Του Γ. Λακόπουλου
Στις Βρυξέλλες οι παροικούντες το Μπερλεμόντ ξέρουν ότι η τελευταία επίσκεψη του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Αθήνα είχε και μια αόρατη πλευρά -με χαρακτήρα αποστολής: να νουθετήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την αρνητική στάση του στις διαπραγματεύσεις προς επίλυση του Μακεδονικού.
Συνοδευόμενος από τον επίτροπο Δημ. Αβραμόπουλο και τον πορτ παρόλ του Μαργαρίτη Σχοινά ο Γιούνκερ επέστησε στον πρόεδρο της ΝΔ ότι αναλαμβάνει ευθύνες, τορπιλίζοντας τη λύση που “επείγει για την Ευρώπη” και έτσι πριμοδοτεί τις ακραίες δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Σε μια περίοδο που το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Ευρωσοσιαλιστές συντονίζονται για την απομόνωσή τους.
Λέγεται ότι στην κατ’ ιδίαν συνάντηση των δυο ανδρών ο Μητσοτάκης πέρασε δύσκολα. Ο πολύπειρος ευρωπαϊστής και σημαντικό στέλεχος του ΕΛΚ του διαμήνυσε ότι η πολιτική οικογένεια στην οποία ανήκει η ΝΔ θα αποδοκιμάσει τον επικεφαλής της, αν συνεχίσει στη γραμμή της ελληνικής Ακροδεξιάς για μη λύση.
Κατά πάσα πιθανότητα οι αυστηροί τόνοι του Γιούνκερ συζητήθηκαν και στον καφέ που είχαν την επομένη Μητσοτάκης-Σχοινάς.
Η αποκάλυψη της “Αυγής” ότι οι Βρυξέλλες επιθυμούν – ανεπισήμως προφανώς- να εγκριθεί η λύση με 180 ψήφους από την Ελληνική Βουλή, είναι η επιβεβαίωση του περιεχομένου της συζήτησης Γιούνκερ -Μητσοτάκη. Αλλά είναι και η απόδειξη της δύσκολης θέσης στην οποία έχει περιέλθει ο Κυριάκος έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της χώρας και της διεθνής κοινότητας γενικότερα. Ουσιαστικά σ’ αυτόν απευθύνονται και του ζητούν να πράξει υπεύθυνα μπροστά σε μια κρίσιμη απόφαση. Κόλαφος για έναν πολιτικό που δηλώνει Ευρωπαίος.
Αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται πώς θα αντιδράσει ο πρόεδρος της ΝΔ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δυσκολεύεται μπροστά στο δίλημμα: να αποδοκιμασθεί από το ΕΛΚ, αν δεν αλλάξει γραμμή, ή να αποδοκιμαστεί από τον Σαμαρά και τον Γεωργιάδη, αν αλλάξει; Ο πρώην πρωθυπουργός του έχει διαμηνύσει ότι “έχει την εντολή των συλλαλητηρίων” για μη λύση.
Άλλωστε τον ψιλοδιέσυρε στην Βουλή αναφέροντας ότι “ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα κάλυψε”, ενώ δεν είναι αυτή η ακριβής έννοια της στάσης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: δέχθηκε τη πίεση Σαμαρά για μη λύση, αλλά απλώς ανέχθηκε τα συλλαλητήρια. Δεν τα “κάλυψε” όπως του απέδωσε μπροστά του.
Ό,τι και αν κάνει ωστόσο ο Μητσοτάκης, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να πέσει τη παγίδα των 180. Από τη στιγμή που βεβαιωμένα η λύση μπορεί να εγκριθεί με 151 ψήφους πρέπει να μείνει σ’ αυτό και να μεταφέρει στον Κυριάκο το πρόβλημα. Αν οι βουλευτές της ΝΔ ψηφίσουν κατά συνείδηση, είναι προφανές ότι θα διασπαστεί και θα υπερκαλυφθεί ο αριθμός 180, είναι δεν είναι προαπαιτούμενο.
Αν ο Μητσοτάκης αποτολμήσει να επιλέξει την αποχή από την ψηφοφορία, θα βρεθεί αντιμέτωπος τουλάχιστον με τους Κ. Καραμανλή, Ντόρα Μπακογιάννη, Βαγγ. Μεϊμαράκη. Δεν θα δεχθούν τον εξευτελισμό να τους… αποσύρει ο Μητσοτάκης- για να μη ψηφίσουν μια λύση που οι ίδιοι διαμόρφωσαν το 2008 ως εθνική γραμμή. Και φυσικά θα τους ακολουθήσουν και άλλοι.
Επιπλέον με την υπερψήφιση της λύσης ο Μητσοτάκης θα έχει νέο δίλημμα: Αν την αποδεχθεί θα τον πετροβολούν οι οπαδοί των συλλαλητηρίων. Αν δεν την δεχθεί θα τον κράξει η διεθνής κοινότητα, το μισό πολιτικό σύστημα και η μισή ΝΔ.
Ο Τσίπρας δεν έχει λόγο να μπει στη λογική της αναζήτησης των 180 ψήφων. Θα πάρει το ρίσκο να μην βρεθούν -με αποτέλεσμα να μην υπάρχει λύση. Οπότε θα γίνει αυτό που επιδιώκει ο Σαμαράς, θα ανακουφιστεί ο Κυριάκος και θα χρεωθεί ο ίδιος μια αποτυχία. Επιπλέον η ψηφοφορία για το Μακεδονικό είναι το σωστό σημείο βρασμού που θα εξασφαλίσει την αποσύνδεσή του κόμματός του από τον Παν. Καμμένο.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, έτσι κι αλλιώς, πρέπει να φύγει από την κυβέρνηση, αν δεν ψηφίσει τη λύση που θα εισηγηθεί ο Πρωθυπουργός. Διαφωνία υπουργού με τον Πρωθυπουργό δεν νοείται. Ο υπουργός παραιτείται ή εκδιώκεται. Αλλιώς ο Τσίπρας θα διαπράξει λάθος ανάλογο με την λανθασμένη απάντηση που έδωσε ο Καραμανλής στην ΔΕΘ το 2008.
Ταυτόχρονα με την υπερψήφιση της λύσης διαμορφώνεται μια νέα οιονεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που μπορεί με τη σειρά της να φέρει καταλυτικές εξελίξεις υπέρ της κυβερνώσας Κεντροαριστεράς γενικότερα. Από την απλή αναλογική ως την τροποποίηση του Συντάγματος και άλλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα για να εξυγιανθεί. Τις απορρίπτει μόνο ο Μητσοτάκης για ευνόητους λόγους.
Συνεπώς θα είναι μια ψηφοφορία τομή για τις πολιτικές εξελίξεις και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την αναζήτηση των 180 για τη λύση. Ακόμη και αν βρεθούν θα χαθεί η ευκαιρία να πυροδοτήσουν εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.
Συμπέρασμα: Ο Τσίπρας πρέπει να προχωρήσει στη λύση, με κανονική πλειοψηφία που ήδη υπάρχει. Το πολιτικό κύρος του στην Ευρώπη θα εκτοξευθεί και θα μεταφέρει το πρόβλημα στη ΝΔ. Κυρίως όμως θα ανοίξει ο δρόμος για εξελίξεις που θα του επιτρέψουν να εξαντλήσει την τετραετία χωρίς τον Καμμένο -κάτι που θα του ανοίξει πλήρως την πόρτα για το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Έτσι θα πάει στις εκλογές με νέες εν δυνάμει συμμαχίες, που ήδη διαφαίνονται.
Στην αντίθετη περίπτωση πέφτει σε παγίδες και θα φτάσει σε αδιέξοδα. Η χώρα μόνο χαμένη θα βγει, αν δεν κλείσει η πληγή που άνοιξε πριν από 29 χρόνια ο Κ. Μητσοτάκης με τον Αντ. Σαμαρά. Έτσι δεν εξυπηρετείται η προοδευτική παράταξη. Όπως δεν εξυπηρετείται η επιδίωξη της Ευρώπης για ηρεμία στα Δυτικά Βαλκάνια.
