Του Γ. Λακόπουλου
Νέα κυβέρνηση, νέα ήθη: αν η δικαστική έρευνα δεν μας βολεύει, καταργούμε την εισαγγελέα που τη διενεργεί. Μαζί με την αρμόδια δικαστική υπηρεσία.
Αφαιρέθηκε λοιπόν η δικογραφία για το σκάνδαλο Novartis από τα χέρια της εισαγγελέως κατά της διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη. Για την ακρίβεια καταργήθηκε η Εισαγγελία Διαφθοράς.
Η ευρύτερη κυβερνητική πρακτική να αφαιρούνται δικογραφίες διασπάθισης δημοσίου χρήματος, δωροδοκιών και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος από τα χέρια των εισαγγελικών λειτουργών που τις χειρίζονται, δεν είναι συμβατή με κράτος δικαίου.
Αν μη τι άλλο, καθυστερεί την διαλεύκανση υποθέσεων και την απόδοση Δικαιοσύνης. Αν δεν είναι αυτός ακριβώς ο σκοπός.
Η Ελένη Τουλουπάκη φεύγει με ένα φωτοστέφανο. Παρεμποδίσθηκε στην αναζήτηση της αλήθειας, συκοφαντήθηκε, δέχθηκε ύβρεις και απειλές, καταδιώχθηκε και τελικά της πήραν την υπόθεση. Αλλά στάθηκε όρθια.
Θα μείνει στην Ιστορία σαν ακέραιη δικαστικός λειτουργός που έκανε το καθήκον της απέναντι σε σκληρά συστήματα που μεταχειρίσθηκαν κάθε μέσο εναντίον της.
Αποτελεί παράλειψη της Δικαιοσύνης ότι δεν τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ που επιθετικά με αθέμιτα μέσα και με εμφανή πρόθεση προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την απονομή Δικαιοσύνης.
Όπως είναι ψόγος γι’ αυτή δημοσιογραφία που δεν συντάχθηκε με την αναζήτηση της αλήθειας, αλλά με τη συγκάλυψη.
Συνιστά αυτοτραυματισμό για το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα, ότι αντί να αποσύρουν τους ελεγχόμενους τους κάλυπταν στην ασυδοσία τους κατά της Δικαιοσύνης.
Όταν εκπρόσωποί του δεν επέφεραν βλάβη στο σύστημα Δικαιοσύνης. Όπως π.χ. ο προβεβλημένος συνταγματολόγος που προσπαθούσε να κατεδαφίσει το θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων με σοφιστείες.
Η πρώην επικεφαλής της πρώην Εισαγγελίας Διαφθοράς δεν κληροδοτεί μόνο την ευσυνειδησία της στο δικαστικό σώμα.
Αφήνει και τους φακέλους της Νοβάρτις. Για την ακρίβεια τις υποθέσεις των δέκα πολιτικών προσώπων που ερεύνησε νομίμως και προσπάθησε να διαλευκάνει -μέσα σε δάσος δυσχερειών.
Εφτά από αυτούς τους φάκελος έχουν αρχειοθετηθεί από την ίδια. Δεν αθωώθηκε κανείς- γιατί κανείς δεν είχε κατηγορηθεί. Έρευνα έγινε μετά από συγκεκριμένες επώνυμες καταγγελίες και άλλες ενδείξεις.
Νόμιμη έρευνα που κοινοποιήθηκε άκαιρα, λόγω των πανάθλιων ρυθμίσεων του διαβόητου νόμου περί -μη τελικά- ευθύνης υπουργών.
Η έρευνα δεν απέδωσε αδιάσειστα τεκμήρια στα οποία θα μπορούσε να στηριχθεί η συνέχειά της στο επόμενο επίπεδο, μέχρι την παραπομπή στο Δικαστήριο.
Ευλόγως οι φάκελοι αρχειοθετήθηκαν. Δεν εξαφανίσθηκαν. Μπήκαν στο αρχείο. Εκεί βρίσκονται ακόμη- με το υλικό του ο καθένας, για τον ιστορικό του μέλλοντος. Εκτός αν προκύψουν νέα στοιχεία και οι υποθέσεις ανοίξουν εκ νέου.
Για τρεις περιπτώσεις η κατάσταση είναι διαφορετική. Ένας από τους ελεγχθέντες, έχει ήδη παραπεμφθεί για δωροδοκία. Αυτό από μόνο του δικαιώνει την έρευνα Τουλουπάκη.
Τώρα, όπως λένε οι νομικοί, μένει να κριθεί αν ο συγκεκριμένος πρώην υπουργός, δωροδοκήθηκε κατά την άσκηση των καθηκόντων, οπότε το αδίκημα θα θεωρηθεί παραγραφέν. Τι ξεφτίλα. Ή αν θα πάρει το δρόμο προς το εδώλιο. Είναι ορατό τι προτιμάει ο ίδιος.
Για δύο ακόμη πολιτικά πρόσωπα ο έλεγχος συνεχίζεται. Οι φάκελοί τους είναι ανοιχτοί. Ως τώρα τουλάχιστον.
Αυτοί οι φάκελοι δεν εξαφανίζονται με την εξαφάνιση της Τουλουπάκη. Θα μένουν στους διάδοχους της. Από την τεκμηρίωση των αποφάσεων τους θα κριθεί η τιμή της ελληνικής Δικαιοσύνης.