Του Διογένη Λόππα
Διάβασα σε αρκετούς ιστότοπους, ότι για όνομα του νέου τους πολιτικού φορέα (γιατί για κόμμα δε συμφωνεί ο Ευκλείδης, επειδή προτιμά κάτι λάιτ συνεργατικό με συλλογικές ηγεσίες και τα σχετικά παρελκόμενα), προκρίνεται από τους αποστάτες το μακρονικό ”Αριστερά Μπροστά”. Θα το προτιμούσα με θαυμαστικό, ”Αριστερά Μπροστά!”, για να θυμίζει ακόμα περισσότερο τον πολιτικό φίλο του Μητσοτάκη, ο οποίος, ο Μητσοτάκης, όχι ο πολιτικός φίλος, ίσως να είναι και ο νονός, αφού όλοι πια γνωρίζουμε ότι είναι ο ηθικός αυτουργός του εγχειρήματος, ενός εγχειρήματος που μοιάζει να βγήκε μέσα από τις σελίδες του οικογενειακού εγχειριδίου πολιτικών οδηγιών.
Δεν είναι καθόλου κακό ως όνομα, αφού προσδιορίζει αμέσως το πολιτικό στίγμα, ώστε αυτό να μην είναι ανταγωνιστικό του ανδρουλακικού (ιμιτασιόν) ΠΑΣΟΚ, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό, ότι σκοπός της αποστασίας είναι αφενός η οριστική διάλυση του μισητού και επικίνδυνου ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και αφετέρου η συμπόρευση με ένα ισχνό ΠΑΣΟΚ, ώστε να φαίνεται ότι υπάρχει κάποιου είδους θεσμική αντιπολίτευση, αλλά αυτή να μην απειλεί την κυριαρχία Μητσοτάκη.
Φευ. Το όνομα δε γράφει ιδιαίτερα αποτελεσματικά στον προοδευτικό χώρο, όχι μόνο επειδή τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ υπάρχει ακόμα και ανακάμπτει δημοσκοπικά, αλλά και επειδή το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι το ”Αριβιστικά Μπροστά” και αυτό όχι μόνο από το πρόσφατο παρελθόν των αποστατών, αλλά κυρίως από τις τελευταίες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις (πάντα υπό την πλούσια χορηγία του μιντιακού βραχίονα της Φαμίλιας), όπου από τα λεγόμενα των επίδοξων συνεχιστών του Λαφαζάνη, σου σηκώνεται η τρίχα.
Για παράδειγμα ο επίσημος μπούλυ του χώρου ήδη έχει αρχίσει να τσακώνεται άγρια με τον αποτυχημένο πρώην γραμματέα, ο επίσημος Ιζνογκούντ αρνήθηκε να ηγηθεί, καθώς έχει το χούι να ροκανίζει ύπουλα καθοδηγώντας υποομάδες από κάτω, ενώ η μις Αριστερά, αντιλαμβανόμενη ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει κοινοβουλευτικό μέλλον, προσπαθεί να αποδράσει διά της ευρωβουλής. Μέσα σε όλο αυτό το καρναβάλι, εμφανίστηκε λαύρος και ο συμπαθής Μπίστης, ο οποίος κατέχει το σπάνιο προνόμιο να οδηγεί σε οδυνηρές ήττες τους χώρους τους οποίους επιλέγει για να συνεχίσει τη λαμπρή πολιτική του σταδιοδρομία (και είναι αμέτρητοι).
Παρόλα αυτά, οι επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ καθώς και η δολοφονία χαρακτήρα του αρχηγού του συνεχίζονται αρμονικά. Ένας καλός αναγνώστης που έχει το χάρισμα να σχολιάζει βιτριολικά εύστοχα την επικαιρότητα, αναρωτήθηκε γιατί συνεχίζουν τη δολοφονία, αφού όλοι τους συμφωνούν ότι ο Κασσελάκης είναι το απόλυτο τίποτα. Αν δηλαδή πράγματι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένα τίποτα, δεν θα άξιζε ούτε σχολιασμό. Αφού όμως οι επιθέσεις συνεχίζονται με πείσμα, ίσως τελικά ο Κασσελάκης δεν είναι και τόσο τίποτα, αλλά η μοναδική αξιόπιστη απειλή για το Καθεστώς.
Εν τω μεταξύ, την ώρα που το Καθεστώς μέσω του μιντιακού βραχίονα εκθειάζει την αποστασία, αποδίδοντάς της υπερφυσικές πολιτικές ιδιότητες που για κάποιο λόγο δεν έβλεπε στο παρελθόν, όταν οι αποστάτες ήταν ακόμα στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δείχνει να ανακάμπτει και μάλιστα με δυναμική που ξεπερνάει πολλές προσδοκίες.
