Κρίσιμες επιλογές

Του Γιάννη Πανούση

Δεν είμαι βέβαιος ότι χωρίς πρόβες
δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι χωρίς διανομή ρόλων
δεν είμαι σίγουρος ότι δίχως σενάριο
θα τα καταφέρναμε στο έργο που λέγεται Ζωή

Ντ.Σιώτης, Μάρθα, Μάρθα

 

Πώς σκέφτονται οι πάσης φύσεως φανατικοί να βγάλουν τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός πολιτικού παιχνιδιού;

Κατά τη γνώμη μου, ούτε τόσο εύκολο είναι γιατί η Αριστερά έχει ρίζες στο λαό, ούτε συνετό γιατί μπορεί να συνεπάγεται αστάθειες και αντιδράσεις.Το να στριμώχνεις στη γωνία ένα κόμμα, το όποιο κόμμα,είναι σαν να επιδιώκεις να το αναγκάσεις ‘’να κλωτσήσει’’ για να καταγγείλεις αυτό που προκάλεσες.

Δεν εννοώ ασφαλώς τη δριμύτατη πολιτική και κοινοβουλευτική κριτική που οφείλει η αντιπολίτευση ν’ασκεί στην ανερμάτιστη διακυβέρνηση.Αναφέρομαι σε κάποιες κραυγές μίσους που δεν συνεκτιμούν επικίνδυνες κι απρόβλεπτες εκτροπές.

Πληγωμένη,διαψευσμένη,’πουλημένη’,προδομένη,εκ νέου ηττημένη [ιστορικοπολιτικά]Αριστερά δεν είναι ό,τι το καλύτερο για το δημοκρατικό Πολίτευμα και την κοινωνική ειρήνη.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος εχέφρων αστός πολιτικός ή κάποιο αστικο-φιλελευθερο-σοσιαλιστικό μόρφωμα που θα επεδίωκαν μετωπική σύγκρουση,’’οιονεί-εμφυλίου’’,μεταξύ των δυνάμεων που εκπροσωπούν οι αντίθετοι/αντίπαλοι πολιτικά χώροι. Πέραν δηλαδή της ατυχούς έκφρασης’’..ή αυτοί..ή εμείς’ ’[που παραπέμπει σε λογική Μπους και δεν αρμόζει στην κοινοβουλευτική παράδοση] θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως ποσοστών, αποκλίσεων, πισωγυρισμάτων, αυταπατών και λαθών, εκπροσωπεί ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής αριστεράς που δεν δικαιούται κανείς να θέλει να το σβήσει από τον πολιτικό χάρτη.

Αντίθετα νομίζω ότι θα ήταν υπέρ της εύρυθμης λειτουργίας του Πολιτεύματος αν διαμορφωνόταν ένα Κοινό Πρόγραμμα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς [ΣΟ.ΔΗ.Α] και αν μέσω αυτής της συνεργασίας γινόταν ένα ΄ξεσκαρτάρισμα’ ακραίων φανατικών και ένα ‘’ξεβίδωμα’’ξεπερασμένων θέσεων και πρακτικών. Μια περισσότερο αριστερή σοσιαλδημοκρατία και μία περισσότερο σοσιαλιστική αριστερά θα έκαναν πολύ καλό στον τόπο, είτε συγκυβερνούσαν είτε συν-αντιπολιτεύονταν.

Ας δουν αυτή την πλευρά όλοι κι ας αφήσουν τις κορώνες του δήθεν πάθους και του βέβαιου λάθους.

ΥΓ. Σ’αυτούς που ενδεχομένως αναρωτιούνται πώς γίνεται να υποστηρίζω τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια ώρα ν’ασκώ κριτική στον τρόπο Διακυβέρνησης, τους υπενθυμίζω ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και διατηρώ ακέραιο το δικαίωμά μου ως πολίτης να εκφράζω δημόσια τις απόψεις μου. Άλλωστε πάντοτε πίστευα ότι ο ελεύθερος άνθρωπος έχει γνώμη και εχθρούς ενώ ο οσφυοκάμπτης δεν έχει ούτε άποψη ούτε φίλους.