Του Νικ. – Αλέξανδρου Λάκκα
“Η Ελλάδα µεταβάλλεται σταθερά σε χώρα µε περιορισµένα κυριαρχικά δικαιώµατα, δηλαδή δικαιώµατα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική. Η διακήρυξη «δεν παραχωρούµε τίποτε» δεν έχει έµπρακτο αντίκρυσµα όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιµες ώρες τις µεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωµένων Πολιτειών ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν µε παραχωρήσεις”.
Έχουνε περάσει δεκαετίες αφότου ο Παναγιώτης Κονδύλης μιλούσε για “επιφαινόμενα βαθύτερης ιστορικής κόπωσης, µιας προϊούσας, ηδονικής µάλιστα παράλυσης”. Φυσικά όταν έλεγε ότι “η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας” δεν φανταζόταν ίσως ότι ένας Σουλτάνος θα περιερχόταν τα Βαλκάνια για να επισκεφθεί με άλλους δορυφόρους όπως η Αλβανία και τα Σκόπια οραματιζόμενος την Τουρκία με τα “σύνορα της καρδιάς του” που δεν αφορά μόνο τα νησιά -που “κάποτε ήταν δικά μας”- την Θεσσαλονίκη του Κεμάλ και πως μια έστω εθνικιστική εφημερίδα θα ονειρευόταν την τούρκικη σημαία στην …Αθήνα. “Τι Αφρίν, τι Αθήνα”.
” Απ’ αυτές τις συνθήκες ό,τι στην πραγµατικότητα θα συνιστά κάµψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναµικού, οι
Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονοµάζουν «πολιτισµένη συµπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισµού» και «εξευρωπαϊσµό». Από την εποχή που οι άξονες του Ανδρέα Παπανδρέου ανατρέπονταν -με την παράδοση ή απώλεια του Οτσαλάν- η πολιτική της πρόσδεσης στο γερμανικό άρμα ως αποικίας- επαίτη συνίσταται σε ένα χαρτί απέναντι στην Τουρκία: η Ελλάδα θα την βοηθήσει να εξευρωπαϊστεί – κάτι που μάλλον δεν ενδιαφέρει προς το παρόν μια χώρα με χιλιάδες κόσμο στις φυλακές, ανάμεσα στους οποίους εως πρόσφατα έναν Γερμανό δημοσιογράφο και πλέον- για άγνωστο χρονικό διάστημα- δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
“Πράγµατι, η ειρήνη σηµαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεµος σηµαίνει συντριβή” έλεγε το 2.000 0 Π. Κ. ” Οι µετριότητες, υποµετριότητες και ανθυποµετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσµο, δεν έχουν το ανάστηµα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήµατα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους, ίσως να καταρρεύσουν ακόµα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν µπροστά στη µεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεµο γιατί, αν ο πόλεµος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεµος θα συνεχίσει µια σπασµωδική πολιτική; Οι ευρύτερες µάζες, καθοδηγούµενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσµης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόµενες γαλανόλευκα ράκη, οπότε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν µόνιµα µε παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαµε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαµηλή παραγωγικότητα εργασίας” (Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράµετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέµου).
Συμπτωματικά η σημερινή κυβέρνηση κι ενόσω το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος βράζει ως τον Έβρο βράζει με τη σύλληψη δύο στρατιωτικών στον Έβρο με προορισμό τις τουρκικές φυλακές βρήκε την ώρα να περάσει ένα -προεκλογικό νομοσχέδιο- για τα αυθαίρετα συνεχίζοντας την “πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού”.
Από το Βουκουρέστι ο υπουργός Άμυνας κάλεσε τους …Ρουμάνους να βοηθήσουν στην απελευθέρωση των δύο “ομήρων-αιχμαλώτων” -που όπως είπε είναι Ευρωπαίοι που φυλάγανε τα ευρωπαϊκά σύνορα. Δηλαδή μετέθεσε το πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς μάλλον να έχει διαβάσει τον προφητικό Κονδύλη, όταν έλεγε πως ” η Ευρωπαϊκή Ένωση (και πάντως τα ισχυρότερα μέλη της), μη μπορώντας να δώσει στην Τουρκία όλα όσα επιθυμεί, θα επιδιώκει να την κατευνάσει με ελληνικά έξοδα, πιέζοντας δηλαδή την Ελλάδα να δεχθεί τις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο”.
