Του Γιάννη Σγουρού
Η επιστροφή των αθλητών μας από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ολοκλήρωσε την παρουσία μας στη γιορτή. Τα παιδιά, που μας γέμισαν με υπερηφάνεια, όχι μόνο για τα μετάλλια και τις επιδόσεις τους, αλλά κυρίως γιατί απέδειξαν ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο αρκεί να το θελήσεις, επέστρεψαν στην πατρίδα μας.
Η μεγάλη νίκη για όλους αυτούς τους αθλητές δεν είναι το βάθρο, το μετάλλιο, η επικράτηση. Η μεγάλη νίκη τους θα είναι να παρακινήσουν και άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες δυσκολίες στην καθημερινότητα τους, να βγουν από το σπίτι, να αθληθούν, να βρουν στον αθλητισμό την διέξοδο που χρειάζονται για να νιώσουν δυνατοί και ανεξάρτητοι.
Αυτό αποτελεί και το μεγάλο ζητούμενο διαχρονικά για το αναπηρικό κίνημα. Να πάψουν να κρύβονται, να πάψουν να φοβούνται, να πάψουν να κλείνονται μέσα, να βγουν και να κερδίσουν τη ζωή. Επιτυχίες όπως αυτές που σημείωσαν οι παραολυμπιονίκες μας δείχνουν το δρόμο, βοηθούν αποφασιστικά προς αυτή τη κατεύθυνση. Η προσπάθεια των παιδιών αυτών συνοψίζεται στα λόγια του Αντώνη Τσαπατάκη, του λιονταριού από την Κρήτη που είπε «σήμερα για πρώτη φορά θα παραδεχθώ ότι κάτι δεν το μπορώ. Δεν μπορώ να τα παρατάω».
Η διάθεση φυσικά είναι το πρώτο ζητούμενο. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, είναι τι προσφέρει στο αναπηρικό κίνημα η Πολιτεία για να βοηθήσει τα άτομα με αναπηρίες να κερδίσουν το στοίχημα της ζωής. Τους προσφέρει εύκολη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες; Όχι. Τους προσφέρει συγκοινωνίες φιλικές για τη απρόσκοπτη μετακίνηση τους μέσα στην πόλη; Όχι. Τους προσφέρει ράμπες στους δρόμους για να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια; Όχι. Τους προσφέρει ίσες ευκαιρίες στην απασχόληση; Όχι. Μήπως τους προσφέρει γυμναστήρια και αθλητικούς χώρους για να αθληθούν και να αποκτήσουν στόχο και όραμα στη καθημερινότητα τους; Όχι. Εδώ επί της ουσίας δεν κάνει ελέγχους στα μαγαζιά που παίρνουν τις άδειες υγειονομικού ενδιαφέροντος αν πληρούν τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσουν ως πελάτες άτομα με αναπηρία.
Όλοι μας πρέπει να παλέψουμε για να γίνει πράξη η συμπερίληψη. Η έννοια αυτή δεν είναι απλώς μία ακόμα μοντέρνα έκφραση της εποχής. Αφορά την ομαλή συνύπαρξη όλων μας στη κοινωνία χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Να έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες στον αθλητισμό, στην απασχόληση, στη διασκέδαση, στην επαφή με το κράτος. Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο θα «περιοριστούμε» στους πανηγυρισμούς για τα μετάλλια, για τις επιτυχίες και τις διακρίσεις όσο τα φώτα είναι ακόμα ανοιχτά.
Συγχαρητήρια σε όλους του αθλητές και σε όλη την αποστολή.