Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Το θέμα της συμμετοχής της Τουρκίας στο επί θύραις πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής άμυνας με το θηριώδες ποσό των 500 δισεκατομμυρίων Ευρώ, συνιστά μια δοκιμασία αξιοπιστίας για την Ε.Ε. Στο κατά πόσο ισχύουν οι αρχές και οι αξίες που καθορίζουν οι Ευρωπαϊκές συνθήκες ή θα αγνοηθούν και θα καταπατηθούν στο βωμό αδίστακτων συμφερόντων. Αλλά και κατά πόσο θα ισχύσουν αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αφορούν την Τουρκία και τις υποχρεώσεις της για την Κύπρο ή θα καταπατηθούν βάναυσα και ανήθικα.
Ήδη χώρες, όπως η Ιταλία, η Γερμανία και η Ισπανία αξιολογώντας ως υπέρτερα τα συμφέροντα τους, από τις σχέσεις που διατηρούν με την Τουρκία, τόσο στο στρατιωτικό τομέα, όσο και σε μεγάλες εμπορικές συναλλαγές, παρουσιάζονται έτοιμες να αγνοήσουν τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών συλλογικών θεσμικών οργάνων της Ένωσης, προκειμένου να εισάξουν την Τουρκία σε Ευρωπαϊκά προγράμματα διαφόρων τύπων οπλικών συστημάτων.
Η παραβατική και αδικοπραγούσα Τουρκία, η στρατιωτικά κατέχουσα το 37% των εδαφών της Ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας, η απειλούσα την Ευρωπαϊκή Ελλάδα με casus – belli αν ασκήσει το δικαίωμα, δυνάμει του Διεθνούς Δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια αλλά και εποφθαλμιούσα τα νησιά του Αιγαίου, ετοιμάζεται να εισέλθει στα Ευρωπαϊκά προγράμματα άμυνας. Πρόκειται για μια σχιζοφρενική πολιτική που αμαυρώνει την εικόνα της Ε.Ε.
Είναι δυνατόν η Τουρκία δύναμη κατοχής σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, να παίρνει «εισιτήριο Ελευθέρας εισόδου» στην Ευρώπη της ειρήνης και του σεβασμού των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου; Με την Ελλάδα, λόγω των παραβιάσεων του εναέριου της χώρου από τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα να έχει χάσει από το 1964, 167 πιλότους, από αυτή την έκνομη τουρκική δραστηριότητα.
Οι λεκτικές ακροβασίες και τα δικολαβίστικα τεχνάσματα, όπως προβάλλονται περί «δυνητικής συμμετοχής Εταιρειών υποψηφίων προς ένταξη χωρών στις κοινές προμήθειες» και με «προϋπόθεση σύναψης ειδικής διμερούς συμφωνίας της χώρας αυτής με την Ε.Ε» δεν πείθουν. Απλώς με περίτεχνες διατυπώσεις επιχειρείται η απόκρυψη της πραγματικότητας η οποία είναι μία. Η Τουρκία θα συμμετάσχει στην άμυνα – ασφάλεια της Ε.Ε, με δυνατότητα να διαθέτει προς πώληση εξοπλιστικά προγράμματα σε κράτη – μέλη, μέσω του κανονισμού SAFE. Με την κομισιόν να προωθεί παράκαμψη της αρχής της ομοφωνίας, με υιοθέτηση λήψης απόφασης με ειδική πλειοψηφία. Παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός SAFE εμπεριέχει στοιχεία εξωτερικής πολιτικής, όπου επιβάλλεται ο κανόνας της ομοφωνίας.
Μόνη ελπίδα για τον περιορισμό της ζημιάς για Λευκωσία και Αθήνα, η μονομερής δήλωση της Κομισιόν ότι «οι συμβάσεις για τις πωλήσεις εξοπλισμών που θα συνομολογούνται – αφορούν μόνο το 35% του προγράμματος SAFE – θα προϋποθέτουν διμερή συμφωνία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την υποψήφια χώρα». Τέτοιες συμφωνίες πρέπει να εγκριθούν ομόφωνα με βάση το άρθρο 212 της Συνθήκης λειτουργίας της Ε.Ε.
Μένει να φανεί πόσο θα υπάρξει αντοχή Κύπρου και Ελλάδας στις πιέσεις των υπολοίπων Εταίρων μας, οι οποίοι φαίνεται διακαώς να επιθυμούν την συμμετοχή της Τουρκίας στο θεμελιακό πυλώνα ασφάλειας και άμυνας της Ε.Ε.
Ατυχώς και δυστυχώς για μια ακόμα φορά η Ε.Ε αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, ενώ Κύπρος και Ελλάδα παρουσιάζονται άτολμες και νωθρές στην ανακοπή της Τουρκίας στην αξιοποίηση Ευρωπαϊκών ωφελημάτων.
Πρώην Προέδρου Βουλής Των Αντιπροσώπων