Άδωνις Γεωργιάδης: O επόμενος (Κωνσταντίνος) Μητσοτάκης της ΝΔ

Toυ Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΑπό πλευράς θεμελίωσης μελλοντικής προοπτικής το  συνέδριο της ΝΔ είχε στην ούγια ένα όνομα και αυτό δεν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρόεδρος της ΝΔ ούτε καμία σπουδαία εμφάνιση έκανε, ούτε τίποτε συνταρακτικό είπε, ούτε την απόλυτη κυριαρχία του επέβαλε. Από αυτή την άποψη το συνέδριο δεν του έδωσε τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη είχε: το δικαίωμα να οδηγήσει τη ΝΔ στις επόμενες εκλογές.

Αυτός που βρήκε πραγματικός ενισχυμένος από το συνέδριο είναι κάποιος που δεν έχει συμπληρώσει ούτε μια τετραετία στις τάξεις της και μέχρι τότε την περνούσε γενεές δεκατέσσερις. Ένας πρώην αστέρας δεύτερης διαλογής που έκανε καριέρα σε περιθωριακά κανάλια. Που προπαγάνδιζε ακροδεξιές ιδέες και έλεγε ότι του κατέβαινε για τον Καραμανλή, τον Σαμαρά, τον ίδιο τον Κυριάκο. Αλλά μέσα σε μια τετραετία κατάφερε να εμφανιστεί σε ένα συνέδριο ως ο αδιαμφισβήτητος δελφίνος του σημερινού αρχηγού: ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Σταδιακά το προφίλ του παλαιού πιονέρου του Γ. Καρατζαφέρη αρχίζει να αποκτά στοιχεία που τείνουν να τον αναδείξουν στο μέλλον στον επόμενο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη της Δεξιάς: από το ‘αμαρτωλό’ παρελθόν, στην ενσάρκωση των πόθων εξουσίας της συντηρητικής παράταξης.

Όπως το 1984 ο παλαιός αποστάτης του 1965 και αποσυνάγωγος του 1974 έγινε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου κάθε Νεοδημοκράτη που ήθελε να διώξει από την εξουσία  τον Ανδρέα Παπανδρέου, έτσι και ο Άδωνις. Αρχίζει να αποκτά χαρακτηριστικά που θα τον καταστήσουν  ίνδαλμα αν στις επόμενες εκλογές αποτύχει εναντίον του Τσίπρα ο Κυριάκος. Η προοπτική επιστροφής στην εξουσία θα περνάει από την ανάθεση της ηγεσίας στον Γεωργιάδη για ‘να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση”- του κάθε Νεοδημοκράτη- ήμαρτον, θεέ μου.

Άλλωστε με τον επίτιμο μοιάζουν στις ικανότητες, στην κινητικότητα και στην άσκηση της πολιτικής  χωρίς δισταγμούς. Διαφέρουν στην καταγωγή καθώς  το Μητσοτακέϊκο είναι παλιό και εύπορο τζάκι της πολιτικής. Ο Άδωνις ξεκίνησε από  βιοπαλαιστής αλλά και ευκαιριοθήρας και έτσι κατάφερε να σταδιοδρομήσει.  Ο Καρατζαφέρης νόμιζε ότι τον χρησιμοποιούσε. Που θα έβρισκε καλύτερον πορτ παρόλ εκείνα τα χρόνια; Αλλά στην πραγματικότητα τον χρησιμοποιούσε ο Άδωνις καθώς ποιος θα τον έβαζε στην πολιτική εκείνα τα χρόνια;

Ήταν το δόγμα του Κώστα Βουτσά στην ταινία’Ο Ατσίδας ‘: “το θέμα είναι να τρουπώσεις’. Κατάφερε και ‘τρούπωσε’ στο ΛΑΟΣ και στην πρώτη ευκαιρία  εξαργύρωσε αυτό που του έδωσε η συμμετοχή του Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου: το φωτοστέφανο του επιτυχημένου υφυπουργού Ναυτιλίας.

Αυτό διευκόλυνε τον Σαμαρά να τον βάλει από την πίσω πόρτα στη  ΝΔ μαζί με τον  Μ. Βορίδη και τον άτυχο Θαν. Πλεύρη. Σήμερα ο δεύτερος είναι εκτός Βουλής κι ο πρώτος παλεύει το φάντασμα του εαυτού του με το τσεκούρι. Ο Άδωνις -μετά την καριέρα στην ακροδεξιά ρητορική και τα κανάλια της συμφοράς όπου  πουλούσε ένα συγκεκριμένο είδος βιβλίων για να ζήσει, όπως λέει, αλλά κυρίως πουλούσε τον εαυτό του- καλπάζει προς την κορυφή. Και το παρελθόν του μόνο εμπόδιο δεν του είναι.

getimage (1)Από το υφυπουργείο Ναυτιλίας όπου απέκτησε καλές συστάσεις, έφτασε κανονικός υπερυπουργός Υγείας. Εκεί μεγαλούργησε ως υπερ-μνημονιακός περισσότερο από τους τροϊκανούς και έκανε σιρμαγιά με μεγάλες οικογένειες της οικονομίας και της πολιτικής. Όταν έχασε το υπουργείο του διαμήνυσαν τη λύπη τους και πολλοί από την άλλη παράταξη -ειδικά οι  προκάτοχοι του- και προφανώς είχαν τους  λόγους τους.

