Toυ Χρήστου Μέγα
Ο πρωθυπουργός βλέποντας τα (προσωπικά του) αδιέξοδα, αφενός ανανεώνει και συνεχώς τροποποιεί τα σενάρια των εκλογών και αφετέρου υποστηρίζει ότι είναι μια ακόμη εισαγόμενη κρίση. Απειλεί δε ότι θα (αναγκαστεί να κάνει) χρήση εθνικών κονδυλίων. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι, εν υπνώσει, πόροι; Μπορούμε να δανειστούμε και άλλα ποσά προς τούτο;
Η χώρα βρίσκεται σε οριακό επίπεδο εθνικά (Δημογραφικό), οικονομικά (διπλό έλλειμμα δημοσιονομικό και ισοζυγίου) και κοινωνικά (ακραία ακρίβεια και απουσία προοπτικής).
Ο όποιος δραματικός συμβιβασμός στην Ουκρανία δεν θα σημάνει, αυτόματα, και την άρση των κυρώσεων. Αλλά και η έλλειψη πόρων για ανακούφιση των πολιτών μας προμηνύουν μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης. Τα προβλήματα θα ενταθούν. Χωρίς να υπάρχει φως στο πυκνό σκοτάδι…
Και η κοινωνία έχει θυμώσει!
Ο πρωθυπουργός βλέποντας τα (προσωπικά του) αδιέξοδα, αφενός ανανεώνει και συνεχώς τροποποιεί τα σενάρια των εκλογών και αφετέρου υποστηρίζει ότι είναι μια ακόμη εισαγόμενη κρίση. Απειλεί δε ότι θα (αναγκαστεί να κάνει) χρήση εθνικών κονδυλίων. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι, εν υπνώσει, πόροι; Μπορούμε να δανειστούμε και άλλα ποσά προς τούτο;
Ήδη από τον περασμένο χρόνο είχε αποφασιστεί η χρήση κεφαλαίων (δανεικών και από την υπερφορολόγηση) από τα «μαξιλάρι» των 36 δις. Από τα 19 δις των αναγκαίων κεφαλαίων για τη δημοσιονομική ισορροπία φέτος, μόλις τα 12 προέβλεπε ο προϋπολογισμός να αντληθούν από τις αγορές…
Το μαξιλάρι
Ακολούθως, ήρθε ο… συμπληρωματικός προϋπολογισμός των 2,6 δις. Και επειδή οι αγορές χρήματος μάλλον σφίγγουν (2,7% το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου), αν δεν έχουν γίνει ήδη απαγορευτικές, και αυτά θα διατεθούν από το μαξιλάρι. Το ειδικό αποθεματικόήδη χρησιμοποιείται…
Με συνεχιζόμενη την κρίση (ακόμη και με κατάπαυση πυρός οι κυρώσεις θα διαρκέσουν για πολύ), θα υποχρεωθούμε και σε… δεύτερο συμπληρωτικό προϋπολογισμό τον Ιούνιο. Ξανά από το μαξιλάρι…
Με δεδομένο ότι οι κεντρικές τράπεζες αυξάνουν τα επιτόκια, θα ακολουθήσει και η Φρανκφούρτη (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Η χώρα, με διαφαινόμενο έλλειμμα δημοσίου τομέα 5,2% του ΑΕΠ, από πρόβλεψη 1,2% στον προϋπολογισμό πριν τέσσερις μήνες, θα βρεθεί αργότερα φέτος εκτός αγορών…
Το υπόλοιπο δανειακό πρόγραμμα για το 2022 αναφέρεται στα 9 δις ευρώ (αντλήθηκαν 3 δις τον Ιανουάριο). Αναπόφευκτα και αυτό θα ικανοποιηθεί από το μαξιλάρι.
Εκτός αγορών
Κοντολογίς, από τα 35 δις του αποθεματικού υπάρχει κίνδυνος τα 22-23 δις να δαπανηθούν φέτος. Έτσι οδεύουμε στο προεκλογικό 2023 με διπλές κάλπες, χωρίς προοπτική αυτοδύναμης κυβέρνησης και χωρίς επενδυτική βαθμίδα (σ.σ. ειδικά με το εμφανιζόμενο δημοσιονομικό και εμπορικό έλλειμμα). Αλλά, δυστυχώς, χωρίς πλέον μαξιλάρι ασφαλείας. Οι αγορές θα μας κατασπαράξουν…
Σε αυτό το εύθραυστο περιβάλλον ο κ.Μητσοτάκης δηλώνει ότι εάν δεν συνδράμουν οι Ευρωπαίοι, θα καταφύγει σε «εθνικές» λύσεις. Μάλλον σαν απειλή ακούγεται. Ειδικά όταν δεν υφίστανται εθνικοί πόροι…
Η κυβέρνηση απλώς δεν μπορεί να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι γιατί η εθνικοποίηση ορισμένων πολιτικών (π.χ. της αγροτικής) ενέχει κινδύνους έναντι της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Αυτό γίνεται άπαξ και κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Αλλά γιατί η χώρα έχει ξεμείνει από πυρομαχικά…
Τρία λάθη που επαναλαμβάνονται
1.Τη διετία 2020-21 έχουν δαπανηθεί ασυλλόγιστα και με οριζόντιες πολιτικές πάνω από 45 δις δανεικά. Η κυβέρνηση «επέτυχε» να… συνδυάσει τις περισσότερες (αναλογικά) στην Ευρώπη εκταμιεύσεις, με την μεγαλύτερη ύφεση, πουσάροντας έτσι και την μεγαλύτερη ακρίβεια στην Ένωση. Τριπλό αρνητικό ρεκόρ!
