Σχολή “υπερήλικων” 

Του Ιωάννη Δαμίγου

Πώς γεράσαμε έτσι γρήγορα στην σκέψη; Πώς καταντήσαμε υπερήλικες στην ανοησία; Πως κατορθώσαμε, περί κατορθώματος πρόκειται, με την “σχολή” υπερήλικων να παρασύρουμε νέους ανθρώπους, στα ίδια και χειρότερα πατήματα; Να επιμένουν οι “γέροντες” πολιτικοί, στην σκουριασμένη γλώσσα να μιλούν, με τις ετοιμόρροπες ιδέες τους να ανακαινίζουν υγραμένα υπόγεια προς ενοικίαση RBNB νέων, σε πρόβα αγκύλωσης θέλησης και τόλμη φαντασίας. 

Είναι τέτοιος ο υπέργηρος εγωισμός, αυτής της “σχολής” ανίατων πολιτικών, που παίρνοντας κοντά τους νέους με όρεξη και διάθεση προσφοράς, τους μπολιάζουν λες με πρόωρης γήρανσης υπεροψία, καθιστώντας τους βασιλικότερους του βασιλέως σε αναχρονιστικές αντιλήψεις εφαρμογές. Χειροκροτούν και υποτάσσονται στους στείρους σκελετούς σαπισμένων ειδώλων, διαγράφοντας την όποια παιδεία τους και τους κόπους των, προκειμένου να βαπτιστούν σε οποιοδήποτε πρόσκαιρο πολιτικό αξίωμα. Αυτό το όραμά τους, κάτω από τις αραχνιασμένες φτερούγες αυτών που χαρακτηρίζουμε επαγγελματίες πολιτικούς, προφανώς για κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση συνεχιστών επικερδούς καριέρας. Από το ίδιο καλούπι ασφαλείας βγαίνουν, έτοιμοι να υπηρετήσουν το κατεστημένο, άλλοι με ευθύ και θρασύ επαγγελματικό τρόπο και άλλοι με υποτυπώδη συγκάλυψη ψηγμάτων δημοκρατίας.  Αρκεί να παρουσιάσει ένας νέος, μια νέα, πτυχία σπουδών και επιχειρηματικής δραστηριότητας, ασχέτως πηγών κεφαλαίων, θέτοντας υποψηφιότητα για την ευρωβουλή ή για το management κόμματος, ασχέτως πάλι ικανοτήτων ή πολιτικών σχέσεων και προωθείται επιτηδείως από την “γερουσία”.

Μετά το πέρασμα γόνων, ανεψιών και εξαδέλφων, που δεν έχει τελειώσει, ως κληρονόμων των πολιτικών θώκων ελέω ονόματος, ακολουθεί και η συνέχεια νεογεροντίστικων συμπεριφορών τακτικής πτυχιούχων ταλέντων, χάρη συμπάθειας και γρήγορης επιλογής, με τον φόβο αρπαγής από αντίπαλο κόμμα.. 

Σίγουρα δεν απορούν ούτε προβληματίζονται, για την αποχή από των πολιτικών εξελίξεων μεγάλης μερίδας του κοινού, μια και αυτό βοηθά στην επίτευξη του βασικού στόχου, της αδιαφορίας των ίδιων μοτίβων, εντός εκτός και επί τ’ αυτά, πεπραγμένων. 

Λειτουργεί τόσο αποτρεπτικά, η γρήγορη γήρανση τόσο νέων ανθρώπων όταν μιμούνται τα χαρακτηριστικά αποτυχημένων να ακολουθήσουν το πρώτο σενάριο σε πιστότητα και να αμέσως μετά να υποβάλουν τα διαπιστευτήριά τους στο σύστημα, για μια θέση εξασφάλισης εντός του. 

Δεν βρισκόμαστε σαν χώρα με το δημογραφικό πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού μόνο, καθώς και οι νέοι, οι λίγοι έστω, εμφανίζουν πρόωρα σημάδια γήρανσης στην σκέψη, ακολουθώντας τα υπερήλικα πολιτικά άτομα ως πρότυπα. 

Γέροντες αποκαμωμένοι πια, καταδικασμένοι ερήμην σε αμάθεια, νέοι που φέρονται ως γέροντες άπειροι, με όραμα την εξασφάλιση μιας άνετης οικονομικά ζωής, όπως. 

Για αναρωτηθείτε, πόσα πολλά χρόνια έχει να φανεί κάτι νέο στον τόπο μας; Πώς γερνά κάθε νέο και με πόση ταχύτητα; 

Σχολή “υπερήλικων”, ψυχή τε και σώματι.