Του Γιώργου Μαρκάκη
Στην πολιτική όπως και στην οδήγηση, όταν θέλεις ή αναγκάζεσαι να κάνεις όπισθεν και προς τα αριστερά τότε απλά στρίβεις το τιμόνι αριστερά και το όχημα οπισθοχωρεί προς τα πίσω και φυσικά πάει αριστερά.
Φυσικά το ίδιο ισχύει για μια δεξιά κυβέρνηση αν θέλει να οπισθοχωρήσει προς τα δεξιά Στρίβει “ο κυβερνήτης” το τιμόνι προς τα δεξιά και ο “ποπός” δηλαδή οι πολίτες -ψηφοφόροι πάνε κι αυτοί δεξιά. Κι αυτό άσχετα αν και στις δύο περιπτώσεις η μούρη δείχνει να πηγαίνει προς την αντίθετη πλευρά. Είναι κι αυτό μέρος της πολιτικής οδήγησης.
Όταν όμως δεν έχεις πολλούς στο αμάξι σου μια και την κοπάνησαν και αυτοί οι λίγοι μένουν μόνο και μόνο γιατί ονειρεύονται εαυτούς συνοδηγούς αλλά κουβαλάς άλλο όχημα απο πίσω δηλαδη έχεις κοτσαδόρο και υπάρχει σύμπραξη -συγκυβέρνηση – μεταξύ του τράκτορα που είναι το όχημα που βρίσκεσαι εσύ που κρατάς το τιμόνι και του ρυμουλκούμενου που στην απλή καθομιλουμένη λέγεται και τεμπέλης , τότε δεν πρέπει να στρίψεις αριστερά όπως έκανες πριν που δεν κουβαλόυσες και αλλο όχημα μαζί σου αλλά, πρέπει να κάνεις ανάποδα το τιμόνι και να στρίψεις δεξιά για να πας με την πορεία που έμμεσα σε αναγκάζει να κινηθείς, ποιός άλλος …Ο τεμπέλης.
Άρα το ανάποδο τιμόνι, περιγράφει την ανάποδη κίνηση του τράκτορα κατά την όπισθεν, με το να ακολουθεί τη μεριά κίνησης του οπισθίου μέρους του οχήματος δηλαδή του “τεμπέλη” και όχι την αντίθετη όπως συμβαίνει με τα απλά αυτοκίνητα ή τέλος πάντων, τα λοιπά οχήματα πλην των νταλικών που συνασπίζονται.
Ετσι και στην πολιτική με συμπράξεις και συνασπισμούς γίνεται όπως και στην οδήγηση .
– Καλά είμαι εδώ που βγήκα έτσι ή να το κόψω λίγο;
– Πάρε δυο ανάποδα τιμόνια και μετά ίσιωσέ το κι όλα εντάξει.