2. Το χρέος γιγαντώθηκε ως απόλυτο μέγεθος (σε δις ευρώ και όχι μόνο ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) και θα αυξηθεί έτι περαιτέρω λόγω του δανειακού τμήματος των 18 δις του Ταμείου Ανάκαμψης, συν 20-22 δις από το πρόγραμμα «Ηρακλής». (Ουσιαστική μια ακόμη αποτυχημένη ανακεφαλαίωση των τραπεζών με δανεικά χρήματα από την επόμενη γενιά, την όποια καν δεν αναθρέφουμε…)
3. Όλα τα προηγούμενα (χρέος, έλλειμμα, επιτόκια κ.λπ.) συσσωρεύουν και άλλα προβλήματα στην προσπάθεια ανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές και την συγκρότηση μιας σταθερής κυβέρνησης με σχέδιο, διάρκεια και κοινωνικές εγγυήσεις. Μέγα ερωτηματικό…
Τότε τι μένει για την (υπο)στήριξη των πολιτών εάν, όπως εικάζεται, οι ευρωπαίοι αρνηθούν την εκ νέου έκδοση κοινού χρέους; Κυρίως με το πρόσχημα της ανάπτυξης (ευρωπαϊκού) στρατιωτικού βραχίονα (εντός του ΝΑΤΟ);
Αναπροσανατολισμός του ταμείου Ανάκαμψης
Νομίζω ότι οι πόροι μπορούν να αναζητηθούν στον αναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων του Ταμείου Ανάκαμψης για την ενίσχυση των δικτύων (ηλεκτρικού ρεύματος), την επιδότηση των αγροτικών προϊόντων (αυστηρά μέσω της συμβολαιακής γεωργίας).
Να μην την πατήσουμε (ξανά) όπως με τις επιδοτήσεις και τις ενισχύσεις προς το «μεταβατικό καύσιμο» (Φυσικό Αέριο) που κινητροδότησε η κυβέρνηση τα τελευταία τρία χρόνια. Κάτι που εδώ και σχεδόν εννέα μήνες (σαφώς πριν τον πόλεμο) το βλέπουμε στους λογαριασμούς του ρεύματος. (Καθώς το αέριο, που ως πιο ακριβό καύσιμο εισέρχεται τελευταίο στο χρηματιστήριο της ενέργειας, πιέζει τις τιμές ηλεκτρικού στα ύψη. Κάτι που απέφυγε Ισπανία και Πορτογαλία που έχει ενισχυμένες μονάδες ανανεώσιμων πηγών και πέτυχαν την έξοδό τους από το προαναφερθέν χρηματιστήριο…)
Απλώς ο κ.Μητσοτάκης θέλει και την «πίτα ακέρια…» (συνέχιση των πρότζεκτ του Φυσικού Αερίου) «…και τον σκύλο χορτάτο» (προεκλογικά). Με τον κίνδυνο να δεσμευτούμε στην ακριβή ενέργεια για ολόκληρη την επόμενη δεκαετία. Και παράλληλα να διακινδυνεύουμε μια νέα πτώχευση. Για δεύτερη φορά στον 21ο αιώνα.
Είναι μισή αλήθεια ότι οι κρίσεις είναι εξωγενείς. Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση επέλεξε να προωθήσει τα συμφέροντα των ολίγων με αφορμή την πανδημία ή την ενεργειακή μετάβαση. Είτε με ενισχύσεις, χωρίς το κριτήριο της απασχόλησης, την περίοδο 2020-21, είτε με την χρηματοδότηση των ιδιωτών για την παραγωγή… βρόμικης ενέργειας (Φυσικό Αέριο).
Η παλίμψηστη (οικονομική, αξιακή, εθνική και πολιτική) κρίση επιβάλει αυτοκριτική και αναπροσανατολισμό της χώρας. Οι προτάσεις υπάρχουν! Πόσο ακόμη η κυβέρνηση θα προωθεί τις απαιτήσεις ολίγων «βρόμικων» παραγωγών…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR