Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Την Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης οργάνωσε μια από τις τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις του, με ένα κλειστό κύκλο προσώπων που είχαν εκδηλώσει την πρόθεσή τους να τον συνδράμουν. Ανάμεσά τους ο Χρήστος Σπίρτζης, παλαιό μεσαίο κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που αναδείχθηκε ως πρόεδρος του ΤΕΕ. Η παρουσία του υποδήλωσε και τις πολιτικές προτιμήσεις του υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Πέντε μέρες αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου 2015, ο Χρήστος Σπίρτζης ανακοινώθηκε ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Δημοσίων Έργων στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα. Έτσι άρχισε ο δεύτερος κύκλος της δημόσιας παρουσίας ενός πολιτικού για τον οποίο μπορεί να πει κάποιος ότι δεν θα μπορούσε κάνεις να τον φανταστεί, αν δεν υπήρχε. Πολύ πριν πενηνταρίσει βρέθηκε σε ρόλους που δεν αντιστοιχούν ούτε στις σπουδές του – δεν έχει τίποτε περισσότερο από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Θράκης -ούτε στο πολιτικό του εκτόπισμα.
Μεσαίος συνδικαλιστής της ΠΑΣΠ και από εκεί μεταπήδησε στην ΠΑΣΚΕ και στο Τεχνικό Επιμελητήριο του οποίου αναδείχθηκε πρόεδρος, χωρίς να είναι ό,τι καλύτερο για το χώρο, όπως αποδείχθηκε.
Ο έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος και του εποπτικού μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Τράπεζα Αττικής, για τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις -όταν ο Σπίρτζης ήλεγχε το Ταμείο των Μηχανικών και επένδυε στην Τράπεζα με αποτέλεσμα να εξαερωθούν 800 εκατ. ευρώ αποθεματικά του Ταμείου- τον αφήνει πάντα έκθετο.
Το 2007 ήταν με τον Γ. Παπανδρέου και στη συνέχεια ίδρυσε κι αυτός το … δικό του κόμμα: την ΡΑΣΑ -Ριζοσπαστική Αριστερή Σοσιαλιστική Κίνηση. Στη περίπτωσή του η ΡΑΣΑ κάνει τον …Παππά και έτσι βρέθηκε κοντά στον πιο κοντινό άνθρωπο του Αλέξη Τσίπρα εκείνα τα χρόνια -με τη μεσολάβηση εξ αγχιστείας συγγενούς του, πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ που είχε επαφές με το ΣΥΡΙΖΑ.
Το Σεπτέμβρη του 2015 μπήκε και στη Βουλή και αναβαθμίσθηκε στην κυβέρνηση, ενώ ο Αλέξης Μητρόπουλος του χρέωνε τον εξοβελισμό του από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα κρατάει ένα πολύ ζωτικό υπουργείο στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ- ακόμη και όταν ο Νίκος Παππάς που ήταν το πρόσωπο αναφοράς του στο περιβάλλον Τσίπρα- με κοινό πολιτικό γραφείο -εξοβελίσθηκε.
Ο ίδιος όμως παραμένει ακλόνητος παρότι έπαιξε τον πιο αρνητικό ρόλο σττην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών – και κατ’ ουσίαν κατέστρεψε τον Τσίπρα σ’ αυτό το θέμα – προωθώντας τον γνωστό και μη εξαιρετέο Χρήστο Καλογρίτσα ως μέλλοντα καναλάρχη. Του καταλογίζονται επίσης οι επιλεκτικές αναθέσεις έργων στην εταιρία του Καλογρίτσα.
Έμεινε στην ιστορία υπογράφοντας παραχωρήσεις δημοσίας περιουσίας με … δάκρυα στα μάτια. Στην υπόθεση του Ελληνικού ήταν αντίθετος, λέγοντας ότι “το ΤΑΙΠΕΔ είναι ένα κακής ποιότητας δημοπρατήριο”. Ήταν στην ομάδα των υπουργών που έβαλαν διαρκώς κατά του προέδρου του Ταμείου παρότι ήταν προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Ο Στέργιος Πιτσιόρλας τον έβαλε στη θέση του:”Εκτός από διαφορετικές απόψεις με τον κ. Σπίρτζη έχουμε τελείως διαφορετική διαδρομή και διαφορετική κλίμακα αξιών”.
Το τελευταίο κατόρθωμα του Χρ. Σπίρτζη είναι οι ύμνοι προς τον Πάνο Καμμένο. “Έχει φερθεί παλικαρίσια. Έχουμε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία. Έχει μια στάση που είναι θαυμαστή. Τον κ. Καμμένο τον γνώρισα τελευταία χρόνια και τον έχω εκτιμήσει βαθύτατα”.
Γιατί όχι; Για τον υπουργό Δημοσίων Έργων ακόμη και ένας ορκισμένος εχθρός του Καλογρίτσα είναι αξιοθαύμαστος, αν πρόκειται να τον στηρίζει στην κυβέρνηση. Για αυτόν “ο Πάνος Καμμένος και ένα κομμάτι της φωτισμένης και πατριωτικής δεξιάς”. Αν είχε προφανώς και το ΠΑΣΟΚ “φωτισμένο τμήμα” θα το εκπροσωπούσε ο ίδιος.
Ποτέ άλλοτε υπουργός δε έβλαψε τόσο πολύ έναν πρωθυπουργό, για τον οποίο δεν υπάρχει καμιά προσωπική εμπλοκή σε οικονομικές υποθέσεις ή σκάνδαλα. Παρόλα αυτά ο Χρήστος Σπίρτζης κρατάει το πιο ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο σε μια κυβέρνηση που θέλει να καταπολεμήσει τη διαπλοκή. Μάλλον με αυτόν στο υπουργείο κανείς διαπλεκόμενος δεν κινδυνεύει.