Του Ιωάννη Δαμίγου
Πέρασαν χρόνια και ακόμη δεν βρέθηκε η σορός της αριστεράς. Δεν την αναζήτησε κανείς από τους συγγενείς μα και κανείς από τους πολλούς ψηφοφόρους της. Την τελευταία της εμφάνιση την έκανε εκεί κοντά στην Κουμουνδούρου, μάρτυρες την είδαν που περιφερόταν χαμένη στα γύρω στενά και περιέργως δεν γνωρίζει κάποιος τι απόγινε. Υποπτεύονται ενόχους, μα δεν κλήθηκε κανείς να καταθέσει, να δηλώσει γιατί, πότε και πως εξαφανίστηκε, μα κυρίως μετά από τόσον καιρό, έχουν πάψει να αναζητούν την σορό της.
Από έγκυρες πηγές, ελάχιστες δε, διέρρευσε η πληροφορία πως είχε ζητήσει τον λόγο για την περιφορά και εκμετάλλευσή της, για την δημόσια διαπόμπευση που την εξανάγκασαν να υποστεί, ως κοινοί σωματέμποροι σώζοντας αν, την υπόληψή τους, εξαφανίζοντας την σορό της και τα αποδειχτικά στοιχεία ενοχής, δήθεν. Αυτά όμως παραμένουν καταφανή και αδιάσειστα, μια και ποτέ έκτοτε, όχι μόνο ο ένας αλλά οι πολλοί ένοχοι μαζί, δεν ζήτησαν ένα συγνώμη, δεν παραδέχθηκαν πως έκαναν λάθος, πόσο μάλλον να παραδεχτούν την ενοχή τους. Φαίνεται όμως πως έχουν ήσυχη την συνείδησή τους, καθώς έπραξαν ό,τι έπραξαν, προσέχοντας μην τους καταγράψουν κάμερες ασφαλείας, εξασφαλίζοντας ασυλία ενός καλά σχεδιασμένου εγκλήματος, μετά την κακοποίησή της. Οι πολλοί συνεχίζουν σίγουροι για την αθωότητά τους, αποδεχόμενοι εν μέρει την κακοποίηση, αλλά αποποιούμενοι το έγκλημα εκ προμελέτης, υποστηρίζοντας ακόμη και ελπίζοντας στο ακούσιο τουλάχιστον ή στο εξ ανάγκης.
Η υποκρισία όμως, όσο επιτήδεια και αν κάποιος ή κάποιοι υποδύονται, δεν έπεισε τον καθαρά αριστερό κόσμο, αυτόν χωρίς τις προσμίξεις περίπου προοδευτικών, κεντροαριστερών τάχα και σοσιαλιστών δήθεν. Το γνωρίζουν και οι ίδιοι, μα δεν μπορούν να πράξουν αλλιώς … ένεκα το σύστημα και η κακιά η ώρα. Δικαιωματικές επιλογές του τρόμου και του εξαναγκασμού, να ποιούν τους ευέλπιδες, απελπισμένοι όμως και καμένοι σαν λιμά χαρτιά συμπλήρωμα τράπουλας απάτης, χαμένης ακόμη μια φορά στημένης παρτίδας.
Η σορός της αριστεράς αγνοείται ή ίσως και να παραμένει ως αγνώστων στοιχείων στα αζήτητα κάποιου απόμερου νεκροτομείου. Άλλοι πάλι, ιδεολόγοι και ρομαντικοί, ελπίζουν πως τρόμαξε και έφυγε από την συμπεριφορά καιροσκόπων, περιμένοντας την ωρίμανση των καιρών για να επιστρέψει αείποτε.