ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΓΟ
(Συνέχεια από το προηγουμενο
Η πρώτη διαφωνία ανάμεσα στον Θεοδωρίδη και στον Πρωθυπουργό σημειώθηκε αμέσως μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη και όπως έδειξε η συνέχεια κόστισε πολύ στον Κωνσταντίνου .
Ήδη στο μέγαρο Μαξίμου είχε αρχίσει από την πρώτη τετραετία να σχηματίζεται ένα περιβάλλον από πρόσωπα που δεν είχαν καμιά σχέση με το κόμμα. Ο Θεοδωρίδης εναντιώθηκε . Έβλεπε να δημιουργείται αυλή γύρω από τον Πρωθυπουργό .Και οι νέο συνεργάτες του Πρωθυπουργού με την συμπεριφορά τους απομάκρυναν τους κομματικούς φίλους και συμμάχους τους.Αυτο ήταν φυσικό να εννοήσει την εσωκομματική αντιπολίτευση . Όπως και έγινε.
Ο Πρωθυπουργός επηρεάζονται τόσο πολύ από το περιβάλλον του ο Πρωθυπουργός , ώστε στο πρώτο ανασχηματισμό, αποφάσισε να ενισχύσει κάποιους που δεν είχαν κανένα δεσμό με το κόμμα . .Μπήκαν στην κυβέρνηση κάποιοι αυλοκόλακες και αγνοήθηκαν ικανοί βουλευτές που υποστήριζαν από παλιά τον Κωνσταντίνου. Ταυτόχρονα υποβαθμίσθηκαν τα στελέχη που τον βοήθησαν στο παρελθόν και τα περισσότερα ήταν μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου.
Ήταν το πρώτο ρήγμα ανάμεσα στον Κωνσταντίνου και τους παραδοσιακούς φίλους του.
Έγιναν τότε κάποιες σκέψεις να μετακινηθεί ο Αποστόλου σε άλλο υπουργείο για να αποδυναμωθεί. Ο Θεοδωρίδης αντέδρασε και κατάφερε να πείσει τον πρωθυπουργό ότι θα ήταν λάθος του να στραφεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εναντίον ενός τόσο ισχυρού εσωκομματικού αντίπαλου του.
Ο Απόστολου δεν θα δεχόταν ποτέ την υποβάθμιση του και η απομάκρυνση του από την κυβέρνηση θα τον ενίσχυε. Άλλωστε δεν μπορούσαν να τον αποκλείσουν και από το Πολιτικό Συμβούλιο και η επιρροή του στην Κεντρική Επιτροπή θα μεγάλωνε αν δεν ήταν μέλος του υπουργικού συμβουλίου. Ο Κωνσταντίνου, με βαρεία καρδιά πείσθηκε και η κρίση αποτράπηκε..
Οι αλλαγές, άλλαξαν τις ισοροοπιες και την κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης , αλλά δεν βελτιώθηκε η εικόνα της. Ούτε και η απόδοσή της. Μόλις ένα χρόνο μετά τη δεύτερη εκλογική του νίκη, η δημοτικότητα του Κωνσταντίνου έπεσε ακόμη πιο χαμηλά. Όλες οι δημοσκοπήσεις έφερναν την αντιπολίτευση να ενισχύεται διαρκώς και οι επόμενες εκλογές έδειχναν πρόωρα χαμένες .
Ταυτόχρονα η εσωτερική αμφισβήτηση μεγάλωνε. Απογοητευμένοι οι βουλευτές άρχισαν να στρέφονται προς τον Απόστολου που ενίσχυε κι άλλο τη θέση του . Κατηγορούσε ευθέως τον Πρωθυπουργό ότι με την πολιτική του απομάκρυνε το κόμμα από τις κοινωνικές ομάδες που το στήριζαν . Ήταν προφανές ότι αναζητούσε τρόπο να πάρει την ηγεσία και να οδηγήσει αυτός το κόμμα στις κάλπες, μ ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για το οποίο ο Κωνσταντίνου δεν ήθελε ούτε να ακούσει.
Το χειρότερο ήταν ότι τώρα πλέον και οι παλαιοί φίλοι του Κωνσταντίνου ζητούσαν την απομάκρυνση του . Σχεδόν ευθέως ζητούσαν παραδώσει εγκαίρως , τη θέση του σε κάποιον από αυτούς με το επιχείρημα ότι αν παραμείνει Πρωθυπουργός, θα κερδίσει το επόμενο συνέδριο ο Απόστολου και θα πάρει στη συνέχεια και την πρωθυπουργία.
