Ρόδα και μήλα από τον Φρεντ
Τι πας να κάνεις Δία; Παράτα την σκούπα. Μη ρημάζεις την Ελλάδα! (Aριστοφάνης).
Η Φώφη δεν τα πήγε καλά στην ερώτηση για το ΠΑΣΟΚ, αλλά 1) γιατί δεν το είχαν και οι άλλοι αυτό θέμα; Kαι 2) γιατί δεν ήταν στα SOS; Τελικά, όλα καλά -«με δυσκολίες βέβαια» -έτσι λένε όλοι!- και πάμε στις εκλογές. Δεν θέλω να πιστέψω, ότι όλα αυτά έγιναν γιατί ο Αλέξης δεν μπορούσε αλλιώς να διώξει την Ζωή από την Βουλή. Και με ανησυχεί λίγο είναι αυτό που είπε ο Αλέξης ότι θα συγκρουστεί με το Παλάτι.
Έκανα μια πρόβλεψη όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιανουαρίου. Ότι θα πάμε σύντομα σε εκλογές. Τώρα θα κάνω μια ακόμα πρόβλεψη. Ότι θα πάμε σύντομα σε εκλογές. Ο Αλέξης δεν αποφάσισε στις 12 Ιουλίου, όπως είπε, να πάει σε εκλογές. Το αποφάσισε αμέσως όταν είδε τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιανουαρίου. Μόνο που ήθελε να επαναλάβει αυτό που έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964- και πήρε 53%- αλλά εκείνος παραιτήθηκε.
Ο Αλέξης έκανε δημοψήφισμα με βασικό ερώτημα- τελικά: “θέλετε αυτά τα μέτρα ή θέλετε άλλα μέτρα”. Κι ο Λαός αποφάσισε πως θέλει άλλα πιο σκληρά μέτρα! Τουλάχιστο αυτή είναι η ερμηνεία του επιτελείου του Αλέξη, που δεν περίμενε πως ο περίπατος θα γινόταν θρίλερ. Δεν το έγραψε πουθενά ο Λένιν αυτό – ίσως γιατί δεν έκανε προεκλογικό αγώνα και τέτοια αστικά.
Βέβαια, ο “αντίπαλος” των εκλογών που είναι η “Λαϊκή Ενότητα” κινδυνεύει να μη μπει στην Βουλή, αλλά κινδυνεύει να χάσει ο Αλέξης τις εκλογές από τον Μεϊμαράκη! Ακούς; Aπό τον Μεϊμαράκη! Το λάθος του Λαφαζάνη, είναι ότι εμφανίζεται και μάλιστα ως κινηματοηγραφικός σταρ. Αν δεν εμφανιζόταν καθόλου η ΛΑΕ θάχε μες το νερό 12%.
Ο καλός άγγελος του Αλέξη είναι οι αντίπαλοί του. Ο Βαγγέλας γρήγορα μπήκε μπροστά με ένα πρόσωπο που απέπνεε περισσότερη εμπιστοσύνη, αλλά –φευ- γρήγορα έδειξε πως δεν εκπροσωπεί παρά την λαϊκή Δεξιά. Πόσες φορές δεν μας είπε –για να το καταλάβουν οι ψηφοφόροι της “Χρυσής Αυγής- ότι οι μετανάστες χωρίς χαρτιά είναι “λαθρομετανάστες”;
Φυσικά θα είχε σαρώσει αν εμφανιζόταν κι αυτός φορώντας λαχούρια –σαν τον Βαρουφάκη- αλλά ο καημένος μ΄αυτό το μουστάκι δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Αναγνωρίζεται αμέσως. Κι ο Λαφαζάνης δεν έχει καταλάβει την μπελά, έβαλε στο κεφάλι του. “Ακου, Πάνο, λοχίας είσαι” του είπε εν ολίγοις η Ζωή”. “Εδώ δεν έχουμε κι αρχηγούς”. (Κι αν έχουμε θα είναι άλλος ή άλλη!)
Την ώρα που γράφονται αυτές τις γραμμές οι δημοσκόποι τραβάνε τα μαλλιά τους. Ένα σημαντικό φαινόμενο είναι ο Λεβέντης- που έφτασε και 5-6% τα εκατό στις δημοσκοπήσεις ώσπου έβαλε όλη την οικογένειά του στα ψηφοδέλτια- με δάκρυα στα μάτια- κι έκανε την απίστευτη δήλωση: “Το μνημόνιο θα το ακυρώσω. Έχω τόσες γνωριμίες στην Ευρώπη”!
Φυσικά, αν ακούσεις την τελευταία ομιλία του Θεοδωράκη- με υπομονή βεβαίως και σιγά σιγά- θα καταλάβεις γιατί πολλοί νέοι ψηφίζουν Λεβέντη. Η διαφορά ανάμεσα στο γελοίο- όπως το αναλύει ο Μίλαν Κούντερα- που υπάρχει στην εξουσία και την προσπάθεια να την πάρεις και το αστείο είναι τεράστια. Το μόνο παρήγορο: στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο της χώρας, υπάρχουν άνθρωποι με λίγο “άι κιού” παραπάνω και καλύτερο πολιτικό λόγο, από όλους αυτούς τους “ηγέτες’ για κλάμματα -είτε έχουν ένσημα, είτε όχι.
