Μαργαρίτης Σχοινάς: Δεν πήρε χαρτοφυλάκιο, πήρε τίτλο και ρόλο

Του Γ. Λακόπουλου

Ηρεμήσαμε με την πολλοστή κυβερνητική επιτυχία σε δυο μήνες; Ας πάρουμε λοιπόν από την αρχή την αντιπροεδρία που έδωσε η Ούρσουλα βον ντερ Λάιεν στον επίτροπο που της πρότεινε η Ελλάδα -και με τη σειρά της θα προτείνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Να αρχίσουμε με τα βασικά:

Τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν εκπροσωπούν τη χώρα τους, αλλά την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποκλειστικά. Τα υπόλοιπα ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Οι επίτροποι έχουν ασφαλώς εθνική και πολιτική καταγωγή και αντίστοιχες ευαισθησίες. Αλλά η  Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι ούτε μίνι κοινοβούλιο, ούτε άθροισμα κρατών. Είναι ο υπερεθνικός εγγυητής των Συνθηκών.  Κανένας επίτροπος δεν διανοήθηκε να μιλήσει ποτέ εκ μέρους της χώρας του, αντίθετα εναντίον της μπορεί να στραφεί, αν παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο.

Συνεπώς οι ανοησίες ότι δια του Μαργαρίτη Σχοινά η Ελλάδα θα παρίσταται στις συνεδριάσεις των αντιπροέδρων, μόνο ως  προβοκάτσια εναντίον του μπορούν να λειτουργήσουν.  Η «εθνικοποίηση» του ρόλου του και η προβολή του από την κυβερνητική προπαγάνδα ως… οιονεί μέλος του  υπουργικού συμβουλίου  δείχνει την παθογένεια της πολιτικής και της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.

Πού κολλάνε οι βλαχοελληναράδικες ιαχές ότι ο δικός μας θα είναι ο αρχηγός της μισής Κομισιον ή κάτι σαν ..υπουργός Βρυξελλών του Μητσοτάκη; Προβοκατόρικοι -και σε βάρος της δουλειάς του- θα αποδειχθούν στην πορεία και οι ισχυρισμοί ότι «εποπτεύει» ή «ελέγχει» τέσσερις επιτρόπους σε θέματα Μετανάστευσης, Απασχόλησης,  Εκπαίδευσης και Ασφάλειας. Γιατί όχι και της υπερπόντιας αλιείας;

Ακόμη και ο Πρωθυπουργός -σαν να είναι αυτός που τον διόρισε και όχι η Γερμανίδα- μίλησε  για «ανάθεση της Αντιπροεδρίας της Κομισιόν για την Ασφάλεια, την Μετανάστευση και την Κινητικότητα». Δεν υπάρχουν αυτά στα κείμενα της Κομισιόν. Τι υπάρχει θα το μάθουμε όταν ανακοινωθεί το «mission letter» της προέδρου σε κάθε μέλος του Κολεγίου;  Τα υπόλοιπα είναι εγχώρια πολιτικολογία.

Από πού προκύπτει αυτό που είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης για «ψήφο εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα (σ.σ.: τον …εαυτό του εννοεί), που αποδεικνύει ότι η χώρα αναβαθμίζεται, πια, σε παράγοντα ισχύος και ανάπτυξης στην ευρωπαϊκή σκηνή και αλλάζει ταχύτητα στο πλαίσιο της Ένωσης, διαθέτοντας κύρος και στελέχη για σημαντικά χαρτοφυλάκια»;

Έλεος ! Πού κολλάει το «πια»; Δεν ήταν σημαντικό το χαρτοφυλάκιο που είχε ο Αβραμόπουλος και οι άλλοι επίτροποι προηγουμένως; Πού τα βρήκαν οσα λένε σήμερα οι κυβερνητικοί κεκράκτες;

Η Κομισιόν συγκροτείται από τις προτάσεις των κρατών μελών και δεν λειτουργεί έτσι. Ειδικά στην επερχόμενη Επιτροπή πλην της προέδρου, εποπτικό ρόλο έχουν μόνο οι τρεις εκτελεστικοί αντιπρόεδροι. Μόνο αυτοί είναι ταυτόχρονα και επίτροποι με προσδιορισμένο χαρτοφυλάκιο και δεδομένη υπηρεσιακή υποστήριξη. Οι τέσσερις μη εκτελεστικοί είναι προς το παρόν στον αέρα από αυτή την άποψη.

