Του Γ. Λακόπουλου
Θα έλεγε κανείς ότι τις τελευταίες μέρες θα ήταν δύσκολο να εντοπισθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης. Θα κρυβόταν μετά το κάζο διακίνηση της συγκλονιστικής αποκάλυψης για τον Τσίπρα στις Βαλβίδες. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. όσο κρύφθηκε και όταν διακινούσε ότι ο Τσίπρας πήρε το κυβερνητικό αεροπλάνο και πήγε τα παιδιά του στη Ντίσνεϊλαντ.. Αν ήταν να κρύβεται γι’ αυτά θα είχε φτάσει τώρα στο κέντρο της Γης.
Αντίθετα αυτά τον τρέφουν. Όπως και οι απίστευτες αθλιότητες που ξερνάει για πολλούς και διάφορους-εκτός από τους ομοίους του Καμμένο και Πολάκη: από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, μέχρι τους εισαγγελείς που τον ερευνούν για μίζες. Από τους επικεφαλής της ΝΔ παλιότερα -του Μητσοτάκη μη εξαιρουμένου- μέχρι τους Ευρωπαίους που “κάνουν πλάτες” στην κυβέρνηση- και αν δώσουν τον Νόμπελ στον Τσίπρα “θα γίνει η Ευρώπη ρεζίλι”. Είναι και άσχετος εκτός των άλλων.’
Αλλά προσοχή- προσοχή: Κάνει λάθος οποίος μένει στις πλευρές του αντιπροέδρου που οδηγούν σε κατάπτωση την πολιτική και σε εκφυλισμό τον δημόσιο λόγο. Ο ρόλος του είναι πλέον αναβαθμισμένος. Αφού στρατολογήθηκε για να οδηγήσει τη ΝΔ στην ομάδα των ευρωπαϊκών κομμάτων με απόψεις που εκπροσωπούν ο Σαλβίνι, ο Κουρτς και ο Όρμπαν- και ο Σαμαράς φυσικά- τώρα ετοιμάζει τη μετά-Κυριάκο εποχή.
Ως τώρα χρησιμοποίησε τον Κυριάκο σαν εργαλείο-και όχι το αντίθετο όπως νόμισε ο Κυριάκος. Αφού του επέβαλε τις ακροδεξιές θέσεις της ομάδας Σαμαρά στο Μακεδονικό και αλλού τώρα τον αφήνει πίσω, δίνοντας πλέον την εντύπωση ότι στις δημόσιες τοποθετήσεις του τον… προγράφει. Παντού διαδίδει ότι ” εμένα φοβάται ο Τσίπρας”- και τον Βενιζέλο βεβαίως. Και στις ομιλίες του προτρέπει: “Εάν λάβω πολλές ψήφους ο Τσίπρας θα αισθανθεί πίκρα και μία τέτοια πίκρα πρέπει να τον κεράσουμε”.
Παρακολουθώντας κανείς προσεκτικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον υποτιθέμενο αρχηγό του μπαίνει στον πειρασμό να σκεφθεί μήπως του περνάει από το μυαλό να μην τον αφήσει να πάει καν ως τις εκλογές, τώρα του το σύστημα Σαμαρά έκανε τη δουλειά του.
Δεν είναι υπερβολή. Με πολύ συντεταγμένο τρόπο ο Γεωργιάδης όταν δεν παίρνει πρωτοβουλίες για να ορίσει αυτός τις θέσεις της Ν.Δ τροποποιεί -επί το δεξιότερον- ή ακυρώνει τις θέσεις που διατύπωσε ήδη ο Μητσοτάκης ή ο Καραμανλής παλιότερα.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, αρχής γενομένης από την επιμονή ότι η ΝΔ είναι κόμμα “της Δεξιάς”, όχι της Κεντροδεξιάς όπως ορίζει η καραμανλική της παράδοση που λέει ότι ασπάζεται ο Μητσοτάκης. Φροντίζει άλλωστε να τη φορτώνει με ανάλαδους συμβολισμούς και απόψεις..
Μόλις πρόσφατα στη Βουλή τάχθηκε κατά της αλλαγής του άρθρου 86 Συντάγματος για την ευθύνη των υπουργών, παρά την αντίθεση θέση του Μητσοτάκη. Όπως είχε ταχθεί με την “προληπτική γραμμή” του Στουρνάρα, που είχε απορρίψει ο Κυριάκος.
