Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Τζουμάκας τον αποστόμωσε: «Το Πολυτεχνείο αποτελεί ζώσα ιστορία». Κατά τα λοιπά, πες μου τίνος Πρωθυπουργού είσαι υπουργός, να σου πω ποιος είσαι.
Ο Στέφανος Τζουμάκας, πρώτος πρόεδρος της μεταδικτατορικής ΕΦΕΕ, ήταν από τους πρωταγωνιστές στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου.
Διώχθηκε, συνελήφθη και τα βασανιστήρια τού άφησαν μέχρι σήμερα προβλήματα υγείας.
Μισό αιώνα αργότερα χιλιάδες σαν τον Τζουμάκα, ακούν έναν πανεπιστημιακό, να περιγράφει -με πρόθεση απαξίωσης- την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως μεταπολιτευτικό «μύθο».
Ο Άγγελος Συρίγος είναι πολιτικός ευκαιρίας. Η δημόσια παρουσία του άρχισε όταν ο Μητσοτάκης, καπηλευόμενος τον τραμπουκισμό που υπέστη -για τον οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα έστειλε τους δράστες στο Δικαστήριο- τον κατέβασε υποψήφιο βουλευτή.
Διορίσθηκε υφυπουργός, αλλά ουδείς υπολογίζει ιδιαίτερα στην πολιτική του υπόσταση.
Είναι άραγε το σύμπλεγμα πολιτικής κατωτερότητας που οδηγεί έναν νεόκοπο πολιτευτή της Δεξιάς να εναντιωθεί στο ορόσημο της ελληνικής νεολαίας;
Από άγνοια των πραγμάτων, ισχυρίζεται ότι η Χούντα «δεν έπεσε υπό το βάρος της εσωτερικής αντιστάσεως, αλλά λόγω της τραγωδίας της Κύπρου», σαν να είναι το ένα άσχετο από το άλλο;
Σαν να λέει ότι «οι Γερμανοί δεν έφυγαν λόγω της Εθνικής Αντίστασης». Ή σαν να απαλλάσσει τη χούντα του Παπαδοπούλου, σε βάρος της χούντας του Ιωαννίδη… Μια χαρά ο Βορίδης θα την πάρει.
Ο Συρίγος βγήκε έξω και από την κατασκευή Μητσοτάκη «στο Πολυτεχνείο υπήρχαν και δεξιοί» και αναμάσησε τις δοξασίες της ακροδεξιάς για την αξία που έχει ο Νοέμβρης του 1973 στην Ιστορία, όπως την έχει καλουπώσει ο Άδωνις στις εκπομπές του.
Προφανώς οι Συρίγοι δεν έχουν ιδέα από το αξιακό φορτίο του Πολυτεχνείου. Ούτε από όσους τίμησαν τη γενιά τους, ζητώντας «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και σακατεύτηκαν στην Μπουμπουλίνας και στο ΕΑΤ – ΕΣΑ. Περισσότερο οικείος τούς είναι ο Μαστοράκης…
Αλλά όταν ένας πανεπιστημιακός «διδάσκει» ότι το Πολυτεχνείο κατασκευάσθηκε μεταπολιτευτικά ως «μύθος» με φτηνιάρικες ατάκες: «Πρώτα στην πορεία και μετά στις ταβέρνες», δεν είναι ιστορική παραμόρφωση. Είναι ιστορική πονηρία και πολιτική αθλιότητα.
Όχι γιατί δεν κατανοεί την αξία της εξέγερσης στην επιστροφή της Δημοκρατίας. Γιατί συκοφαντεί την καταλυτική επίδραση του Πολυτεχνείου στην πολιτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, μετά τη Μεταπολίτευση.
Ο στόχος του δεν είναι να ακυρώσει τον Νοέμβρη, αδυνατεί άλλωστε.
Είναι να ακυρώσει αυτό που οι δηλωμένοι ακροδεξιοί λένε «κυριαρχία της Αριστεράς». Ήτοι, την απήχηση μιας συλλογικής πράξης αυτοθυσίας με αγωνιστικό πολιτικό περιεχόμενο στις γενιές της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μιλώντας για μεταπολιτευτικό «μύθο», κρύβει πως προέκυψε η Χούντα, ποιοι την υπηρέτησαν, ποιοι την πολέμησαν και ποιοι έβγαζαν υγιή συμπεράσματα.
Ο Τζουμάκας τον αποστόμωσε: «Το Πολυτεχνείο αποτελεί ζώσα ιστορία». Κατά τα λοιπά, πες μου τίνος Πρωθυπουργού είσαι υπουργός, να σου πω ποιος είσαι.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
