Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο παροξυσμός του αποκλεισμού, ακόμη και με «πολτοποίηση» συνέδρων, αποδεικνύεται επωφελής για τον Στέφανο Κασσελάκη.
Ούτε συνέδριο μπορούν να οργανώσουν – πόσω μάλλον να βγάλουν πρόεδρο. Πώς κατάντησε έτσι αυτό το κόμμα; Ποιος ευθύνεται, είναι μια άλλη συζήτηση…
Προφανώς για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ο αυτοδιασυρμός των Συριζαίων κάθε απόχρωσης είναι ίση σε αξίας με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα της φοράδας στο αλώνι.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: το θέαμα της πτώσης που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ – ως πολιτικός φορέας, που οι πολίτες όρισαν αξιωματική αντιπολίτευση – συμπαρασύρει την πολιτική, την Αριστερά και τη Δημοκρατία.
Άλλο κόμμα σε εσωτερική κρίση και άλλο τσίρκο Μedrano, που κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα.
Θα ήταν ανιστόρητο να χρεωθεί η αποσύνθεση σε κάποιον που ουδείς θα γνώριζε αν ο Τσίπρας δεν τοποθετούσε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του. Και αν μετά από αυτόν οι Συριζαίοι δεν τον έχριζαν ομόφωνα υποψήφιο πρόεδρο – για να τον ψηφίσει κιόλας η πλειοψηφία τους.
Συγκεκριμένοι εσωκομματικοί χειρισμοί οδήγησαν στα πράγματα στο σημείο που είτε θα τους – ξαναπάρει το κόμμα, είτε θα πάρει τους οπαδούς του και θα στήσει το δικό του τσαντίρι. Η ουσία δεν αλλάζει: ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει την πορεία προς την εξαφάνισή του, που είχε αρχίσει πριν από την εμφάνιση του Κασσελάκη.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο οι μετέχοντες στην εσωκομματική συσπείρωση «87+Νίκος Παππάς», πέρασαν οριστικά τη θηλειά στο λαιμό τους. Όσα ακολουθήσαν την ψηφοφορία για την ανάδειξη συνέδρων είναι αδιανόητα για την πολιτική στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Το ερώτημα ποιος κέρδισε τη μάχη των συνέδρων δεν έχει απάντηση, γιατί δεν έχει σημασία. Η εικόνα ήταν ευκρινής: εσωκομματικές «συμμορίες» λυμαίνονται ένα ακέφαλο κόμμα – που εκπνέει.
Είναι ολοφάνερο σε ποιον θα ρίξει η Ιστορία τον λίθο του αναθέματος. Πάντως όχι στον Κασσελάκη. Ακόμη και επί των αριθμών κερδίζει τις εντυπώσεις, δίνοντας στη δημοσιότητα έναν κατάλογο με αποτελέσματα κατά νόμο.
Εκών – άκων, έδωσε στον «87+» και το σκοινί για να τον κρεμάσουν: θα είναι αρκετό να αντιπαραθέσουν τα αποτελέσματα που οι ίδιοι θεωρούν σωστά – και τα σκυλιά δεμένα. Δεν το έκαναν και καταφεύγουν στην «αξιολόγηση» των εκλεγέντων συνέδρων από μια «Επιτροπή Νομιμοποίησης»!
Που ακούστηκε «επιτροπή», που μόνο αμερόληπτη δεν είναι, να κρίνει εκ των υστέρων εκλεγμένους συνέδρους – και να τους αποκλείει για τις… απόψεις τους;
Ο έλεγχος όσων ανέδειξε η κομματική βάση ως εκπροσώπους της, μπορεί να αφορά αποκλειστικά τη διαδικασία της εκλογής. Η «νομιμοποίηση» με διαστροφικά επιχειρήματα -όπως η «αντικαταστατική συμπεριφορά», – με τεκμήριο τις εσωκομματικές επιλογές – συνιστά κυνήγι μαγισσών.
Όσοι θέλουν να αντιμετωπίσουν τον Κασσελάκη οφείλουν να το κάνουν στην κάλπη της κομματικής βάσης – με επιχειρήματα. Με τον τεχνητό αποκλεισμό του, τον κατέστησαν ήδη ηγέτη του μισού ΣΥΡΙΖΑ. Όπως τους είπε και ο Πολάκης: «του κάνετε δώρο».
Ακόμη και με τα δικά τους στοιχεία, η διάσπαση είναι επί θύραις: όταν χάνεις το μισό ανθρώπινο δυναμικό του κόμματος, έχεις αποτύχει οικτρά – ακόμη και αν κρατήσεις τη σφραγίδα του.
Ο παροξυσμός του αποκλεισμού – ακόμη και με «πολτοποίηση» συνέδρων – αποδεικνύεται επωφελής για τον Κασσελάκη – που βρίσκει τους εχθρούς που χρειάζεται κάποιος στην πολιτική.
Και ας μην έχουμε αυταπάτες: ο εξορκισμός του εξελίσσεται σε πρόσχημα για να εκδηλωθεί ως πολιτική συμπεριφορά, ο μικροαστικός σταλινισμός που προϋπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι «87+» αποδεικνύονται κύκλος ολοκλήρωσης της καταστροφής του ραγισμένου κόμματος που άφησε πίσω του ο Τσίπρας και οι καλύτεροι φίλοι του Κασσελάκη: από το τίποτε του χαρίζουν τη μισή κομματική βάση, αν όχι την πλειοψηφία της. Με ονόματα και διευθύνσεις μελών πλέον.
Θα είναι παράλειψη αν δεν τους το αναγνωρίσει: τα λουλούδια στους «συντρόφους» από μένα.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