Ο ίδιος ο Σχοινάς μίλησε ψύχραιμα για «τον διορισμό του ως αντιπροέδρου για την Προστασία του Τρόπου Ζωής μας καλύπτοντας μετανάστευση, ασφάλεια, απασχόληση και παιδεία». Η πρόεδρος της Κομισιόν αναφέρθηκε μόνο στο «συντονιστικό ρόλο του στην Επιτροπή σε ό,τι αφορά τα ζητήματα μετανάστευσης».

Όπως είπε «θα είναι υπεύθυνος τόσο για τη μεταναστευτική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της εξειδικευμένης μετανάστευσης για την ενδυνάμωση της Ευρώπης και την πολιτική ασύλου για τους πρόσφυγες, όσο και την προστασία των συνόρων».

Αυτό  ήδη προκαλεί αντιδράσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, στο οποίο θα πρέπει να δώσει απαντήσεις ο αντιπρόεδρος. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση με όσα αναφέρθηκαν στην Ελλάδα για να υποστηριχθεί όχι ο Σχοινάς και η Κομισιόν αλλά η  … κυβέρνηση που τον πρότεινε!

Επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη -και μάλιστα σε ξένο ΜΜΕ- ότι «ο Έλληνας επίτροπος θα πάρει σημαντικό χαρτοφυλάκιο»; Όχι ακριβώς, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι στις διαβουλεύσεις με τους Ευρωπαίους ζητούσε την Ενέργεια ή άλλον παραγωγικό τομέα.

Αυτό που πήρε ο Σχοινάς -και το πήρε κατ’ αξίαν- δεν είναι χαρτοφυλάκιο. Είναι ένας τίτλος και ένας  ρόλος. Όπως ακριβώς τον περιγράφει η επίσημη ανακοίνωση. “Προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής”.  

Μένει να δούμε τι σημαίνει ότι ο ίδιος – όπως και οι άλλοι τρεις μη εκτελεστικοί αντιπρόεδροι που δεν είναι ταυτόχρονα και επίτροποι-  θα είναι «αρμόδιος για τις κορυφαίες προτεραιότητες που διατυπώνονται στις πολιτικές κατευθύνσεις και θα  κατευθύνει  τις εργασίες  για την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής” όπως είπε η πρόεδρος.

Θα περάσει καιρός μέχρι να διευκρινιστεί τι ακριβώς θα  κάνει. Στην πραγματικότητα η βον ντερ Λάιεν έδωσε στον  επιτυχημένο πορτ παρόλ της επιτροπής Γιούνκερ ένα λευκό χαρτί. Δεν υπάρχει πουθενά καταγεγραμμένο, δεν έχει προηγούμενο, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Όλα πρέπει να γίνουν από την αρχή και από αυτή την άποψη είναι και προσωπικό στοίχημα. Ο ιδίως θα δώσει περιεχόμενο σ’ αυτό που του ανατέθηκε.  Γνωρίζει καλά τις κοινοτικές λειτουργίες, μπορεί να το κάνει και να λάμψει στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Αλλά δεν είναι τίποτε προδιαγεγραμμένο.

Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι και αυτό που  εκπροσωπεί ο Μακρόν, αλλά και αυτό που εκπροσωπούν ο Σαλβίνι και ο Όρμπαν. Στην ελληνική αρθρογραφία μόνο ο Μιχ. Μητσός στα ΝΕΑ το έπιασε.

Ο Μαργαρίτης είναι ευφυής άνθρωπος, καλός χειριστής κρίσεων, ταλαντούχος πολιτικός, έμπειρος κοινοτικός, ικανός χειριστής και παθιασμένος Ευρωπαίος- παιδί του  Γιούνγκερ- με επαρκη δημοσια παρουσία. Άρα έχει τις προϋποθέσεις να δώσει σχήμα, ουσία και προοπτική στο ρόλο και στον τίτλο του.

Υπάρχει προηγούμενο. Όταν ο Χρήστος Στυλιανίδης πήγε στις Βρυξέλλες, η Ανθρωπιστική Βοήθεια κυρίως μοίραζε  οικονομική βοήθεια σε χειμαζόμενες περιοχές του πλανήτη -ή οποία δεν έφτανε κιόλας στους  δικαιούχους, λόγω της διαφθοράς των τοπικών κυβερνήσεων.

