Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η κορυφή της πολιτειακής πυραμίδας πρέπει να διαθέτει αυτά που στερείται η σημερινή Πρόεδρος, προσωπικό εκτόπισμα και μεγάλο βεληνεκές κινήσεων.
Τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκε στα ΜΜΕ ένα περίεργο «κίνημα» για την επανεκλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μετέχουν οι συνήθεις ύποπτοι: Δημοσιογράφοι και αναλυτές υπολείμματα της ενδόξου «περιόδου Σημίτη» και …φίλοι της.
Επικεφαλής του «κινήματος» τέθηκαν αιφνιδίως δυο πρόσωπα που δεν περίμενε κανείς: Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Παράλογο, καθώς ούτε η μία ούτε ο άλλος είναι σε θέση να ασκήσουν πίεση στον πρωθυπουργό – τους έχει στραπατσάρει από το 2016 που τους νίκησε.
Άλλωστε, ήδη έχει εκδηλώσει δημόσια την απόφασή του να αλλάξει γείτονα στην Ηρώδου του Αττικού. Δεν τον ωφέλησε πολιτικά ότι εγκατέστησε στο διπλανό Μέγαρο, ως επικεφαλής του πολιτεύματος, ένα πρόσωπο με τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του υδρογόνου: Άχρωμο, άοσμο και άγευστο.
Η Πρόεδρος λειτουργούσε μεν ως προέκταση της κυβέρνησής του, σε επίπεδο υφυπουργού, αλλά ήταν μειονέκτημα ότι δεν είχε την ευχέρεια να κινηθεί στον διεθνή χώρο. Όταν η αρχηγός του κράτους δεν αιμοδοτεί με το κύρος της την εθνική παρουσία στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, έχει πρόβλημα και η χώρα και η κυβέρνηση.
Ούτε καν σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν αποπειράθηκε να της ζητήσει, φοβούμενος ότι θα γίνει κεραμιδαριό από την αδυναμία της να διαχειριστεί την ατζέντα και τους συνομιλητές. Ότι έπινε σφηνάκια με τον Πατέλη και τον Σκέρτσο, πανηγυρίζοντας τον νόμο για τους ομοφύλους, δεν του πρόσφερε κάτι – το αντίθετο μάλλον.
Δεν του κάνει ούτε ως άλλοθι …συναίνεσης με το ΠΑΣΟΚ, καθώς η ανάδειξή της δεν είχε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Ήταν διπλός ατυχής χειρισμός του Τσίπρα: Αφού την τοποθέτησε στην κορυφή του Συμβουλίου Επικράτειας, έπεσε στην παγίδα και την ψήφισε για Πρόεδρο, αποσύροντας την πρότασή του για τον Προκόπη Παυλόπουλο.
Με την ευκαιρία: Μπορεί οι – πρώιμοι και όψιμοι – υποστηρικτές της Σακελλαροπούλου να τη χαρακτηρίζουν «επιτυχημένη» και άρα άξια να μείνει στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά για τον πρωθυπουργό θα είναι αυτό-ακύρωση. Αφού δεν ανανέωσε τη θητεία Παυλοπούλου, που ήταν – κατά γενική παραδοχή – επιτυχημένη, είχε υψηλή δημοφιλία και έπαιξε εθνικό ρολό το κρίσιμο 2015, πώς θα δικαιολογήσει την ανανέωση της Σακελλαροπούλου; Ιδίως όταν βρίσκεται στα τάρταρα από πλευρά λαϊκής αποδοχής και απορρίπτεται από μερίδα της γαλάζιας Κ.Ο. – παρότι η Μπακογιάννη, ως σκιώδης αρχηγός της, βεβαιώνει ότι δεν θα αντιδράσει κανείς. Ήδη έχουν αντιδράσει αρκετοί.
Όσοι ξέρουν τον Μητσοτάκη, λένε ότι έχει πάρει τις αποφάσεις του, όπως το 2019: Είχε «κλείσει» τη Σακελλαροπούλου από τον Σεπτέμβριο και έκανε πως το σκέφτεται «στο βουνό». Οι τελευταίοι στους οποίους θα αποκάλυπτε την επιλογή του σήμερα, θα ήταν η Ντόρα, ο Μεϊμαράκης και οι φίλοι της απερχόμενης. Το πιθανότερο είναι ότι θα ενισχύσει την εικόνα «κεντρώου», που διαμορφώνει για τον εαυτό του και επιδιώκοντας και την «ευρύτερη βάση εκλογής» όπως συμβαίνει από το 1995 και εντεύθεν αδιατάρακτα.
Η κορυφή της πολιτειακής πυραμίδας πρέπει να διαθέτει αυτά που στερείται η σημερινή Πρόεδρος: Προσωπικό εκτόπισμα και μεγάλο βεληνεκές κινήσεων. Τα υπόλοιπα είναι παίγνια παραγόντων εντός και πέριξ της Ν.Δ., που εργαλειοποιούν τη – συμπαθέστατη κατά τα λοιπά – Σακελλαροπούλου για τους δικούς τους λόγους.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