Ήταν φανερό ότι στο κόμμα άρχιζε μια σκληρή εσωτερική αναμέτρηση. Θέση του Κωνσταντίνου ήταν δύσκολη . Ο Αποστόλου ετοίμαζε τη ρεβάνς και οι πιθανότητες να την πάρει ήταν πολλές. Και ο ένας μετά τον άλλο οι σημαντικότεροι υποστηρικτές του Πρωθυπουργού, άρχισαν να τον εγκαταλείπουν και να εκδηλώνουν τις προθέσεις τους να διεκδικήσουν κι αυτοί την ηγεσία.
Εκείνοι στους οποίους στηρίχθηκε στο παρελθόν και στο προηγούμενο συνέδριο τον βοήθησαν να νικήσει τον Αποστόλου, στρέφονταν εναντίον του και απειλούσαν τώρα να είναι αντίπαλοι του.
Υπήρχαν πληροφορίες ότι είχαν αρχίσει συνεννοήσεις μεταξύ τους. Όλοι τους συμφωνούσαν ότι με τον Κωνσταντίνου το κόμμα δεν μπορεί να κερδίσει για τρίτη φορά τις εκλογές. Και έκαναν τα δικά τους σχέδια. Ο καθένας για λογαριασμό του.
Μαζί με τα σχέδια δημιουργούσαν και τις ομάδες τους. Τα κομματικά στελέχη, οι βουλευτές, ακόμη και τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου προσχώρησαν σε κλίκες. Συνεδρίαζαν χωριστά και αναγνώριζαν περισσότερο τον επικεφαλής της ομάδας από τον πρόεδρο του κόμματος.Το κύρος του Κωνσταντίνου όλο και περιορίζονταν.
Ως τότε υπήρχε το ρεύμα του Αποστόλου και η ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Θεοδωρίδης για λογαριασμό του Κωνσταντίνου. Παρά τις διαφορές τους κατάφερναν να συνυπάρχουν. Το κόμμα λειτουργούσε με δυο διακριτούς πόλους , αλλά λειτουργούσε. Σιγά σιγά όμως οι δυνάμεις που στήριζαν τον Κωνσταντίνου κόπηκαν σε πολλά κομμάτια. Από την αρχική μεγάλη ομάδα που νίκησε τον Αποστόλου στο προηγούμενος συνέδριο, ξεπήδησαν οι ομάδες των δελφίνων.
3. ΟΙ δελφίνοι
Το κόμμα ήταν πλέον ένα συνοθύλευμα. Ένας λαβύρινθος με σχέσεις και συγκρούσεις τις οποίες ούτε ο Θεοδωρίδης δεν μπορούσε να παρακολουθήσει. Συχνά αναρωτιόνταν ποιον είναι με ποιον και ποιος εναντίον ποιου. Το μόνο βέβαιο ήταν ότι αυτή η πολυδιάσπαση της πτέρυγας του Κωνσταντίνου ευνοούσε τον Αποστόλου. Ήταν βούτυρο στο ψωμί του να έχει τόσους πολλούς αντίπαλους, που υπολόγιζαν στην ίδια δεξαμενή..
Ο ισχυρότερος δελφίνος ήταν ο Αλέκος Καράς, από παλιά ο πιο στενός φίλος και συνεργάτης του Πρωθυπουργού .Είχε αποφασιστικό ρόλο στην κυβέρνηση, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας. Μερικοί τον θεωρούσαν άτυπο αντιπρόεδρο και ο ίδιος ο Κωνσταντίνου έδειξε πολλές φορές ότι τον εμπιστευόταν ιδιαίτερα. Πολλοί πίστευαν ότι αυτόν θα υποστήριζε για διάδοχό του. Ο ίδιος ο Καράς ετοιμάζονταν γι αυτό το ρόλο και δεν έχανε ευκαιρία να αντιπαρατεθεί με τον Απόστολου.
Ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Νικολούδης ανέβαζε τις μετοχές του χάρη στην εύνοια που του έδειχνε ο Κωνσταντίνου. Αυτός τον έβαλε στην πολιτική. .Απέφευγε να προβάλλεται ως δελφίνος , αλλά ο Θεόφιλου θυμόταν ότι κάποτε ο Κωνσταντίνου του εξομολογήθηκε ότι ο Νικολούδης είχε λαμπρό πολιτικό μέλλον και του ζήτησε να τον προωθεί όπου μπορούσε. Ήλεγχε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και κυρίως τις τηλεπικοινωνίες. Ο Καράς τον αντιπαθούσε και το έδειχνε, αλλά και ο Νικολούδης σε κάθε κυβερνητική συνεδρίαση ασκούσε πολύ σκληρή κριτική στον Καρά. Μια από τις πιο δύσκολες αποστολές του Θεοδωρίδη ήταν συχνά να τους συμβιβάσει ..