Τα υπόλοιπα ήλθαν μόνα τους. Είχε κάνει ήδη καριέρα περφόρμερ στις λαϊκές εκπομπές των μεγάλων καναλιών και είχε οργανώσει  την παρουσία του στο διαδίκτυο. Η συμπάθεια που κατάφερε να εξασφαλίσει ανάγκασε το Σαμαρά να τον ορίσει κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο. Δηλαδή να του δώσει απεριόριστο πεδίο δράσης και στη Βουλή .

Μοιραία αυτό άλλαξε το στάτους του και όταν ήλθε η ώρα  για τον διάδοχή του Σαμαρά ήταν παρών -με τον επικοινωνιακό τρόπο που όλοι γνωρίζουν.  Δεν περίμενε να βγει αρχηγός. Ήθελε απλώς να ξέρουν όλοι ότι ενδιαφέρεται για αρχηγός.

Ο μύθος που τον περιβάλλει λέει ότι όταν θέλει κάτι κινεί ουρανό και γη να το φτάσει. Και η αγαπημένη του ατάκα για τους επικριτές τους  είναι ‘θα σας διαψεύσω και θα σας κάνω να με παραδεχθείτε’, φέρνοντας ω παράδειγμα τις κυβερνητικές θητείες του.

Στην πραγματικότητα έχει εξελιχτεί σε ένα εκπληκτικό επαγγελματία του χώρου. Μιλάει με όλους εγκάρδια- ακόμη και με εκείνους που συγκρούεται στη Βουλή ή στην τηλεόραση ή όσους δεν αντέχουν το ύφος της δημόσιας παρουσίας του. Και προχωρεί. Πότε ως αυτοδημιούργητος και καλό παιδί. Πότε  στα παράθυρα, ως φίρμα, μαχητικός κι ακούραστος αυθεντικός εκπρόσωπος της Δεξιάς. Χωρίς ‘κέντρο και άλλες νοθεύσεις.

Του έλειπε μόνο μια προϋπόθεση: ένα κομματικό συνέδριο ως οριστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης  του το πρόσφερε χρίζοντας τον αβασάνιστα αντιπρόεδρο. Όλοι ξέρουν ότι σ’ αυτό το σύνεδριο ο Άδωνις πήρε όλη τη χαρτούρα.  Απλώς είναι πολύ ευφυής για να αρχίσει να το διατυμπανίζει από τώρα.

Έχουμε, λοιπόν, ένα καταφερτζή νεολαίο της μεταπολιτευτικής Δεξιάς που κατάφερε να μπει στα σαλόνια της πολιτικής από την πρώτη πόρτα που βρήκε. Και τώρα είναι έτοιμος να ανοίξει πανιά για το ρετιρέ της εγχώριας πολιτικής.

getimageΟ Άδωνις αρχηγός της ΝΔ -και συνεπώς και υποψήφιος πρωθυπουργός ή ακόμη και πρωθυπουργός στην Ελλάδα του 21ου αιώνα; Γιατί όχι;  Αν έλεγε κανείς στη δεκαετία του ’70 ότι θα γίνονταν πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης θα τον περνούσαν για φαντασμένο. Γιατί όχι και Άδωνις που παίζει στα δάκτυλα το σταρ σύστεμ, ιδίως το λούμπεν, και ξέρει να απευθύνεται ταυτόχρονα και στα κατώτατα συναισθήματα του πλήθους και στα ανώτερα αισθήματα  του ‘έθνους’;

Ίσως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καταλάβει ακόμη τι έκανε με  την ώθηση που έδωσε στον Άδωνι. Ίσως δεν διάβασε σωστά την ατάκα του στο συνέδριο ότι ο ίδιος ‘είναι το παράδειγμα για κάθε δεξιό της χώρας’, ειδικά νέο, γιατί από το τίποτε έφτασε να γίνει αντιπρόεδρος. Ίσως δεν διαβάζει στα μάτια του τι σημαίνει να μπορεί να συγχρωτίζεται με τους μεγαλοπαράγοντες της ΝΔ  σα να είναι ένας από αυτούς- και μάλλον είναι, πλέον.

Προφανώς ο Κυριάκος δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης, είναι από μόνος του ένας λόγος να μην γίνει ποτέ πρωθυπουργός ο ίδιος – ο Κυριάκος.. Οπως ο  πατέρας του ήταν λόγος να μην γίνει πότε πρωθυπουργός ο Ευάγγελος Αβέρωφ και αργότερα ο Μιλτιάδης Έβερτ.