Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Φρίντριχ Μερτς εγκαθίσταται στην Καγκελαρία, με τους Αμερικανούς να του λένε ότι «Η Γερμανία έδωσε στις μυστικές υπηρεσίες της την εξουσία να παρακολουθεί την αντιπολίτευση και αυτό δεν είναι δημοκρατία».
Τέτοια εποχή πέρυσι η «κανονικότητα» στο δυτικό ημισφαίριο είχε ήδη στον πυρήνα της έναν πόλεμο.
Τον προκάλεσε παράνομα η Ρωσία, εισβάλοντας με βαρβαρότητα στην Ουκρανία. Αλλά τον «σκηνοθέτησαν» οι Αμερικανοί, υποσχόμενοι στο διεφθαρμένο καθεστώς της, που χειραγωγούσαν είσοδο στο ΝΑΤΟ.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες, υποκινούμενοι από τη διοίκηση Μπάιντεν, κατασκεύασαν το πρόσχημα της «σωστής πλευράς της Ιστορίας» και «μπήκαν» στον πόλεμο.
Αντί να πιέσουν για τη λήξη του, καταδικάζοντας τον Πούτιν, ηρωοποίησαν τον Ζελένσκι και ακολούθησαν τυφλά την υπερδύναμη στο παιχνίδι των κυρώσεων και της αποστολής οπλισμού.
Έτσι σταμάτησαν οι ενεργειακές ροές από τη Ρωσία, που αιματοδοτούσαν την ευρωπαϊκή οικονομία.
Ένα διευθυντήριο με τον Μακρόν, τον Σολτς – που παρέδωσε στον διάδοχό του – και την αμφιλεγόμενη φον ντερ Λάιεν, παραβίασε τους ευρωπαϊκούς κανόνες διαφάνειας, τροφοδοτώντας χωρίς κανέναν έλεγχο το Κίεβο.
Ταυτόχρονα εξαπατούσαν τους Ουκρανούς, υποσχόμενοι ένταξη Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν και οι πέτρες γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη χώρα θα χρειαστεί πολλές δεκαετίες για να αποκτήσει τα κριτήρια ένταξης.
Το «τρίγωνο της αμαρτίας» υπολόγιζε ότι με την εμπλοκή της Ευρώπης η Γαλλία και η Γερμανία θα μονοπωλούσαν τα συμβόλαια ανοικοδόμησης της Ουκρανίας και θα αναστήλωναν τις οικονομίες τους.
Σ’ αυτό το παιχνίδι έβαλε «και η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες». Συναγελαζόμενος με τον Ζελένσκι, ο ημέτερος Μητσοτάκης έστελνε οπλισμό από τα ελληνικά νησιά, προεξοφλώντας συμμετοχή ελληνικών εταιριών στις «δουλειές» που άνοιξε ο πόλεμος.
Εντελώς αβασάνιστα, κατέστρεψε τις ελληνο-ρωσικές σχέσεις που άντεξαν αιώνες και με όλα τα καθεστώτα εκατέρωθεν, επικαλούμενος υποχρεώσεις στο ΝΑΤΟ.
Τις ποιες; Απέναντι ο Ερντογάν αντί να κάνει πόλεμο, έκανε διαμεσολαβήσεις προς όφελος της Τουρκίας.
Αυτή η επιλογή οδηγήθηκε σε ήττα, όταν οι Αμερικανοί αλλάξαν πολιτική, με την εκλογή του Τραμπ. Αλλά στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι συνέχισαν να δηλώνουν προθυμία περεταίρω επιβάρυνσης της κοινοτικής Ευρώπης και των χωρών της.
Για αντιπερισπασμό άρχισαν να αερολογούν για ευρωστρατό και αναβάθμιση της – δήθεν ευρωπαϊκής – πολεμικής βιομηχανίας, με δανεισμό και μεταφορά κοινωνικών πόρων. Παρακάμπτοντας και τις μεταπολεμικές δεσμεύσεις για τον – μη – υπερεξοπλισμό της Γερμανίας.
Θέατρο του παραλόγου. Μικρομεσαίοι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι θα κερδίσουν χωρίς τους Αμερικανούς, τη Ρωσία που θα… επιτεθεί στην Ευρώπη.
Καταλύουν τη βασική ιδρυτική επιδίωξη του κοινοτικού οικοδομήματος: ποτέ ξανά πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος – ομοσπονδοποίηση από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια.
Πυροδοτούν έτσι δραστηριότητες διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ο παράφρων που διαδέχθηκε τον ανοϊκό στο Λευκό Οίκο, τους ταπεινώνει, επιλέγοντας ως συνομιλητές του τη Μελόνι και τον Όρμπαν.
Σ’ αυτό το σκηνικό η χώρα – λοκομοτίβα βρέθηκε με καγκελάριο έναν μέτριο και άπειρο πολιτικό – με ποσοστό μόλις 29%. Που δεν αντιλαμβάνεται ότι η ακροδεξιά καλπάζει ως παράπλευρη απώλεια του πολέμου, στον οποίο ενέπλεξε τη χώρα ο προκάτοχος του – που στραπατσαρίσθηκε στις εκλογές.
Η αρμόδια αρχή της Γερμανίας ταξινόμησε το κόμμα AfD ως «εξακριβωμένα δεξιά εξτρεμιστική οργάνωση» – οπότε μπορεί να τεθεί σε… απαγόρευση. Παρ’ ότι πήρε στις εκλογές 20% και οι δημοσκοπήσεις το φέρνουν πλέον ακόμη και στην πρώτη θέση.
Ο Φρίντριχ Μερτς εγκαθίσταται στην Καγκελαρία, με τους Αμερικανούς να του λένε ότι «Η Γερμανία μόλις έδωσε στις μυστικές υπηρεσίες της την εξουσία να παρακολουθεί την αντιπολίτευση και αυτό δεν είναι δημοκρατία».
Είναι παράνοια.
ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΙDISEIS.GR
