Του Νίκου Λακόπουλου
Mε την Τουρκία να απειλεί πως θάρθει νύχτα στα ελληνικά νησιά η ελληνική κυβέρνηση -ψύχραιμη και περήφανη με τον στρατό σε επιφυλακ΄ή- δηλώνει πάντα ανοιχτή στο… διάλογο. Είναι κάτι που επιδιώκουν και οι ΗΠΑ και οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν λίγους μήνες στο Βόσπορο να γευματίζει με τον Ερντογάν σαν δυο καλοί γείτονες και σύμμαχοι που έχουν λόγο για να κάνουν μπίζνες μαζί.
Μιλώντας στον ΟΗΕ ο Κυριάκος Μητσοτάκης παλιότερα είχε ξεχάσει το Κυπριακό και η εικόνα που έδωσε γυρίζοντας από το Βόσπορο ήταν πως με καλή διάθεση θα λύσουν τις διαφορές τους για το κοινό συμφέρον.
Μόνο που από τότε η Τουρκία δεν αμφισβητεί πλέον απλώς κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά την κυριαρχία της σε νησιά που δεν επιδιώκει αποστρατιωκοποίηση, αλλά είναι… δικά της.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη -για την ακρίβεια ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης που επαίρεται ότι μεγάλωσε την Ελλάδα- άνοιξε την όρεξη των Τούρκων με την πολιτική της ψυχραιμίας που συνοδεύεται από υποχωρήσεις και την απλή ή απλοϊκή ταχτική πως όταν απειλούν την ακεραιότητά σου εσύ δεν απαντάς, αλλά αρχίζεις διάλογο.
‘Οταν κάνεις επίθεση υποχωρώντας
Η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο αν επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε δώδεκα ναυτικά μίλια, όπως ορίζει το διεθνές δίκαιο και η κυβέρνηση δια των υπουργών της στην πρόσφατη κρίση αποδέχτηκε πως η κυριαρχία της φτάνει στα έξι μίλια.
Με τις συμφωνίες για ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο η κυβέρνηση έδωσε σήμα ότι συζητά παραχωρήσεις για το Καστελόριζο -μια πολιτική στο δόγμα να το δώσουμε για να… σώσουμε την Λέρο.
Η απάντηση της Άγκυρας είναι η εξαφάνιση του νησιού από τους χάρτες της στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και η διεκδίκηση σχεδόν όλων των νησιών -που δεν έχουν για την δικ΄ή της λογική- ΑΟΖ.
Η κυβέρνηση είχε μισοξεχ΄άσει το τουρκικο-λιβυκ΄ό μνημόνιο όταν ο Ερντογάν το επανέφερε με συμφωνίες στην Τρίπολη για γεωτρήσεις σε θάλασσα και ξηρά της τουρκικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ.
Πολλοί πρόσεξαν ότι όταν η Αθήνα προχώρησε σε συμφωνία με το Κάιρο άφησε ένα κομμάτι απέξω γύρω από το Καστελόριζο κι ακόμα πιο πολλοί πως δεν γίνεται καν συζήτηση για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς με ένα πρόσφατο τουίτ ζητά κάτι ακόμα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, αλλά δεν κάνει: την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της Κρήτης στα δώδεκα μίλια.
“Ο δρόμος αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων (νέες τουρκολυβικές συμφωνίες) απαιτεί να «κλείσουμε άμεσα τους κόλπους» της Κρήτης” γράφει.
“Με αφετηρία, τις νέες γραμμές βάσης, προχωρούμε στην άμεση επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης («θαλασσια ύδατα») Κρήτης στα 12 μίλια. Ζώνη η οποία, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θαλάσσης, υπερέχει κάθε άλλης και της ψευδο-ΑΟΖ.
Είναι το πρώτο βήμα της χώρας στα πλαίσια της ειδικής στρατηγικής πρότασής μου για διασφάλιση της κυριαρχίας και της εδαφικής (και θαλάσσιας κυριαρχίας) της’.
Οι “κόκκινες γραμμές” που είναι ροζ
Η κυβέρνηση επιδιώκει μια συνάντηση με τον Ερντογάν που βρίζει κάθε μέρα τους ΄’Ελληνες και τον ίδιο τον Μητσοτάκη με μία ραγιάδικη ψυχολογία που αφήνει την κυριαρχία της στην καλοσύνη των ξένων.
Ο Μητσοτάκης πρόσφατα συνάντησε στον ΟΗΕ τον επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης χωρίς να θέσει καν θέμα παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.
Τώρα μιλά για “κόκκινες γραμμές”, αλλά δεν μιλά ούτε για δώδεκα μίλια, ούτε για προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα της».
Καθώς η Τουρκία ανακοινώνει έρευνες δυτικά του 28ου μεσημβρινού στην Ανατολική Μεσόγειο και πολλοί φοβούνται ένα θερμό επεισόδιο η κυβέρνηση στέλνει πάλι το λάθος μήνυμα έχοντας περιορίσει την έννοια της κυριαρχίας της με πολιτική φοβισμένη και άτολμη.
Η Ελλάδα θα αντιδράσει δυναμικά αν η Τουρκία επιχειρήσει έρευνες σε ύδατα ελληνικής δικαιοδοσίας, αλλά δεν έχει οριοθετήσει αυτή την δικαιοσύνη -΄έχοντας παραιτηθεί από δικαιώματά της.
Το 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου αν΄αγκασε την Τουρκία να πάρει πίσω ένα σεισμογραφικό χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα -απειλώντας με casus belli. Tώρα είναι η Τουρκία που απειλεί την Ελλάδα αν υπερασπιστεί την κυριαρχία της και τα πλοία της μπαίνουν για έρευνες σε ύδατα αμφισβητώντας τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Προφανώς ο Ερντογάν δεν διανοείται να κάνει πόλεμο, αλλά δεν χρειάζεται κιόλας. Δεν θέλει τα νησιά, αλλά την θάλασσα και δεν θα μπει στην περιοχή σην οποία τέμνεται το Μνημόνιο Τουρκίας- Λιβύης με την Συμφωνία Ελλάδος-Αιγύπτου.
Η Ελλάδα απέφυγε να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα νότια της Κρήτης, άρα η κυριαρχία σταματά στα έξι μίλια. Επιπλέον η Ελλ΄άδα είναι έτοιμη πάντα για διάλογο ΄έχοντας αποφύγει να υπερασπισθεί κυριαρχικά της δικαιώματα με την κυβέρνηση σθεναρά να υπερασπίζεται κάτι που κανένας δεν απειλεί.
Το χειρότερο είναι πως ο Ερντογάν αναπτύσσει μια πολεμική ρητορική μπροστά στις εκλογές -πιθανόν για να μπορέσει να τις αναβάλλει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζοντας την εξωτερική πολιτική ως εποικοινωνία κάνει το ίδιο.
Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών με ένα πόλεμο δηλώσεων πριν τον “διάλογο” εξυπηρετεί την συσπείρωση γύρω από έναν ηγέτη -που απειλείται να χάσει την εξουσία.
Πιθανόν και ένα επεισόδιο που θα μετατρέψει τον ηγέτη σε εγγυητή της ειρήνης -όταν τελειώσει. Το θέμα είναι τι θα έχει συμβεί όταν οι εκλογές θα έχουν τελειώσει.
