Του Βαγγέλη Αντώναρου
Ενας κανονικός πρωθυπουργός θα άρπαζε σήμερα μια μοναδική ευκαιρία.
Να βγει στην τηλεόραση και να πει σε όλους Έλληνες γιατί αποφάσισε να αλλάξει τη στάση του στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Εξηγούμαι: Όχι μια τηλεοπτική παρουσία μερικών λεπτών με ύφος “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” με την οποία θα παραπέμπει τις λεπτομέρειες σε κάποιον ανεπαρκή υφιστάμενο υφυπουργό. Αλλά μια παρουσία διάρκειας. Με επιχειρήματα. Με ενσυναίσθηση. Όχι από πάνω προς τα κάτω. Αλλά ως ένας Έλληνας πολίτης που έχει ιδιαίτερες ευθύνες, ιδιαίτερα καθήκοντα — και γι΄αυτό πρέπει να εξηγεί τι κάνει και —κυρίως — ΓΙΑΤΙ.
Είναι αδιάφορο, αν τα μέτρα ( που προανήγγειλε κακώς σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι του εξωτερικού πριν τα πει στους…ιθαγενείς) αντί για “άνοιγμα” και “χαλάρωση” τα βαφτίσει “βαλβίδες αποσυμπίεσης” η όπως αλλιώς θέλει. Σημασία έχει να χρησιμοποιήσει — στο μέτρο που θέλει και μπορεί — το βασικό εργαλείο που έχει στη διάθεση του κάθε πολιτικός: Την πειθώ. Έστω κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέχρι σήμερα δεν μας έχει πείσει ότι πολυπιστεύει σε αυτή την αντιμετώπιση της κοινωνίας.
Άλλο όμως τι θα έπρεπε να γίνει. Κι άλλο τι θα κάνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος.
Υποπτεύομαι ότι — μιας και δεν υπάρχει σχετική επίσημη ανακοίνωση μέχρι τώρα — θα πει “απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο” και θα εκχωρήσει σε άλλους — μη πειστικά πρόσωπα — αυτόν τον κεντρικό ρόλο του.
Κρίμα. Αλλά όχι έκπληξη.