Και αυτό γιατί όσο το Σύστημα ήταν απασχολημένο με τις εμβριθείς αναλύσεις του Βούτση και προσπαθούσε να μετατρέψει τις νέες γκάφες του Πρωθυπουργού στο εξωτερικό σε έναν ακόμα αναπάντεχο θρίαμβο, συνέβησαν δύο σοβαρές εξελίξει που αποσωλήνωσαν το θύμα:
- Φρέσκια δημοσκόπηση της Realpolls (προς Θεού μην την αναζητήσετε στα μαγαζιά της Οικογένειας, φυσικά δεν υπάρχει για αυτούς), που δημοσιεύεται σήμερα Κυριακή στο Documento, επαναφέρει με σαφή τρόπο και θετικό outlook τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στη δεύτερη θέση, μπροστά από το ΠΑΣΟΚ και σίγουρα όχι τέταρτο κόμμα πίσω από το ΚΚΕ ή πέμπτο πίσω από τους μπροστινούς του Μητσοτάκη’, ενώ καταγράφει το φιλόδοξο πείραμα της Οικογένειας σε θέση καθόλου κολακευτική, ίσα που προσπαθεί να ανταγωνιστεί τους έτερους κλόουν της Πλεύσης
- Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, μεθοδικά, υπομονετικά και κάτω από τα ραντάρ, κάποιοι αγνοώντας τις φαντασιώσεις Φίλη, δούλεψαν υπερωρίες πάνω στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και παρουσίασαν την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός οργανογράμματος του isyriza, το οποίο διανέμει ενεργούς ρόλους σε όσους προοδευτικούς πολίτες επιθυμούν να εργαστούν για να παράξουν πολιτική σε πρώτο χρόνο. Έτσι μέσα σε μερικές ώρες η αξιωματική αντιπολίτευση έγραψε 3000 μέλη (πλέον των 50.000 που γράφτηκαν για να ψηφίσουν αρχηγό) και ακόμα 5000 που επέλεξαν κάποια από τις ομάδες εργασίας, ώστε να ασχοληθούν ενεργά με την αποκαθήλωση του Καθεστώτος.
Αυτή η εξέλιξη δικαιώνει όλους όσοι επιλέξαμε να κλείσουμε τα αυτιά μας στα κόλπα της Φαμίλιας και να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Γιατί είναι γνωστό ότι μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό, αλλά όχι πολλούς για πολύ καιρό.
Αν τώρα κάνουμε μια ψύχραιμη ανασκόπηση αποφεύγοντας χαρακτηρισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες, δηλαδή μια αγνή, Θουκυδιδικού τύπου ανάγνωση της πραγματικότητας, παραδεχόμαστε τα εξής:
- Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, μετά από μια οδυνηρή και διαλυτική ήττα, με την αξιοπρεπή στάση του Τσίπρα να παραμερίσει αναλαμβάνοντας αντικειμενικές ευθύνες, κατάφερε να διενεργήσει καθαρές, μαζικές και δημοκρατικότατες εκλογές και να εκλέξει έναν νέο, άφθαρτο ηγέτη με την προσθήκη δεκάδων χιλιάδων νέων μελών, την ώρα που οι αντίπαλοί του προέβλεπαν καταστροφή
- Ο νέος αρχηγός υπονομεύθηκε με ποταπό τρόπο από τα γνωστά βαρίδια του κόμματος, αυτή τη φορά σε απόλυτη σύμπραξη με το Καθεστώς. Οι εκτιμήσεις τότε ήταν ότι ο νέος πρόεδρος δεν διαθέτει τις απαραίτητες ισορροπίες στα όργανα του κόμματος και θα καθαιρεθεί. Στην αδυσώπητη πραγματικότητα όμως, ο Κασσελάκης πέρασε αέρα από τρεις κρίσιμες συνεδριάσεις, δηλαδή από την κοινοβουλευτική ομάδα, την πολιτική γραμματεία και την κεντρική επιτροπή, αποδεικνύοντας ότι διαθέτει στιβαρή πλειοψηφία.
