Του Γιάννη Γουσιόπουλου
Η βόρεια και κεντρική χώρα συνδέεται οδικά με την ανατολική και νότια Πελοπόννησο μέσω του βορειοδυτικού τμήματος της Αττικής Οδού και με το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μέσω του νοτιοανατολικού τμήματος της ίδιας οδού. Η σύνδεση είναι αντικανονική, έπρεπε να γίνεται με άλλον τρόπο.
Η σύνδεση έπρεπε να γίνεται μέσω ορισμένων για τον σκοπό αυτό οδικών αξόνων, των οποίων η διαδρομή που θα ακολουθούσαν θα ήταν η συντομότερη δυνατή. Τη διαδρομή που θα μπορούσε να χαράξει και ο πλέον αδαής περί των οδικών έργων, αν έριχνε μία ματιά στον γεωφυσικό χάρτη της χώρας. Στην υπερβολή, τη διαδρομή που θα ακολουθούσε ένας τσομπάνης αν ήθελε να μετακινήσει το κοπάδι του μεταξύ των προαναφερόμενων περιοχών.
Η σύνδεση μέσω της Αττικής Οδού, αντί μέσω των άλλων αξόνων που έπρεπε να υπάρχουν έχει ως αποτέλεσμα η απόσταση να είναι μεγαλύτερη και σε συνδυασμό με τις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούν ενίοτε στη συγκεκριμένη οδό να επηρεάζει αρνητικά την ευκολία, την ασφάλεια και την οικονομία επιβατών και εμπορευμάτων.
Η σύνδεση τέλος, των δύο γεωγραφικών περιοχών γίνεται από έναν οδικό άξονα που προφανώς κατασκευάστηκε για άλλον σκοπό, δηλαδή να αποτελέσει την περιφερειακή αρτηρία του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας.
Ποιοι είναι οι άλλοι – εναλλακτικοί οδικοί άξονες που πρέπει να γίνουν;
Είναι αυτός της Θήβας – Ελευσίνας σε ό,τι αφορά την Πελοπόννησο και ο άξονας που θα ξεκινά πολύ πριν την σύνδεση της εθνικής οδού με την Αττική Οδό, θα διέρχεται ανατολικά του Πεντελικού Όρους και θα ενώνει απ΄ ευθείας την εθνική οδό με το αεροδρόμιο.
Με τους δύο νέους άξονες θα παρακαμφθεί η Αθήνα και η ζωή χιλιάδων πολιτών θα γίνει καλύτερη.
Η σημερινή σύνδεση αποπνέει την αίσθηση ότι η πολιτεία κατά τον σχεδιασμό των δημοσίων έργων αλλού αφειδώς διαθέτει τα κονδύλια και αλλού διακατέχεται από μία περιοριστική λογική. Εκτός αν οι περικοπές γίνονται σκόπιμα, εκτός αν αυτές υπηρετούν άλλα συμφέροντα. Πριν την Αττική Οδό η κατάσταση ήταν επιεικώς απαράδεκτη, η εικόνα παρέπεμπε σε τριτοκοσμική χώρα, για πολλές δεκαετίες ένας οδικός κόμβος, η διασταύρωση της οδού Κηφισού με την οδό Καβάλας αποτελούσε το σημείο μηδέν του εθνικού οδικού δικτύου.
Με την κατασκευή του άξονα Θήβας – Ελευσίνας για τον οποίον πολύ λόγος έγινε κατά το παρελθόν θα προαχθεί η διασύνδεση ευρύτερων περιοχών της χώρας, θα ενισχυθεί η σύγκλιση των περιοχών, η πολιτεία θα έχει ενεργήσει επ΄ ωφελεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Για τον άξονα εθνικής οδού – αεροδρομίου, πριν κάποιοι ισχυρισθούν πως η κίνηση δεν δικαιολογεί την κατασκευή του, να λάβουν υπόψη ότι στην κατασκευή των έργων πλην των όρων της οικονομικής αποτελεσματικότητας υπάρχουν και εκείνοι της κοινωνικής ανταποδοτικότητας.
Για το έργο πλην των ουσιαστικών λόγων υπάρχουν και οι τυπικοί. Το αεροδρόμιο δεν είναι μόνον της Αθήνας, είναι όλης της χώρας. Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» αποτελεί τον Εθνικό Αερολιμένα, δεν αξίζει στους κατοίκους της βόρειας και κεντρικής χώρας να υφίστανται την βάσανο διάσχισης ενός μεγάλου μέρους του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Η κυβέρνηση στον δεύτερο βίο της που διάγει με ευκολία, ας λύσει μία εκκρεμότητα που υφίσταται από χρόνια. Με την ενέργειά της θα δείξει πως αν μέχρι τώρα η εκκρεμότητα oφειλόταν σε σκοπιμότητες η ίδια είναι υπεράνω, υπηρετεί το συμφέρον των πολιτών και μόνον.
Στην κυβέρνηση ας εξετάσουν νέες επιλογές στα οδικά έργα που θα δείξουν πως δεν ακολουθούν την πεπατημένη, πως έχουν τις δικές τους πρωτότυπες προτάσεις. Νέες επιλογές που εκτός των άλλων θα ωφελήσουν και την ίδια αφού τα έργα θα έχουν εμπνευσθεί και ενδεχομένως εκτελεστεί από αυτήν.