“Τα «δίκαια» της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι” είχε πει πριν την χρεοκοπία που άλλοι προφήτες έλεγαν- όπως ο Αδαμάντιος Πεπελάσης ότι ισοδυναμεί με “νέα Μικρασιατική Καταστροφή”. Όσοι έβλεπαν την άμεση σχέση εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής οικονομίας έλεγαν από τότε πως η οικονομική κατάρρευση θα σημάνει εθνική συρρίκνωση με άμεσες απειλές για τα σύνορά της χώρας- ακόμα και από την Αλβανία. Πίσω από τις απειλές του Ερντογάν και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης- υπάρχουν πικρόχολα σχόλια του ίδιου και των τουρκικών μέσων για την οικονομική -άρα και στρατιωτική κατάντια της Ελλάδας. Με πιο ηχηρή αυτή τη δήλωση πως η Ελλάδα είναι μια μύγα μπροστά σε μια υπερδύναμη.
Οι δηλώσεις αυτές -λένε οι εφημερίδες- βρήκαν τον υπουργό Άμυνας σε στρατιωτικές καλύβες να τραγουδά με φαντάρους το …”Άκου, ρε φίλε, να δεις τι κρίμα, στα δάκρυά της έπεσα θύμα”. Τότε εμβολίστηκε ένα σκάφος, ο υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να πει πως “την άλλη φορά” η Ελλάδα δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Ώσπου η άλλη φορά ήρθε με κάτι χειρότερο. Κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες δυο στρατιωτικοί βρέθηκαν στα χέρια μιας τουρκικής περιπόλου στα σύνορα.
Ο Φώτης Κουβέλης, στην πρώτη του συνέντευξη ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας είπε πως «θέλω να πιστεύω ότι το περιστατικό θα αξιολογηθεί από τις τουρκικές αρχές στις πραγματικές του διαστάσεις». Πιο πρακτικές οι τοπικές εκκλησιαστικές αρχές έκαναν μια δέηση για να προσευχηθούν για την απελευθέρωσή τους. «Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο αντιμετωπίζεται με τη χρήσιμη νηφαλιότητα και την πολυεπίπεδη εξωτερική μας πολιτική. Τα σύνορά μας, άλλωστε, είναι σύνορα της Ευρώπης» είπε με νόημα ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας- για να εισπράξει ειρωνικά σχόλια από τον Τούρκο πρωθυπουργό ότι …”πάτε και τα λέτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση”.
Όλως συμπτωματικά ο Αμερικάνος πρέσβης βρέθηκε να συνομιλεί απευθείας με τον Αρχηγό του Στρατού και τον υπουργό Οικονομικών, με τρόπο που θύμισε στους παλιούς της εποχές του Τζον Πιουριφόι όταν ένας υπουργός για να περάσει ένα νομοσχέδιο έπρεπε να είχε την υπογραφή ενός Αμερικάνου επιτετραμμένου. Αλλά τι ζητούσε από τον Τσακαλώτο; Προφανώς ένα νήμα συνδέει τα επεισόδιο στο Έβρο και στα Ίμια με τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ όπου ο τουρκικός στόλος ανάγκασε ένα ιταλικό γεωτρύπανο να εγκαταλείψει το οικόπεδο και να φύγει. Αλλά να που τώρα έρχεται ο Έκτος Στόλος!
«Η πολιτική των ΗΠΑ στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι μακρόχρονη και δεν έχει αλλάξει. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τους πόρους της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της», ήταν η τοποθέτηση του State Department. Μόνο που επανέλαβε την πάγια αμερικανική θέση ότι οι φυσικοί πόροι της κυπριακής δημοκρατίας θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων “ στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης”.
