Του Νίκου Γαλάτη
Mε τρεις νέες υποψηφιότητες- Μανιάτης, Θεοδωράκης, Κωνσταντινόπουλος- το παιχνίδι στο χώρο της Κεντροαριστεράς αποχτά νέο ενδιαφέρον. Όχι τόσο για μερικές υποψηφιότητες- που δεν θα έχουν καμμιά τύχη, αν δεν θα αγγίξουν τα όρια της γραφικότητας- αλλά γιατί κάνουν τον χώρο από γεροντοκόρη να μοιάζει με νύφη- που διεκδικούν ξαφνικά πολλοί γαμπροί -μερικοί με σπουδαία προίκα.
Το εγχείρημα ΠΑΣΟΚ και Φίλοι- όπως είχε διαμορφωθεί θα είχε κακή κατάληξη αν έμενε στην επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου- με πιθανή αποχώρηση του Ευ. Βενιζέλου για ένα νέο φορέα -με προσανατολισμό τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Η υποψηφιότητα Ραγκούση ήταν η πρώτη που άλλαξε τα δεδομένα φέρνοντας στο προσκήνιο το ΠΑΣΟΚ που ούτε διεφθάρη, ούτε παρέμενε στο κόμμα -που από καιρό είχε ως ψηφοφόρους το στερεότυπο του συνταξιούχου άνω των 60 και δύσκολα έβλεπες νέπυς στις συνάξεις του.
Ήταν η παρουσία του Θανάση Θεοχαρόπουλου της ΔΗΜΑΡ που έδινε ως τώρα μια ευρύτερη προοπτική στην Συμπαράταξη με πρόσβπα όπως ο Παύλος Γερουλάνος και ο Νίκος Ανδρουλάκης να αναζητούν και να εκφράζουν μια λύση από το πρόβλημα ενός γεροντικού κόμματος, νοσταλγίας και αναμνήσεων- χωρίς μέλλον.
Η ταυτόχρονη παρουσία στην κούρσα Γιώργου Καμίνη και Σταύρου Θεοδωράκη -για διαφορετικούς λόγους- βγάζει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ σε ένα μεγάλο μπαλκόνι όπου μπορεί να ξανασυναντηθεί με τις ευρύτερες μάζες που το ψήφιζαν άλλοτε και ταυτόχρονα δίνουν στους άλλους υποψήφιους ένα μεγάλο γήπεδο να παίξουν σε ένα πολυτασικό και πολυσυλλεκτικό – όπως άλλοτε χώρο.
Η υποψηφιότητα Καμίνη ανοίγει πόρτες ακόμα και για συνομιλίες με χώρο πέρα από το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά και η συμμετοχή του Ποταμιού στο εγχείρημα -του νέου που συνεργάζεται τελικά με το “παλιό”- μια υποψία συνομιλίας της παράταξης με τη νεολαία- μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους και τους οικολόγους, όπως είπε με πολύ ναρκισισμό, ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοινώνοντας με κινηματογραφικό στόμο την υποψηφιότητά του και την απόφαση να ….πρωταγωνιστήσει στο χώρο.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο άλλοτε κυκκλοθυμικός και παρορμητικός Ευάγγελος Βενιζέλος, ή Άννα Διαμαντοπούλου και η Ώρα Αποφάσεων, αλλά και η Δημοκρατική Ευθύνη- υπό την αιγίδα του Αλέκου Παπαδόπουλου- δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ενταχθούν στο σχήμα- αφού υπάρχουν πλέον νέα δεδομένα και προοπτικές.
Η συνένωση των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων -συν κάτι …ψιλά- της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού δεν κάνουν τον νέο φορέα τρίτο κόμμα στη Βουλή, ήδη. Του δίνουν αέρα στα πανιά να διεκδικήσει ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης αν καταφέρει να σπάσει τα σύνορα προς τον ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας την φθορά του.
Το άθροισμα των δυνάμεων που συνωστίζονται πίσω από δέκα και πλέον ίσως υποψήφιους θα είναι μεγαλύτερο από τα ποσοστά τους. Η Φώφη Γεννηματά μίλησε για …διαστολή του χώρου κι ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας για ανοιχτό χώρο έβαλε μέσα στο ίδιο κόμμα-παράταξη σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους και οικολόγους.
