Του Ιωάννη Δαμίγου
Πολλά έχουν ειπωθεί, γραφτεί για το περιβόητο δημοψήφισμα του ’15 κι άλλα τόσα θα συμπληρώνονται ως υποθέσεις αλλά και στοιχεία. Άλλα από αυτά ψευδή και άλλα τόσα αληθή, μα που δεν έπρεπε και δεν πρέπει ακόμα και σήμερα, μετά παρέλευση δέκα και πλέον ετών, να γίνουν ευρέως γνωστά. Καθώς η αλήθεια των γεγονότων, δεν εξυπηρετεί το σύστημα και το αφήγημά του.
Το ποσοστό του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, όχι πιθανόν να προσεγγίζει αλλά και να ξεπερνά το εβδομήντα τοις εκατό, με το ξεκάθαρο μήνυμα, αυτό της άρνησης των μνημονίων. Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ο απαυδισμένος, από τις συνεχής προκλήσεις και προσβολές λαός συσπειρώθηκε, προκαλώντας έναν άνευ προηγουμένου πανικό στους χυδαίους Ευρωπαίους εκμεταλλευτές και εκβιαστές του. Κανενός εμβρόντητου από έκπληξη βιβλίο, που περιέγραφε τον πανικό και την αμηχανία εκείνου του καθαρού αποτελέσματος, δεν έχει αναλυθεί, δεν έχει γίνει γνωστές καν, ακόμα οι καταγραμμένες και σε βιβλίο ιδιόχειρες σημειώσεις του, από παθιασμένου μίσους καθοδηγούμενου, δικηγόρου Σόιμπλε. Του στυγνού πρωτεργάτη του συστήματος, που άσχετος με την οικονομία, ανέλαβε το σώσιμο των Γερμανικών τραπεζών, αλλά και των Γαλλικών, Ολλανδικών και άλλων τραπεζών, πάντα σε βάρος της ελληνικής ξεχαρβαλωμένης οικονομίας, τόσο προσφερόμενης για κερδοφόρο πειραματισμό. Θα παρακάμψω τα γνωστά περί αποδοχής και άτακτης υποχώρησης κατά των συμφερόντων της χώρας, όλων των υπευθύνων που ενέδωσαν στο πιο άγριο και σκληρό μνημόνιο των προηγούμενων, που καταρράκωσαν την όποια οικονομία και που επέφεραν μοιραία, το διαρκές ξεπούλημα των περιουσιακών μας στοιχείων, τόσο των υλικών, μα και των άυλων πολύτιμων αξιών μας. Υπάρχει ακόμα και ο περίφημος γραμμικός πίνακας, που παρουσιάζει την χρηματοδότηση της Ελλάδας σε δις, που παραμένει άγνωστος για τα ενοχοποιητικά στοιχεία που παρουσιάζει, κατά της τότε κυβέρνησης Τσίπρα. Ακόμα, αναγράφονται οι τίτλοι του Ελληνικού δημοσίου, από την διαχείριση κοινού κεφαλαίου νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και ασφαλιστικών φορέων. Αυτά τα ταμεία δηλαδή, που με νόμο Σημίτη, παρέδιδαν στην Τράπεζα της Ελλάδος το ρευστό κόπων και που η ίδια τα χειριζόταν κατά το δοκούν, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Επίσης παρουσιάζονται, τα γραφικά που μέσα από το κοινό νόμισμα αντλούσαν ρευστό οι τράπεζες, εμφανίζοντας περιουσιακά στοιχεία στην ΕΚΤ, σε μορφή εντόκων γραμματίων και ομολόγων δημοσίου. Τέλος εμφανίζονται τα περιουσιακά στοιχεί, όχι τα αποδεκτά από το ευρωπαϊκό σύστημα, αλλά από την Τράπεζα της Ελλάδος, ως ασφάλεια πράξης έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύματα! Το συγκεκριμένο διάστημα παρείχε εκατό σαράντα εννέα δις ρευστότητα στα πιστωτικά ιδρύματα! Ποιος δεν είχε δυνατότητα καταβολής συντάξεων, ΄πως μας έλεγαν και αναγκάστηκαν να κλείσουν τις τράπεζες; Η ΕΚΤ, ο Ντράγκι τότε δεν μπορούσε να τις κλείσει, γι’ αυτό και με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που εξέδωσε η τότε κυβέρνηση, προχώρησε στο εκούσιο κλείσιμό των, με τις υπογραφές των υπουργών της. Κάτι που δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε, ούτε καν κατά την διάρκεια του πολέμου.
Προσωπική άποψη, πως όλα ήταν ένα απλά σχεδιασμένο και καλοστημένο κόλπο, που εξυπηρέτησε όπως πάντα, αυτούς που διαχειρίζονται τα κεφάλαια. Με σχετική παρεχόμενη βοήθεια, από μια ακραία ερασιτεχνική κυβέρνηση, που δειλιάζοντας με ακατέργαστο εναλλακτικό σχέδιο, ενέδωσε στην δύναμη του εκβιασμού. Καταδικάζοντας, τον άπιστο πλέον και με το δίκιο του λαό, σε οδυνηρή ήττα υπερηφάνειας, οδηγώντας τον στην έσχατη παντοιοτρόπως σημερινή πάγια κατάσταση αδράνειας. Τα δραματικά εκείνα γεγονότα, σε μια λίγο αλλιώς όμως, τεκμηριωμένη ερμηνεία.