Ο υπουργός Βιομηχανίας Πέτρος Γρηγοριάδης κατάγονταν από πολιτική οικογένεια ,είχε ριζοσπαστικές ιδέες που έβρισκαν απηχεί, μεγάλη άνεση στην επικοινωνία του με τον κόσμο και πολύ καλές σχέσεις στο εξωτερικό. Πολλοί έλεγαν ότι ήταν ο πιο επιτυχημένος υπουργός και κέρδιζε καθημερινά υποστηρικτές. Στο τελευταίο συνέδριο η βοήθεια του στον Κωνσταντίνου ήταν αποφασιστική. Μεγάλο προσόν του ήταν ότι είχε επιρροή και έξω από το κόμμα , άρα θα ήταν αποτελεσματικότερος στις εκλογές. Όλοι τον έβλεπαν σαν χρυσή εφεδρεία και μπορούσε να ενώσει τις δυο πτέρυγες του κόμματος, καθώς είχε καλές σχέσεις με όλους.
Η Μαρία Βούλγαρη, ήταν μια αποφασιστική γυναίκα με αυστηρό ύφος, ήταν παλαιό στέλεχος και υποστήριξε από νωρίς τον Κωνσταντίνου .Για να της το ανταποδώσει την έβαλε στο υπουργείο Οικονομικών . Από τότε οι μετοχές της ανέβηκαν. Υπερβολικά φιλόδοξη , δεν έκρυβε ότι θεωρούσε τον εαυτό της κατάλληλο για να διαδεχθεί τον Κωνσταντίνου.
.
.
Ο υπουργός Γεωργίας Στέλιος Ευαγγελινός , είχε καλό λόγο και σπουδαία μόρφωση, ήταν ο νεώτερος από τους δελφίνους και έδειχνε να βιάζεται για την ανέλιξη του. Ήταν πολύ ευφυής και συχνά έδινε συνεντεύξεις που ξάφνιαζαν .Έλεγαν πολλά για τις φιλοδοξίες του και όλοι πίστευαν ότι θα ήταν από τους πρωταγωνιστές στον μέλλον.
Υπήρχαν και άλλοι παλαιοί φίλοι του Κωνσταντίνου που τώρα έβαζαν υποψηφιότητα υποψήφιοι για τη διαδοχή. Ο καθένας έφτιαχνε το δικό του σενάριο για τις εξελίξεις.
Ο Νίκος Ιωαννίδης τοποθετήθηκε υπουργός Εργασίας τον τελευταίο ανασχηματισμό .Ως το προηγούμενο συνέδριο ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές του Πρωθυπουργού. Δεν τον πρότεινε όμως για το Πολιτικό Συμβούλιο , χολώθηκε και οι σχέσεις τους χάλασαν. Πίστευε ότι έχει μέλλον και οργάνωνε φανερά την προσπάθεια του να διαδεχθεί τον Κωνσταντίνου.
Κάποιο ρόλο διεκδικούσε και ο υπουργός Εξωτερικών Βασίλης Χριστόπουλος , που είχε εκλέγει ευρωβουλευτής το παρελθόν και γνώριζε καλά τα ευρωπαϊκά θέματα. Ήταν όμως φίλος του Αποστόλου και δεν είχε περιθώρια να εκδηλώσει τις φιλοδοξίες του.
Ιδιαίτερη ήταν η περίπτωση του υπουργού Υγείας Μάνου Αλεξανδρίδη. Ευθύς χαρακτήρας, πετυχημένος όπου χρησιμοποιήθηκε, απολύτως έντιμος και άνθρωπο με απλούς τρόπους κέρδισε συνεχώς στην κοινή γνώμη, ώστε πολλοί να τον θεωρούσαν αξιόπιστη λύση για το μέλλον, παρ ότι ο ίδιος δεν έκανε τίποτε για να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ του. αουτσάιντερ
Όλοι αυτοί υπολόγιζαν στην ίδια πτέρυγα του κόμματος, που υποστήριζε τον Κωνσταντίνου.
Υπήρξαν κι άλλοι. Ο πρόεδρος της Βουλής Ανέστης Αντωνιάδης σε μια ενδεχόμενη κρίση θα ήταν το πρόσωπο κοινής αποδοχής, έστω και ως μεταβατικός . Και ο Γιάννης Θεοφιλόπουλος που είχε μείνει εκτός κυβέρνησης μετά τις εκλογές ήταν υπολογίσιμος. Είχε υψηλή δημοτικότητα και φανατικούς υποστηρικτές και πολύ συχνά η κριτική του για τον Κωνσταντίνου ήταν πολύ σκληρή. .
