Του Τάκη Ψαρίδη
Όταν τα ασθενοφόρα σπεύδουν στους ναυαγούς μετανάστες και πρόσφυγες, τότε τα στερούνται οι δικοί μας άνθρωποι. «Οι μετανάστες επιβαρύνουν την χώρα και την Ευρώπη». Άρα οι μετανάστες δεν είναι «δικοί μας» και επομένως δεν δικαιούνται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Αυτό το «δικοί μας» αναδύεται πλέον ολοένα και περισσότερο σαν σκουπίδι στον καθημερινό μας βίο και βρωμίζει τη συνείδηση μας.
Οι Ουκρανοί πρόσφυγες είναι «δικοί μας» και δικαιούνται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους να φιλοξενούνται στη χώρα μας (και καλώς φιλοξενούνται).
Στον δημόσιο και καθημερινό μας βίο οι «άριστοι» είναι οι δικοί μας και οι «άλλοι» είναι η πλέμπα που δεν έχει τα ίδια δικαιώματα στην ζωή και στην ευημερία.
Δεν είναι μόνη της η παρουσιάστρια. Το ήθος της είναι κυρίαρχο στα μίντια και ενσταλάσσεται στις φλέβες της κοινωνίας.
Με την επιβολή των μνημονίων η ελληνική κοινωνία δέχτηκε τις πιο βίαιες χειρουργικές επεμβάσεις με μοναδικό αναισθητικό τα κυρίαρχα μίντια. Η μεγαλύτερη μεταπολεμική αναδόμηση της ελληνικής κοινωνίας σχεδόν έχει ολοκληρωθεί. Η κοινωνική παθολογία έχει εδραιωθεί. Ο ατομικισμός κυριαρχεί και η κοινωνική αναλγησία έχει εκπορθήσει κάθε ενσυναίσθηση.
Ανασυγκροτήθηκαν ιδέες, επιθυμίες και προσδοκίες, δηλαδή ουσιαστικά το ίδιο το περιεχόμενο της ύπαρξης. Η κοινωνία χωρίζεται στους «δικούς μας» και στους «άλλους», σε ικανούς και ανίκανους, στους νικητές που βάφουν την Ελλάδα μπλε και στους ηττημένους που σπαράσσονται μεταξύ τους.
Οι «δικοί μας» είναι πάνω απ όλους και όλα. Στην καθημερινότητα μας, στην κοινωνία, στην οικονομία, στον πολιτισμό. Τώρα πια ό,τι και αν κάνουν οι «δικοί μας», όποιο έγκλημα και ανομία, ξεπλένεται, παραγράφεται και είναι αδιάφορο σαν να μην έγινε ποτέ.
Το λένε και οι δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τη Δημοκρατία. Σαν να χάρηκε η Εύβοια που κάηκε. Σαν να χάρηκαν οι Σέρρες για τους νεκρούς στα Τέμπη. Σαν να χάρηκε η Δημοκρατία και το κράτος δικαίου για τον εξευτελισμό των θεσμών, τις παρακολουθήσεις και τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη.
Γιατί λοιπόν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν, στην καλύτερη περίπτωση, αδιαφορεί και για το πνίξιμο των μεταναστών που δεν είναι «δικοί μας»;
Τώρα πια τρίβουν τα μάτια τους πολλοί και οι επαΐοντες καταθέτουν τα πτυχία τους γιατί όπως έδειξαν και οι εκλογές του Μαΐου, οι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται ούτε για την ακρίβεια, ούτε για την τσέπη και την φτώχια τους.
Αυτή είναι η μεγάλη νίκη των «αρίστων» και η μεγάλη ήττα της αριστεράς. Η κοινωνική εξαχρείωση των ηθών. Οι φράχτες πλέον είναι ιδεολογικοί και δεν ορθώνονται μόνο στον Έβρο αλλά και ανάμεσα μας. Ίσως κάποια στιγμή, ποιος ξέρει μετά από πόσα χρόνια, καταλάβουμε, επιτέλους, ότι στις κάλπες δεν ψηφίζουν τόσο τα προγράμματα, όσο το ήθος που «ποιεί» η κάθε παρουσιάστρια που υποτιμούμε.