- Αμέσως ενεργοποιήθηκε το plan b της διάσπασης, αφού το Καθεστώς αποδέχθηκε ότι τα όργανα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ελέγχονται πια από τα βαρίδια, όπως επί Τσίπρα φαίνοντας ξεκάθαρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα συγκλίνει κεντροαριστερά, πράγμα που αποτελούσε κόκκινη γραμμή για το κυρίαρχο σύστημα, που επιθυμούσε ένα αποδυναμωμένο κόμμα που θα το συνθλίβει μιντιακά, κάθε φορά που ένα ούλτρα αριστερό στέλεχος κάνει δηλώσεις για παράλληλα νομίσματα, φορολογία επαγγελματιών ή αποστρατικοποιήσεις νησιών και ανοιχτά σύνορα. Ενώ δηλαδή υπήρχε η σκέψη να δοθεί η μάχη στο συνέδριο, φάνηκε ξεκάθαρα ότι ούτε εκεί θα υπάρξει πλειοψηφία και κρίθηκε προτιμότερο να δημιουργηθεί η γενική εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ διαλύεται
- Μόλις έγινε η διάσπαση, που παρουσιάστηκε περίπου σα να αποχώρησε το μισό κόμμα, ενώ στην πραγματικότητα αποχώρησαν κάπου τρεις χιλιάδες μέλη πανελλαδικά, ανέλαβαν αμέσως δράση τα πάνελ της Φαμίλιας και μετά, όπως πάντα, οι σχετικές δημοσκοπήσεις, που επιβεβαίωναν τη γενικότερη πολιτική αίσθηση, που μόλις είχαν επιμελώς κατασκευάσει οι πανελίστες των payrolls, των offshore και των διορισμένων συγγενών.
- Στην αδυσώπητη πραγματικότητα, η διάσπαση μάλλον ωφέλησε το κόμμα, αφού, παρά την όντως οδυνηρή αποστασία 11 βουλευτών, αφενός η δημόσια εικόνα του απαλλάχθηκε οριστικά από τα βαρίδια και αφετέρου η ηγεσία γλίτωσε από τις free for all εριστικές δημόσιες απόψεις που τόσα χρόνια δυναμίτιζαν αμέσως, ότι με κόπο έχτιζε ο χαρισματικός Τσίπρας. Επιπλέον το κόμμα απαλλάχθηκε από το άγος των κλειστών οργανώσεων που δεν άφηναν κανέναν να διεισδύσει και μπόρεσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, υπό την καθοδήγηση του ευρηματικού Κρέτσου, να επαναδιοργανώσει τη βάση με νέους σύγχρονους όρους, προσελκύοντας ενεργούς πολίτες με ευρωπαϊκό αέρα σκέψης και δράσης, κάτι που για τα υπόλοιπα κόμματα αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.
- Έτσι, παρά την εμμονική τρίμηνη επίθεση με συντονισμένο τρόπο από δεξιά και αριστερά, ήρθε η τελευταία δημοσκόπηση να δείξει αυτό που όλοι πιάνουμε στον πολιτικό αέρα, ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ παραμένει ο κεντρικός πυλώνας γύρω από τον οποίο θα χτιστεί το μέτωπο κατά του μητσοτακισμού και ότι ο αρχηγός του είναι δεύτερος σε δημοφιλία μετά τον πρωθυπουργό. Και μπορεί τα νούμερα να είναι ακόμα χαμηλά και οι διαφορές μεγάλες, όμως η δυναμική, σε συνδυασμό με τη λογική φθορά της κυβέρνησης, λειτουργούν σαφέστατα υπέρ της επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, αρχικά στον προοδευτικό χώρο και κατ επέκτασιν στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Τέλος, το γλυκό έδεσε με το μεγαλύτερο δώρο που η αποστασία έκανε στον προοδευτικό χώρο. Και αυτό είναι η επαναπροσέγγιση του Κοτζιά, ο οποίος έως χθές αποτελούσε κόκκινο πανί για τους ούλτρα αριστερούς, που βασικά τον μισούσαν για τις ικανότητές του και βέβαια τον φοβόταν για την επιρροή που ανέκαθεν ασκούσε στην ηγεσία, κάνοντας τις πολύτιμες κομματικές τους καρέκλες να τρίζουν σαν παλιό τραμ.
Αυτή η εξέλιξη, φέρνει επιτέλους δύο εμβληματικές φιγούρες της ευρωπαϊκής αριστεράς, κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
Και αναφέρομαι στον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά, τους αρχιτέκτονες της συνθήκης των Πρεσπών, η οποία ξεκλείδωσε την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε.
Σήμερα, χωρίς το άγος Καμμένου και χωρίς τις ενστάσεις των ψαριών του Αιγαίου, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ διαθέτει το μοναδικό προνόμιο να συμβουλεύεται δύο πραγματιστικούς ογκόλιθους της ευρωπαϊκής προοδευτικής διανόησης, οι οποίοι και μόνο με τη συμβολική στήριξή τους στο πρόσωπό του, του προσφέρουν τη νομιμοποίηση που τόσο έχει ανάγκη απέναντι στους εχθρικούς μιντιακούς πολέμαρχους, αλλά και δείχνουν με τον τρόπο τους και τη στάση τους, πόσο ήταν το πραγματικό πολιτικό μέγεθος της διάσπασης.