Ο Αποστόλου εκμεταλλευόταν όσο μπορούσε τις φιλοδοξίες των φίλων του Πρωθυπουργού και τόνισε ότι δεν αρκεί μόνο να αλλάξει η ηγεσία του κόμματος πρέπει να αλλάξει και η πολιτική της κυβέρνησης του. Όσο για τις εκλογές οι οπαδοί του έλεγαν ότι όσο ήταν χαμένη η εξουσία με τον Κωνσταντίνου επικεφαλής , άλλο τόσο ήταν και με τους πρώην συμμάχους του. Ήταν μια καθαρή γραμμή που έβρισκε απήχηση και ενίσχυε τον Απόστολου.
…………………………………………………………………..
Ο Θεοδωρίδης παρακολουθούσε τα πάντα από κοντά και σημείωνε με προσοχή της κινήσεις των δελφίνων. Έβλεπε που οδηγούνται τα πράγματα Συζητούσε με όλους και καταλάβαινε ότι ο Κωνσταντίνου από τη μια έχανε έδαφος ΄απέναντι στον κυριότερο εσωκομματικό του αντίπαλο και από την άλλη είχε απομονωθεί από τα σημαντικότερους συμμάχους του. Κανείς δεν δεσμευόταν ότι θα συνεχίσει να τον υποστηρίζει.
Αυτό που τον ανησυχούσε περισσότερο ήταν ότι όσο υποχωρούσε το κύρος του Κωνσταντίνου τόσο εντείνονταν οι διαμάχες των επιγόνων του. Και κυρίως η σύγκρουση ανάμεσα στον Καρά και στον Νικολούδη. Ο ένας δεν μπορούσε να ανεχθεί τον άλλο .Και αυτό τον δυσκόλευε πολύ στην επανασυγκολήση του μπλοκ που έφερε στην ηγεσία του κόμματος τον Κωνσταντίνου
Παραμονές μιας συνεδρίασης στην Κεντρική Επιτροπή ο Κωνσταντίνου κάλεσε το Θεοδωρίδη να συζητήσουν για την κατάσταση στο κόμμα. Όπως έκανε πάντα δεν του έκρυψε την αλήθεια. Στο Πολιτικό Συμβούλιο δεν είχε πλέον κανέναν υποστηρικτή. Ακόμη και στην κυβέρνηση είχαν απομείνει πιστοί δυο τρεις υπουργοί. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα έβραζε και στο εσωτερικό της άρχισε να ωριμάζει η ιδέα για αλλαγή ηγεσίας.
<Ο Κόσμος τι λέει; , ρώτησε ο Κωνσταντίνου
Ο Θεοδωρίδης του είπε ότι τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα στις οργανώσεις, όπου ο Αποστόλου κέρδιζε συνεχώς έδαφος και οι φίλοι των φιλόδοξων υπουργών μιλούσαν ευθέως εναντίον της ηγεσίας.
Τόσα χρόνια στην εξουσία τα μέλη του κόμματος είχαν εγκαταλείψει τις ιδέες και τα οράματα και ενδιαφέρονταν να διατηρήσουν τα προνόμια που τους εξασφάλιζε η διακυβέρνηση. Αν έβλεπαν ότι ο Κωνσταντίνου δεν θα τα καταφέρει πολύ εύκολα θα υποστήριζαν κάποιον άλλο
Ο Κωνσταντίνου του άκουγε ενοχλημένος .Έδειχνε ότι δεν άντεχε την απομόνωση του.
< Θα προκηρύξω πρόωρες εκλογές, πριν από το συνέδριο και θα τους δείξω ποιος είμαι > του είπε.
Ο Θεοδωρίδης αντέδρασε αμέσως. Οι εκλογές θα ήταν καταστροφή αυτή τη στιγμή. Θα τις έχαναν και την επόμενη όλοι στο κόμμα θα στρέφονταν εναντίον του. Ήδη αυτοί που του συμπαραστάθηκαν στο παρελθόν ήταν έτοιμοι να στραφούν εναντίον του. Αργά η γρήγορα θα του ζητούσαν να αποχωρήσει . Με την προσφυγή στις εκλογές δεν κέρδιζε τίποτε. Ίσως θα διευκόλυνε τον Αποστόλου να πάρει την ηγεσία.