Ίσως πιο ενδιαφέρουσα είναι η δήλωση της ίδιας της εταιρείας που ανέλαβε να κάνει την εξόρυξη που μπορεί να χαρακτηρισθεί και κυνική: «Ύψιστη προτεραιότητα της ExxonMobil είναι η ασφάλεια των πληρωμάτων των σκαφών που θα διενεργήσουν έρευνες”. Δηλαδή η εταιρεία- και ο στόλος- θα διασφαλίσουν, αλλά τα δικά τους συμφέροντα.
Σα μην έφτανε αυτό οι Αμερικανοί ενώ στο Αιγαίο πλέει η Γιαβούζ, η γνωστή από τα Ίμια τουρκική φρεγάτα, ζητούν μέσω του ΝΑΤΟ να εντοπίσει η Ελλάδα ένα ρωσικό υποβρύχιο που κινείται στην νοτιοανατολική Μεσόγειο! Κι ο Πλοίαρχος Joseph O’Brien, αξιωματικός του «Iwo Jima» που σπεύδει να κάνει μια φιλοσυμμαχική δήλωση, που αφορά το …Ισραήλ: «Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σθεναροί σύμμαχοι, και προσδοκώ να δω όλα όσα μπορεί να πετύχει μαζί τους η ομάδα μας του Ναυτικού/ Σώματος Πεζοναυτών για αύξηση των δυνατοτήτων μας και οικοδόμηση της σχέσης μας».
Κατά τα άλλα ο Αμερικάνος πρέσβης, ο κ. Πάιατ,εξήρε την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να διαδραματίσει η Ελλάδα σταθεροποιητικό ρόλο στην ενεργειακή ασφάλεια, κάνοντας ειδική αναφορά στους αγωγούς TAP και IBG. Οι διερευνητικές επισκέψεις Αμερικανών σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας έχουν ολοκληρωθεί και τα δύο ερευνητικά σκάφη, που εξασφάλισε η Exxon Mobil, για την συγκέντρωση τεχνικών και γεωλογικών στοιχείων από το τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ φτάνουν.
Κάποιοι αναρωτιούνται γιατί η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει δική της ΑΟΖ ή τι ανταλλάγματα έχει διασφαλίσει για την ανανέωση της συμφωνίας για τη βάση της Σούδας. Μερικοί πάλι παρατηρούν ότι οι ΗΠΑ αγκαλιάζουν -ασφυκτικά- την Ελλάδα και ….διαπραγματεύονται με την Τουρκία. Πού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πόσο καιρό πήρε στην Μέρκελ η απελευθέρωση ενός Γερμανού πολίτη και με τι ανταλλάγματα; Aφού η Ελλάδα απέτυχε να απελευθερώσει άμεσα τους δυο στρατιωτικούς της αποφάσισε- με …νηφαλιότητα- να το χαρακτηρίσει μη “μείζον” θέμα.
“Η τουρκική επιρροή θα ασκείται πάνω στην Ελλάδα όχι άµεσα, αλλά – κάπως µετριασµένη – µέσω των ευρωπαϊκών και των αµερικανικών αγωγών, και δεν αποκλείεται η ελληνική πλευρά, ανίσχυρη κι αναζητώντας παρηγοριές ή εκλογικεύσεις, ν’ αρχίσει κάποτε να θεωρεί κι η ίδια τις υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας ως αυτονόητο µέρος και αυτονόητο καθήκον του «εξευρωπαϊσµού» της “ακούγεται σαν ηχώ η φωνή του Κονδύλη. ” Τα «δίκαια» της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας µε διαρκώς απλωµένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και «προγράµµατα στήριξης».
Στο μεταξύ οι αναλυτές της επίσκεψης του πρέσβη των ΗΠΑ απευθείας στον αρχηγό του Στρατού και μετά στον υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας έχει μια εξήγηση. Τον στρατό με τα οικονομικά δεν μπορεί να τον συνδέει τίποτε άλλο από εξοπλιστικά προγράμματα- που ως γνωστόν, όπως είπε ο Αμερικάνος Πρόεδρος- θα δώσουν στις ….ΗΠΑ και μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας.