Προτάσσει επίσης ότι το 2008 ο Καραμανλής δεν κατέθεσε πρόταση με διπλή ονομασία για τα Σκόπια, όπως λέει η Ντόρα. Η ακόμη και ότι δεν κατέθεσε καν πρόταση, αλλά έπαιζε με μπλόφες. Και άλλα ανάλογα. Πότε διακριτικά, αλλά σαφώς και ποτέ ευθέως και χονδροειδώς. “Το κόμμα είμαι εγώ”, είναι το σύνθημά του. Και η Δεξιά ως παράταξη ο Σαμαράς, το παρασύνθημα.
Τη δραστηριότητα αυτή του Άδωνι προφανώς εντόπισε και επιχείρησε να αναχαιτίσει η παραδοσιακή πτέρυγα του κόμματος με την ηχηρή παρέμβαση του Νίκου Δένδια, στον οποίο όρμησε ο Άδωνις. Αλλά η τελευταία εμφάνιση του αντιπροέδρου δεν άφησε καμία αμφιβολία: οι Σαμαρικοί ετοιμάζουν έξωση του Μητσοτάκη. Δεν είναι επαρκώς της “ανδρικής σχολής”.
Δημοσίως και ευθέως στην κοπή πίτας του -και παρόντος του Σαμαρά- ο Άδωνις μίλησε πολύ καθαρά, σχεδόν έξω από τα δόντια για τον Κυριάκο, τον οποίο εξαφάνισε. Με την υμνολογία του στον Μεσσήνιο -πραγματικό αρχηγό του. Και με την αυτοαναγόρευσή του σε κεντρικό πρόσωπο της ΝΔ.
“Θέλω να παίρνω το χειροκρότημά σας, το χειροκρότημα αυτής της παρατάξεως. Δεν με ενδιαφέρει το χειροκρότημα κανενός άλλου. Άλλοι μπορεί να χαίρονται με τα χειροκροτήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς χαιρόμαστε με τα χειροκροτήματα των νεοδημοκρατών”.
Η βολή πάει στον Δένδια-που χειροκροτήθηκε στη Βουλή και από την κυβερνητική παράταξη για το φτύσιμο στη Χρυσή Αυγή-, αλλά τα σκάγια παίρνουν και τον Κυριάκο. Ειδικά αν συνδυαστεί ότι ανάμεσα στις διαφορετικές θέσεις Σαμαρά -Μητσοτάκη για το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας, ο Γεωργιάδης τάχθηκε με τον Σαμαρά . Χαρακτήρισε την -υπερεθνικιστική και εν πολλοίς ανιστόρητη -ομιλία του ως “μάθημα ιστορίας”. Η υμνολογία έφτασε σε ιλαροτραγωδία όταν είπε ότι ο πρώην πρωθυπουργός “κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη το 2012”- μπαίνοντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Όταν πήρε και τον ίδιο στη ΝΔ.
Με όλα αυτά κι αυτά, ερώτημα είναι : υπάρχει θέμα Άδωνι στη ΝΔ-όπως υπήρξε και παλιότερα; Έτσι φαίνεται, αν και ο Αδωνις προσπαθεί να υποβάλει ότι πλέον … υπάρχει θέμα Μητσοτάκη. Αλλά το πολιτικό ρεπορτάζ των ΜΜΕ, όταν δεν είναι ελεγχόμενο από τη Πειραιώς, είναι αδύναμο να αναδείξει τι συμβαίνει στο γαλάζιο παρασκήνιο. Όπου το ρήγμα ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον Άδωνι διευρύνεται πλέον με πρωτοβουλία του.. Άδωνι. Εναντίον του οποίου συγκροτείται μέτωπο Καραμανλικών.
Βοά ο κόσμος, αλλά ούτε οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Ούτε γιατί η προπαγάνδα της ΝΔ προσπαθεί να στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητας.
ΥΓ. Ο Αδωνις διατείνεται ότι έχει πάρει υπό την προστασία του τον Θ. Ρουσσόπουλο, που θέλει να επιστρέψει ως βουλευτής. Αν ισχύει δεν κάνει “άνοιγμα φιλίας” ο Γεωργιάδης στον Ρουσσόπουλο, αλλά αντιστρόφως. Κρίμα, αλλά δικαίωμά του. Ο καθένας κρίνεται. Αυτό που μένει να κριθεί επίσης, είναι αν έχει αρμοδίως την εξουσιοδότηση να χρησιμοποιήσει την σχέση του με τον Καραμανλή για να ξεπλύνει τον Άδωνι. Θα είναι νέος θρίαμβος μετά τον …βασικό μέτοχο- όταν έχανε η μάνα το παιδί και οι αρχηγοί τους συνεργάτες τους.