Ανασκουμπώθηκε και πήγε ο ίδιος επί τόπου, σε κάθε πληττόμενη περιοχή. Πήγε εκεί την Ευρώπη και έφερε στις Βρυξέλλες τα πραγματικά δεδομένα πληττόμενων,  όπου γης. Παράλληλα έστησε από το μηδέν τον πρώτο σύστημα Πολιτικής Προστασίας στην Ευρώπη, με το πρόγραμμα RESCUE. Με τη δουλειά του αφήνει πίσω την καλύτερη εικόνα που είχε πότε επίτροπος από το ελλαδικό χώρο. Να χαίρονται οι Κύπριοι τον Αναστασιάδη που τον έκοψε.

Ο Σχοινάς έχει μπροστά του μια αντίστοιχη πρόκληση: να  κάνει τα στοιχεία που συνδέουν τους Ευρωπαίους, τις χώρες τους, τις κουλτούρες και τις παραδόσεις τους να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό και ταυτόχρονα να συντονίζονται με τις τρίτες χώρες και τους λαούς τους. Ειδικά όσους «τροφοδοτούν» την γερασμένη  Ευρώπη με ανθρώπους που αναζητούν καλύτερη  μοίρα.

Είναι αυτό που λείπει από το φθαρμένο ευρωπαϊκό όραμα για πολιτική ενοποίηση. Το καύσιμο που μπορεί να βάλει ξανά σε κίνηση αυτό το όραμα. Αν το καταφέρει θα μείνει στη Ιστορία. Αν όχι θα είναι ένας ακόμη κοινοτικός γραφειοκράτης με μεγάλο γραφείο στο Μπερλεμόντ.

Ο 57χρονος από τη Φούρκα Χαλκιδικής που θα κάθεται πλέον στο ίδιο τραπέζι με την Ούρσουλα, δεν είναι «ο άνθρωπος της Ελλάδας» στο κοινοτικό κέντρο. Είναι ο «άνθρωπος της Ευρώπης».

Από την ώρα που θα εγκριθεί ο διορισμός του  από το Ευρωκοινοβούλιο είναι κοινοτικός αξιωματούχος. Ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα μπορεί να μιλάει προνομιακά μαζί του δεν σημαίνει ότι θα δίνει αναφορά το Μέγαρο Μαξίμου.

Δεν είναι συνεργάτης του Μητσοτάκη ή είναι όσο και των άλλων πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών της Ένωσης και των λοιπών πολιτικών δυνάμεων σε κάθε χώρα.

Να εξηγούμαστε: Η έδρα του στην Ελλάδα είναι Βασ. Σοφίας 2. Και εκεί τον πρώτο λόγο έχουν οι πολίτες και όχι η κυβέρνηση και τα κόμματα. Στοιχειώδες Γουότσον.

Κατά κάποιο τρόπο ο Σχοινάς επέβαλε ο ίδιος τον εαυτό του στο νέο ρόλο του. Είναι πολύ βαλκάνιο και δείχνει ανατολίτικη υστέρηση να μιλάμε για «θρίαμβο» που οφείλεται στον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας και του… Μητσοτάκη.

Αν είναι έτσι, ισχύει και για την Τσεχία, τη Σλοβακία και την Κροατία οι προτεινόμενοι επίτροποι των οποίων πήραν επίσης αντίστοιχες  αντιπροεδρίες. Για την «Δημοκρατία και το Δημογραφικό” η Τσέχα  Γιούροβα, τις «διοργανικές σχέσεις και προβλέψεις» ο Σλοβάκος Σεφκοβιτς,  και τις «αξίες και τη διαφάνεια» η Κροάτισσα  Σούιτσα.

Ας μην πουλάμε και σ’ αυτό το θέμα «ελληνικό μεγαλείο» για εσωτερική κατανάλωση. Να αφήσουμε τα μεγάλα λόγια που δείχνουν τάχα εθνικό βάρος που δεν έχουμε -ή δεν έχουμε περισσότερο σήμερα από πριν- και να ευχηθούμε στον  Μαργαρίτη Σχοινά καλή επιτυχία και… μακριά από την Ελλάδα.