Toυ Βασίλη Κόκκα
Τό βάθος τού ουρανού κάποτε ήταν πράσινο!Τότε πού πλέαμε σέ κενό βαρύτητας καί όλα έμοιαζαν εφικτά.Ήταν μία εμπειρία συναρπαστική αλλα ευάλωτη καί ορισμένου χρόνου.Ένας εφήμερος αφρός τών κυμάτων πού σήκωσε ή παλίρροια τών μή προνομιούχων ψάχνοντας νά βρούν μία πηγή αξιοπρέπειας.
Αυτή ή παρένθεση όμως έκλεισε εδώ καί κάμποσα χρόνια.Ήρθε ή άμπωτη!Ή φρεσκάδα τής στράτευσης καί ό ενθουσιασμός τών δημιουργικών χρόνων δέν υπάρχει πιά ενώ τείνουν νά εκλείψουν καί τά τελευταία εναπομείναντα περιβάλλοντα μνήμης!Τό παρελθόν τού πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος συντηρείται απλά ώς κειμήλιο,τού οποίου μάλιστα ό συναισθηματικός καί πολιτικός δεσμός μέ τό παρόν γίνεται όλο καί πιό θολός καί αδιόρατος….
Τό πράσινο τρένο εκτροχιάσθηκε καί απόμειναν τά μίζερα βαγόνια χωρίς τό μηχανοδηγό! Οί κληρονόμοι μέ τή συμβιωτική σχέση ανάμεσα στή θολή πολιτική ταυτότητα καί τή διανοητική μετριότητα,ίσα πού μπορούν μέ τίς ασθενικές τους πλάτες νά περιφέρουν τόν κομματικό επιτάφιο.Τό μόνο πού απομένει είναι κάποιος νά υπογράψει τή νεκρολογία….Γιά νά συνειδητοποιηθεί τό τέλος ενός κύκλου η τουλάχιστον τό προαίσθημα μίας καμπής. Μήπως καί δημιουργηθούν μία ώρα αρχύτερα οί προυποθέσεις γιά ιδρυτικά γεγονότα.Γιά γέννηση!!! Για σημεία αναφοράς.
Έχουμε μάθει στή ζωή μας νά υπερασπιζόμαστε κάθε κομματάκι μέρας ενάντια στό φαρμάκι τής απογοήτευσης καί τής λύπης.Κοιτάμε πιά τά πράγματα καί τόν κόσμο γύρω μας μέσα από ένα ιδιαίτερο πρίσμα,όντας ταυτόχρονα outsiders καί insiders!!! Δέν επιθυμούμε νά παραστήσουμε τούς μελαγχολικούς φρουρούς τού παρελθόντος άν καί ανατρέχουμε τήν προηγούμενη διαδρομή, ανακαλύπτουμε τά ίχνη της, βρίσκουμε ενδείξεις,αποτσίγαρα, αποτυπώματα….Κάνουμε τό δικό μας μοντάζ από γκρό πλάν!
Ξέρουμε όμως καλά ότι τά πάντα πρέπει νά ξανακτισθούν….Μέ τόν βολονταρισμό τών νέων προοδευτικών ανθρώπων καί τίς ικανότητες καί τό διανοητικό ήθος πού ευτυχώς υπάρχει ακόμα στό κοινωνικό σώμα σέ πολύ πιό ποιοτικές εκδοχές από αυτές τών υπαρχόντων κομματικών τοτέμ τής παρακμής….