Προσπάθεια χειραγώγησης των μέσων με κάθε τρόπο

Toυ Μελέτη Ρεντούμη

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα διαφάνειας και δημοκρατίας σε μία χώρα, δεν είναι άλλο από την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης και τον τρόπο λειτουργίας τους αλλά και από το νομικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις πολιτείας και μέσων ενημέρωσης.

Δυστυχώς στην Ελλάδα η παρατεταμένη οικονομική ύφεση έφερε στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που υπήρχαν όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας των μέσων που ενώ η κυβέρνηση Σύριζα είχε κάνει σημαία της πολιτικής της την υποτιθέμενη κάθαρση από τα ‘’συστημικά’’ μέσα, τελικά είχε ως απώτερο στόχο την δημιουργία φιλικά προσκείμενων μέσων ξεκινώντας από την κρατική τηλεόραση και επεκτεινόμενη στα ιδιωτικά κανάλια.

Τα ΜΜΕ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι σε μία ευνομούμενη πολιτεία μέσο μικροκομματικών και πολιτικών συμφερόντων, πολύ περισσότερο μία σχέση διαπλοκής με επιχειρηματικά συμφέροντα ως μέσο εκβιασμού και παραμονής στην εξουσία.

Ξεκινώντας από την προσπάθεια της περιβόητης διαγωνιστικής διαδικασίας για τα τηλεοπτικά κανάλια, αποδείχθηκε περίτρανα ότι αφενός ο νόμος Παππά ήταν αντισυνταγματικός, με αποτέλεσμα να υπάρχει σαφές νομικό κενό στον τρόπο αδειοδότησης, αφετέρου ο αριθμός των αδειών που είχε οριστικοποιηθεί στο νούμερο 4, πλέον με απόφαση και γνωμοδότηση και του ΕΣΡ καταλήγει σε 7 τηλεοπτικές άδειες, καταρρίπτοντας τις προθέσεις της κυβέρνησης, που για κάποιον λόγο που εκείνη γνωρίζει, είναι υπέρ του ολιγοπωλίου και των λίγων και μεγάλων καναλιών τα οποία θα μπορούν εύκολα να υποταχθούν στην κυβερνητική πολιτική, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα και την ανικανότητα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε μία σημαντική ήττα στο θέμα της αδειοδότησης προσπαθώντας να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο, αλλά δεν σταματά όμως μόνο στο θέμα των αδειών καθώς είναι αποφασισμένη να ελέγξει επίσης όλη την διαφημιστική πίτα που θα διακινείται στον χώρο της ενημέρωσης.

Μετά την πρώτη εντολή προς όλα τα ειδησεογραφικά sites και όχι μόνο να γραφτούν στο κρατικό μητρώο ώστε να καταχωρηθούν όλα τους τα στοιχεία και ν’αποφασιστεί αν πρέπει να λάβουν κρατική διαφήμιση ή όχι, πλέον με νέα τροπολογία, έρχεται να ρυθμιστεί και η ιδιωτική διαφήμιση, καθώς πλέον το κράτος και το υπουργείο ψηφιακής πολιτικής θα έχει λόγο για το ποιες εταιρίες διαφημίζονται μέσα από ιδιωτικά κανάλια και με τι οικονομικούς όρους.

Τα ΜΜΕ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι σε μία ευνομούμενη πολιτεία μέσο μικροκομματικών και πολιτικών συμφερόντων, πολύ περισσότερο μία σχέση διαπλοκής με επιχειρηματικά συμφέροντα ως μέσο εκβιασμού και παραμονής στην εξουσία.

Πρόκειται ξεκάθαρα για μία λογική κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας, όπου μία κεντρική αρχή, με όρους κυβερνητικού καθεστώτος αποφασίζει, πώς πρέπει να λειτουργεί ένας επιχειρηματίας, με ποιους θα συμβάλλεται και πώς τελικά θα φέρνει έσοδα για την επιχείρησή του έτσι ώστε να μπορεί να πληρώνει τους εργαζόμενούς του.

Αντίστοιχα βλέπουμε την κρατική τηλεόραση, να επαινεί διαρκώς τις επιλογές της κυβέρνησης, να μοντάρει τα ρεπορτάζ ανάλογα με τις κυβερνητικές ορέξεις, προβάλλοντας κατά το δοκούν το κυβερνητικό έργο.

Βέβαια η κυβέρνηση που τάσσεται υπέρ του ξεκαθαρίσματος του τηλεοπτικού τοπίου, δεν σχολιάζει το γεγονός ότι η κρατική τηλεόραση κρατάει από μόνη της έναν δίαυλο βάσει του οποίου θα μπορούσαν να χωρέσουν στο ψηφιακό φάσμα ακόμα 3 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας υπέρ της πολυφωνίας και της ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών.

Είναι λοιπόν απορίας άξιο, πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την δημοκρατία όσον αφορά τα κανάλια αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, για να θυμηθούμε και την περίπτωση του ΔΟΛ και τις ατελείωτες κυβερνητικές παρεμβάσεις ακόμα και προς τις τράπεζες, ώστε να επιταχυνθεί επί της ουσίας η πτώχευση και να οδηγηθεί ένα μεγάλο μέσο σε χέρια επιχειρηματιών που πιθανότατα βλέπουν με συμπάθεια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το έργο της.

Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να πούμε ότι τα ΜΜΕ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι σε μία ευνομούμενη πολιτεία μέσο μικροκομματικών και πολιτικών συμφερόντων, πολύ περισσότερο μία σχέση διαπλοκής με επιχειρηματικά συμφέροντα ως μέσο εκβιασμού και παραμονής στην εξουσία.

τα ΜΜΕ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι σε μία ευνομούμενη πολιτεία μέσο μικροκομματικών και πολιτικών συμφερόντων, πολύ περισσότερο μία σχέση διαπλοκής με επιχειρηματικά συμφέροντα ως μέσο εκβιασμού και παραμονής στην εξουσία.

 

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός