Tου Γιώργου Λακόπουλου
Από τις πληροφορίες, που πυκνώνουν, προκύπτει ότι επίκειται επίσημη επίσκεψη του νέου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας στην Αθήνα. Σύντομα. Για την ακρίβεια ο Εμμανουέλ Μακρόν έβαλε την ελληνική πρωτεύουσα στους πρώτους σταθμούς εξόδου από τη χώρα του. Προφανώς όχι για διακοπές, αλλά για συνομιλίες με την Ελληνική κυβέρνηση.
Θα μπορούσε φυσικά να γίνουν με πρόσκληση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι. Οτι θα γίνουν κάτω από την Ακρόπολη έχει την αυτονόητη σημασία του. Για την ακρίβεια είναι ευτυχής εξέλιξη για την Ελλάδα. Αλλά όχι για όλους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει λόγους να μην είναι καθόλου ευτυχής με αυτό το ενδεχόμενο. Μετά τον Αμερικανό πρέσβη -που τον επέκρινε για το κόλλημα στο «όχι σε όλα» και εκτίμησε ότι ο Τσίπρας έχει δυο χρόνια καθαρό χρόνο μπροστά του- οι Γάλλοι λένε το ίδιο, με άλλο τρόπο. Πιο ηχηρό και κυρίως πιο θεαματικό.
Καθώς ο Μακρόν είναι πολιτικός με τον οποίο ο πρόεδρος της ΝΔ ήθελε να έχει σχέση -γι’ αυτό και τον επισκέφθηκε νωρίς- , και να παραλληλιστεί μαζί του, η παρουσία του στην Αθηνά διπλά στον Τσίπρα συνιστά ήττα. Όχι προσωπικά -άλλωστε κάπου θα τον βάλουν κι αυτόν στο πρόγραμμα- αλλά για τους χειρισμούς του.
Λειτουργεί ως απόδειξη του εγκλωβισμού του σε μια ομάδα εσωκομματικών και μιντιακών παραγόντων με πολιτική μισαλλοδοξία και επικοινωνιακή αναπηρία, που στηρίζει τον Μητσοτάκη προβάλλοντας τον Τσίπρα σαν τον… Μαδούρο, ή την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ σαν τη Βενεζουέλα – ακόμη και… συζήτηση στη Βουλή τον έβαλαν να ζητήσει.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πολιτικοί που νά έχουνε άμεσες επαφές με τον Γάλλο πρόεδρο, πλην του πρώην υπουργού, καθηγητή Χάρη Παμπούκη που συνδέθηκεμε το «σύστημα Μακρόν» και του μέντορά του Ζακ Αταλί ,τον οποίο ο ίδιος και ο Προκόπης Παυλόπουλος έφεραν στην Αθήνα και τίμησαν στο Πανεπιστήμιο. Κατ’ ουσίαν ο πρώτος εν ενέργεια πολιτικός που θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του τα ελληνικά και ευρωπαϊκά θέματα θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ευλόγως οι ούτως η άλλως διαρκείς επαφές του Πρωθυπουργού με τους Ευρωπαίους ηγέτες θα αναβαθμισθούν με την παρουσία στην Ελλάδα του Γάλλου προέδρου που δείχνει πρόθυμος να ηγηθεί της συμμαχίας των επτά μεσογειακών χωρών- στη θέση του Ολάντ. Μακρόν – Τσίπρας – Ρέντσι αναμένεται να είναι νέα ισχυρή τριάδα του Νότου.
Η επίσκεψή του είναι μια εξέλιξη που απομονώνει τον Κυριάκο και τον περιορίζει στο ρολο ενός Βαλκάνιου πολιτικού που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του με σοφίσματα, επικοινωνιακά κόλπα και διαστρεβλώσεις. Που κυνηγάει την εξουσία αδιαφορώντας για την ουσία και τις αντικειμενικές προτεραιότητες της χώρας του.
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδείχθηκε ανάγλυφα αυτές τις ημέρες με αφορμή τις συζητήσεις για το χρέος. Όλοι στην Ευρώπη τάχθηκαν υπέρ της Ελλάδας και κατά του Σόιμπλε, πλην της ΝΔ -και της ασθμαίνουσας Φώφης Γεννηματά.
Ειδικά ο Μακρόν προτού εκλεγεί είχε θέσει τον εαυτό του επικεφαλής της προσπάθειας διευθέτησης του ελληνικού χρέους, ως υπόθεση που ωφελεί ολόκληρη την Ευρώπη.
Η αρνητική θέση του Κυριάκου δεν οδηγεί πουθενά. Ακόμη και στελέχη της ΝΔ αντιλαμβάνονται την δύσκολη κατάσταση του προέδρου της ΝΔ στην προοπτική ο Μακρόν να ανεβεί το κόκκινο χαλί στα σκαλοπάτια του Μαξίμου και να αγκαλιάζεται με τον Τσίπρα, ή να δίνουν από κοινού συνέντευξη Τύπου , πιστοποιώντας την πρόοδο που έχει κάνει η Ελλάδα στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων και των προσαρμογών.
Ο χειρότερος εφιάλτης για τα ίδια στελέχη είναι να επιχειρήσει η ΝΔ εκείνη τη στιγμή να ισορροπήσει τα πράγματα με κάποια ακρότητα που θα διαπράξει πάλι ο Άδωνις ή τις αρλούμπες που θα αραδιάσουν οι φίλοι του στα ΜΜΕ.
Στην πολιτική αυτό που μετράει είναι η …πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι για τις μεταμεσονύκτιες εκπομπές ευτελισμού της πολιτικής. Εν προκειμένω πολιτική είναι να υποδεχθείς στην Αθήνα τον ανερχόμενο ισχυρό άνδρα της Ευρώπης. Και δεν είναι να εξελίσσεσαι σε αρχηγό του ενός αιτήματος: πρόωρες εκλογές -που δεν γίνονται.