Του Ανδρέα Πιλάλη
(Τα παραλειπόμενα μιας συνέντευξης στην Καθημερινή)
Τι μάθαμε εμείς οι Ελλαδίτες και συνάμα δημοκράτες και αριστεροί απ΄αυτή τη συνέντευξη στην εφημερίδα που αποτελεί διαχρονικά τη ναυαρχίδα της δεξιάς.
Μάθαμε..
Για αριστοκράτες στην καταγωγή και λαϊκούς
Για ευγενείς και ποπολάρους
Για αστική αυτοπεποίθηση και αδικαιολόγητη ανασφάλεια
Για Queens College Oxford και..πολυκλαδικά
Για κουλτουριάρηδες ακαδημαϊκούς και τακτικιστές
Για τακτικιστές, αλλά με ολίγη ή περισσότερη λαϊκότητα
Διακρίναμε ένα κάποιο θαυμασμό στην ικανότητα του Μητσοτάκη να διαλέγει συμβούλους..
Τους ζούμε τρία χρόνια τώρα τους «άριστους» συμβούλους στη.. διαχείριση κρίσεων
Δεν διαβάσαμε όμως κουβέντα στη συνέντευξη για το καθεστώς Μητσοτάκη που στήνεται καθημερινά και με επιμέλεια για να …κόψει το δρόμο άπαξ δια παντός στην Αριστερά και να μη δευτερώσει το κακό που τους βρήκε τα προηγούμενα χρόνια με τον Αλέξη μπροστάρη, τον Ευκλείδη υπουργό και τα άλλα τα παιδιά
Το πως αυτό το καθεστώς θα γίνει παρελθόν!
Τι συμπέρασμα βγάλαμε απ΄τη συνέντευξη εν ολίγοις;
Οίηση και αμετροέπεια
Απρέπεια και αγνωμοσύνη
Κρίμα!
Λάθος διατύπωση όπως ειπώθηκε σε δεύτερο χρόνο ή κακιούλες;
O νεαρός πρώην πρωθυπουργός που στη συνέντευξη του καταλογίζεται ότι είναι χειρότερος από το Μητσοτάκη στην επιλογή συμβούλων, είναι αυτός που κυρίως έκανε την Αριστερά κυβέρνηση στην Ελλάδα μέσα σε δύσκολες συνθήκες και πρώτη δύναμη στην Ευρώπη.
Είναι αυτός που μαζί με τα άλλα τα παιδιά έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια και κράτησε την κοινωνία όρθια
Και πάλι στον Τσίπρα και στην Αριστερά ελπίζει ο λαός για να ξαναβγεί στο ξέφωτο
Σε αυτόν με την ταπεινή καταγωγή και το καθαρό του πρόσωπο, τον πολιτικό του λόγο, την εντιμότητα και κυρίως την αγάπη του κόσμου.
Σύντροφε Ευκλείδη όλα τα λουλούδια ανθίζουν στο περβόλι της Αριστεράς και αυτό είναι το μεγαλείο και η ομορφιά της…
Αλλά ταυτόχρονα όλοι κρίνονται και περισσότερο οι επώνυμοι για το λόγο τους και τις πράξεις τους
Για τα άκαιρα ατοπήματά τους που ολισθαίνουν και δημιουργούν προβλήματα στη μεγάλη εικόνα, στην ενότητα και στο κοινό καλό
Γιατί όπως λέει και μια λαϊκή παροιμία «η αλαζονεία είναι σαν τα ξυλοπόδαρα. Ψηλώνουν τον άνθρωπο, αλλά δεν τον μεγαλώνουν».