“Φυσικά και αντιγράφουμε” είπε ο καημένος ο Σταύρος- που έχει κατακλέψει τα σποτ του Ομπάμα. Ο διαγωνισμός για το ποιό είναι το πιο νερόβραστο κόμμα θα τον έφερνε στην πρώτη θέση. Και πάνω που είχε πτώση- αυτό το κόμμα που μοιάζει με σταθμό λεωφορείου- ήρθε κι ο Νίκος Παπανδρέου- να πει πως θα ψηφίσει “Ποτάμι”. Ε, όχι! Μας περνάνε για αμερικανάκια, παιδιά! Ούτε την εποχή του Κονδύλη και του Πάγκαλου- θυμάμαι εγώ- τόση μούφα, τόσο δούλεμα, τόση υποκρισία.
Το παράδοξο του εκλογικού συστήματος είναι ότι ένα- δυο, τρία κόμματα με ελάχιστη δύναμη 3-6% έχουν μπει ήδη στην κυβέρνηση. Αλλά τι κυβέρνηση θα είναι αυτή; Θα είναι κυβέρνηση των τεταρτοπέμπτων κομμάτων και βάλε, που όμως αυτοί που τους έστειλαν εκεί- το 95% των ψηφοφόρων- δεν είχαν στο μυαλό τους να τους κάνουν υπουργούς και μάλιστα – όπως λέει η Φώφη- “καταλύτες”!
O Mεϊμαράκης πολύ έξυπνα έθεσε αρχικά το ζήτημα της συμμαχίας –με Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ- χωρίς να αποκλείει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δίλημμα ήταν να ψηφίσω την συμμαχία αυτή ή τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο. Η πολιτική αυτή τον έφερε να προηγείται, ώσπου ο επίσης γάτος- και λέων!-Αλέξης, τόπιασε κι άρχισε να λέει κι αυτός πως η χώρα θάχει κυβέρνηση. Δεν αποκλείει πια τη συνεργασία με το μνημονιακό ΠΟΤΑΜΙ και το διαπλεκόμενο ΠΑΣΟΚ. Αλλά ρε Αλέξη, τι λέγαμε χθες; Μίλα, ρε Λέοντα!
Αυτές οι εκλογές είναι το τέλος του πολιτικού λόγου. Μέσα στην ίδια μέρα οι δηλώσεις, αλλάζουν, χωρίς την ανάγκη να εξηγήσει ο ρήτορας αυτά που έλεγε πριν. Το θέμα είναι ο ίδιος ο αρχηγός. Ο Ρηχός Αρχηγός, που γελάει μπροστά στην κάμερα, ενώ το καράβι βουλιάζει. Ο Νάρκισσος κι Αγράμματος Αρχηγός, που το μόνο που διαθέτει είναι θράσος. Οι λόγοι; Kακές εκθέσεις ιδεών, που απευθύνονται σε δεκάχρονα. Θεέ μου, τι Decadence! Όλοι συμφωνούν σε μια λέξη: “Μπροστά!” Αλλά έχει ιδεολογία το “μπροστά”, όταν όλα τα κόμματα είναι οπισθοδρομικά; Για παράδειγμα: Ο Λαφαζάνης έχει αντιγράψει όλο το πρόγραμμα του Ενβέρ Χότζα!
Ξέχασα τον καημένο, τον Καμμένο. Μας αποχαιρέτησε συγκινητικά στην τελευταία του ομιλία. Αν ξαναβγεί θα φέρει πιο πολλές παρελάσεις και θα πάρει στα χέρια του το θέμα των μεταναστών. Θα σε θυμόμαστε πάντα, αξέχαστε Πάνο, αλλά από σπου και σπου- που θάλεγε κι ο Σταύρος- ένα κόμμα του 3%- ίσως και εκτός Βουλής- πια θα χαράζει την κυβερνητική πολιτική- με την απειλή ότι θα φύγει από την κυβέρνηση;
Για να τελειώνω. Εντάξει η συγκυβέρνηση. Με ένα κόμμα, με δύο κόμματα. Με περισσότερα δεν μιλάμε για κυβέρνηση, αλλά για φεστιβάλ. Ένα φεστιβάλ που δεν θα διασκεδάσουμε καθόλου. Mε τέτοια ηγεσία, τέτοιους πολιτικούς, τόσες φανφάρες και ψευτιές, την κάτσαμε την βάρκα. Δία, βάλε το χέρι σου! Και συ αν ακούς Αθηνά! Και γω υπόσχομαι να θυσιάσω αυτή την Κυριακή να πάω να ψηφίσω.
Το κοινό μοτίβο των ‘θέλω να κυβερνήσω” – κομμάτων: ψηφίστε μας να συνεργαστούμε με αυτούς τους σιχαμένους. Πρώτη φορά κόμματα ζητούν όχι την πρώτη, αλλά την τρίτη θέση. Πρώτη φορά τόση φτώχεια ιδεολογική, φτώχεια πολιτική , φτώχεια πραγματική.
“Ρίχνουμε σταυρό;’ σκιτσάρε ο Χατζόπουλος στην Καθημερινή. “Όχι, μόνο Παναγίες”.
Σας ασπάζομαι Φρεντ
Υ.Γ. Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή. Να φύγουμε από την Ένωση, αλλά να κρατήσουμε το ευρώ. Να σκάσουν όλοι!
YΓ2: Να τη χτυπήσουμε την Ολιγαρχία, παιδιά. Στο κάτω- κάτω υπάρχουν και αριστεροί εργολάβοι!
YG. 3 – Ηθικόν δίδαγμα: “Δε θέλω μάχες” λέει ο Αριστοφάνης. “Τη νόστιμη Θρακιώτισσα να σμίξω προτιμώ- τη δούλα του Στρυμόδωρου στο λόγκο, ξύλα κλεφτά στην πλάτη να σηκώνει”.