα στο οποίο θα βρει εκείνους εξ αιτίας των οποίων έφυγε;
Γι’ αυτό είναι καιρός η Γεννηματά να αναλάβει τις ευθύνες της και να σφυρίξει τη λήξη της παράστασης. Συνιστά οπερέτα να αυτοπροβάλλεται ο Σταύρος Θεοδωράκης ως ικανός -αν εκλεγεί-, να πάει τον “φορέα” στο 15% “για αρχή”, ενώ έχει χάσει και όσους παρασυρθήκαν κάποια στιγμή από το Ποτάμι του. Ή ο Γ. Παπανδρέου, να θέτει …όρους ως …αρχηγός κόμματος.
Ας μην κρυβόμαστε. Η Φώφη έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι σ’ αυτή την υπόθεση. Αντί για τις μεγαλοστομίες στις οποίες επιδίδεται τελευταία, οφείλει να τιμήσει την ψήφο της κομματικής βάσης που την ανέδειξε για να ανασυντάξει το ΠΑΣΟΚ, όχι να δώσει σε άλλους την ευκαιρία να αγιάσουν με τα δικά του κόλλυβα και στο τέλος να αξιώσουν τη εξαφάνισή του.
Έτσι κι αλλιώς το μομέντουμ χάθηκε. Πολιτική ουσία δεν υπάρχει. Η ιδεολογία είναι άφαντη. Δεν βγαίνει. Ένα παζάρι παραγόντων γίνεται και ο καθένας έχει τις επιδιώξεις του- ακόμη και ο …Μητσοτάκης και κυρίως ο Σημίτης. Επιδιώξεις κατά του ΠΑΣΟΚ.
Μετά από όσα μεσολάβησαν η Φώφη ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δικαιούται να πιστοποιήσει ότι ο “φορέας” είναι ήδη τυμπανιαίο πτώμα και να ξεκαθαρίσει ότι το Κίνημα θα πάει στις επόμενες εκλογές ως επικεφαλής σχηματισμού, κατά το πρότυπο της συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ το 2015- και όποιος θέλει προσχωρεί. Στη συνέχεια ας πάει το ΠΑΣΟκ στο συνέδριό του – που θα πάει ετσι κι αλλιως- και αν δεν τους κανει η Γεννηματα, ας βγάλουν άλλον καλυτερο. Ας προσχωρήσουν στο ΠΑΣΟΚ ο Καμίνης, ο Ραγκούσης, η Διαμαντοπούλου, ο Θεοδωράκης , και να βάλουν υποψηφιότητα για να τη διώξουν- ή ο Βενιζέλος αν θέλει. Για τον Γ. Παπανδρέου δεν το συζητάμε- δεν έπρεπε να περνάει ούτε απέξω.
Η Γεννηματά οφείλει να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην κοίτη του και να προωθησει την <επανιδρυσήτου> που λεει ο Λαλιώτης. Ως ΠΑΣΟΚ και τίποτε αλλο. Με την ιδεολογία του και τα συμβολά του. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν τα πράγματα κανονικότητα και θα επιστρέψει κάθε κατεργάρης στο πάγκο του. Και κάθε σοβαρός άνθρωπος με σοσιαλδημοκρατικές πεποιθήσεις και αντιδεξιά κουλτουρα στο κόμμα που τα εκπροσώπησε για τέσσερις δεκαετιες, προτού το λοβοτομήσουν- στο ΠΑΣΟΚ.
