Του Μάνου Στεφανίδη
Είμαστε η χώρα του απόλυτου δήθεν, της απόλυτης υποκρισίας. Και από τα δεξιά και από τ’ αριστερά. Με απόλυτη άγνοια του τι σημαίνουν βαθύτερα και η τέχνη και ο πολιτισμός. Έτσι λοιπόν δεν κουνήθηκε φύλλο ούτε και υπήρξε κάποια διαμαρτυρία επειδή στον 21ο αιώνα -και μισόν αιώνα μετά την κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα- στήνουν στην αδούλωτη, δημοκρατική Θεσσαλονίκη την στιγμή που την επισκέπτεται επισήμως ο αριστερός πρωθυπουργός της χώρας το … άγαλμα μίας βασίλισσας!
Σαν αυτά που έστηναν οι εστεμμένοι του 18ου και του 19ου αιώνα στις κεντρικές πλατείες της Ευρώπης και τα αποκαθήλωναν μετά οι επαναστάτες το 1848 και το 1917. Φαίνεται πλέον ότι η Θεσσαλονίκη είναι το απόλυτο φέουδο του εριτίμου κ. Σαββίδη. Όπως είναι ο Πειραιάς του εξοχότατου κ. Μαρινάκη.
Αλλά δεν είναι ούτε πολιτικό ούτε ταξικό το πρόβλημά μου. Ούτε καν ιστορικό. Αν κάποια μικροπολιτική σπέκουλα ή συγκυρία απαιτεί να τιμηθεί η πολυτιμημένη μαμά του ολέθριου Κωνσταντίνου, όλα καλά. Γι’ αυτό υπάρχουν εξάλλου οι λογής επίσημοι, οι παράγοντες, οι παπάδες, οι δημαρχαίοι και οι ανάλογες κορδέλες και τα ψαλίδια. Αν είχαν μάλιστα χιούμορ, θα έστηναν την Όλγα δίπλα στον αδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή εμπρός στον Λευκό Πύργο.
Το δικό μου πρόβλημα είναι αμιγώς αισθητικό. Σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, ο Πειραιάς όπου η σύγχρονη τέχνη γενικά και η σύγχρονη γλυπτική ειδικά – όχι τα μνημεία αμνησίας, ούτε οι προτομές που τις κλέβουν οι Ρομά – έχουν εκδιωχθεί δια ροπάλου, είναι δυνατόν να εγκαινιάζονται τέτοιες παλαιομοδίτικες αηδίες; Δεν ήρθε επιτέλους η στιγμή να ανατάξουμε την πιο ελληνική τέχνη, την γλυπτική και μάλιστα με σύγχρονους όρους;
Τί λένε σχετικά η εικαστική κοινότητα, ο υπουργός Πολιτισμού, ο φιλίστωρ υπουργός Παιδείας, το τμήμα πολιτισμού του Σύριζα, η Σχολή Εικαστικών Τεχνών του Αριστοτελείου και ο πολυπράγμων πρόεδρος του; Τί λέει ο γλύπτης και καθηγητής του Αριστοτελείου Κώστας Βαρώτσος, κατ ‘εξοχήν ενδιαφερόμενος; Δεν τον θίγει το γεγονός αυτού του κακόγουστου ακαδημαϊσμού που αποδεικνύει τα μαύρα μεσάνυχτα πολιτείας και πολιτών; Τί λέει, έστω, ο φίλος του υπουργού Πολιτισμού κ. Βέλτσος ή ο φίλος του κ. Βέλτσου, κ. Τσουκαλάς;
Έστησε ποτέ ο ρέκτης και αντισυμβατικός δήμαρχος Θεσσαλονίκης -τον φουκαριάρη τον Καμίνη δεν τον αναφέρω καν γιατί ψάχνει ακόμα αυτά που του βούτηξαν κάτω από την μύτη του- ένα και μοναδικό ΣΥΓΧΡΟΝΟ γλυπτό; Σαν αυτό π.χ του Γιώργου Ζογγολόπουλου στην είσοδο της ΔΕΘ από την δεκαετία του ’60;
ΥΓ. Το χοντραίνω : Έχει γούστο να βγει ο Κυριάκος και να δεσμευτεί πως θα ξηλώσει το άγαλμα!