Tου Βασίλη Κόκκα
Τό κατέχον είναι μία θεολογική έννοια πού σημαίνει αντίσταση!Εμφανίζεται στήν πρός Θεσσαλονικείς Δεύτερη Επιστολή τού Αποστόλου Παύλου ώς τό ισχυρότερο εμπόδιο στήν έλευση τού Αντίχριστου,δηλαδή στήν έλευση μιάς εποχής ασέβειας καί παρακμής…
Ή πολιτική θεολογία πού πολλοί από μάς ενστερνισθήκαμε καί πιστέψαμε από τά μικράτα μας ήταν στενά προσκολλημένη στήν ιδέα τού κατέχοντος. Στό μυαλό καί στήν καρδιά μας ό Ανδρέας Παπανδρέου παρουσιάσθηκε τό 1974 ώς ένα είδος εκκοσμικευμένου κατέχοντος πού έστεκε μέ θάρρος καί τόλμη ενάντιος στήν ασυδοσία καί τήν αλαζονεία τής δεξιάς, τή σύγχρονη ενσάρκωση τού αντίχριστου γιά τή μεγάλη καθημαγμένη κοινωνική πλειοψηφία καί προπάντων γιά τούς μή προνομιούχους,τούς αδύναμους καί τούς κατατρεγμένους…
Ή απομάγευση τού ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκτέθηκε στό φώς τής ημέρας τά χρόνια τής χρεοκοπίας τής χώρας καί τής συγκυβέρνησης μέ τή Νέα Δημοκρατία. Σήμερα,ή προοδευτική δημοκρατική παράταξη απόμεινε χωρίς πνευματικό καταφύγιο! Χρειάζεται νά επινοήσει εξαρχής τίς διανοητικές καί πολιτικές της ταυτότητες.Σίγουρα δέ χρειάζεται νικημένες ηγεσίες πού έχουν αποδεχθεί τήν ήττα τους καί στωικά παραιτήθηκαν από τό ” κατέχον” όντας πρόθυμοι νά χορέψουν τανγκό μέ τόν αντίπαλο….
Ή αγωνία κρατάει πολύ καί κάνει πολύ θόρυβο…Ή μεγάλη πλειοψηφία τού κόσμου ζεί στερημένη από ένα ορατό, κατανοητό ή διανοητό μέλλον.Ό αγώνας καί οί προσπάθειες γιά μία πολιτική καί κοινωνική εναλλακτική είναι υποχρέωση καί αυτονόητο δημοκρατικό καθήκον.Αλλοιώτικα αναπόφευκτα θά συμβιώνουμε μέ τή διαρκή αναδίπλωση σέ ένα περίφρακτο σύμπαν θλίψης καί αναμνήσεων…Βλέπετε,οί νίκες ήταν μεθυστικές αλλά εφήμερες ενώ οί ήττες έχουν διάρκεια!