Ο Κωνσταντίνου κλονίσθηκε και ο Θεοδωρίδης δεν δυσκολεύτηκε να τον πείσει ότι ο μόνος τρόπος να πάρει πάλι την κατάσταση στα χέρια του ήταν να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του κηρύσσοντας όχι πρόωρες εκλογές, αλλά έκτακτο συνέδριο.
Ένα ογκώδες συνέδριο ,που θα τους έβρισκε όλους απροετοίμαστους.
Και θα υποχρέωνε τους παλιούς σύμμαχους του Κωνσταντίνου να συνταχθούν πάλι μαζί του και να δώσουν όλοι μαζί τα μάχη εναντίον του Αποστόλου,
Ο Θεοδωρίδης πίστευε πραγματικά ότι ο Κωνσταντίνου είχε ακόμη πολλά μέσα στη διάθεση του για να πάρει με το μέρος του τη βάση του κόμματος, όπου πολλοί ήταν εξαρτημένοι από τον κρατικό μηχανισμό.
<Είναι μεγάλο το ρίσκο > έδειξε το δισταγμό του ο Κωνσταντίνου
Ο Θεοδωρίδης επέμενε ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα δεν είχαν άλλη επιλογή. Προείχε να αποθαρρύνουν τους δελφίνους, που δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για το μεγάλο βήμα. Εφόσον τα μέλη του κόμματος αποδοκίμαζαν τις φιλοδοξίες τους αυτοί θα αναγκάζονταν να κάνουν πίσω και να υποστηρίξουν πάλι την επανεκλογή του Κωνσταντίνου.
Από εκεί και μέρα θα πάλευαν με μόνο αντίπαλο τον Αποστόλου. Και αν οι οικονομικοί παράγοντες που τους στήριζαν όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθούσαν να είναι με το μέρος τους – και κυρίως αν τους υποστήριζαν οι εφημερίδες τους και τα αλλά μέσα που διέθεταν- είχαν πολλές πιθανότητες να επικρατήσουν πάλι.
Ο Κωνσταντίνου πείσθηκε και δυο μέρες αργότερα συγκάλεσε το Πολιτικό Συμβούλιο και ανακοίνωσε αιφνιδίως ότι το κόμμα θα οδηγηθεί σε έκτακτο συνέδριο για να ξεκαθαρίσει η εσωκομματική κατάσταση. Ο Απόστολου σήκωσε το γάντι.
<Συμφωνώ., Τα υπόλοιπα θα κριθούν από το αποτέλεσμα> είπε.
.
Ο Θεοδωρίδης άρχισε αμέσως τη δουλειά που ήξερε. Έφτιαξε ένα επιτελείο και ξεκίνησε πρόγραμμα επισκέψεων στις οργανώσεις της επαρχίας κυρίως. Αν κατάφερνε να απομονώσει τους δελφίνους στην περιφέρεια ,θα τους περιόριζε πιο εύκολα και στις πόλεις , ώστε να τους υποχρεώσει να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους και να αναχαιτίσουν όλοι μαζί πάλι τον Αποστόλου.
Ήξερε ότι τα έπαιζε όλα για όλα, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή.
Και ξαφνικά τα πάντα άλλαξαν. Η δολοφονία του Κωνσταντίνου ήταν μια δραματική εξέλιξη που έφερνε τα πάνω κάτω.
Ο Θεοδωρίδης συνήλθε από τις σκέψεις του και προσπάθησε να καταλάβει που βρισκόταν. Απορροφημένος καθώς ήταν ούτε που κατάλαβε ότι πλησίαζε κιόλας στην Αθήνα. Απόρησε με τον εαυτό του. Γιατί ήλθαν στο μυαλό του όλα μαζί; Ποια σχέση μπορεί να είχαν με τη δολοφονία οι εξελίξεις στο κόμμα; Δεν μπορούσε να δώσει καμιά απάντηση.
Το ραδιόφωνο τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Ο σταθμός που άκουγε μετέδωσε ότι ο πρωθυπουργός δεν πέθανε ακόμη, αλλά οι ελπίδες είναι περιορισμένες. Προσπάθησε να τηλεφωνήσει στην Αντιγόνη , αλλά στάθηκε πάλι αδύνατο.
Όταν έφτασε στο Χαϊδάρι είδε μπροστά του την Ακρόπολη φωτισμένη. Του φάνηκε περίεργο που μια τέτοια νύχτα είχαν ανάμενα τα φώτα. Καθώς πλησίαζε στο κέντρο της πόλης μπορούσε να διακρίνει στις άκρες του δρόμου τις τηλεοράσεις των διαμερισμάτων, ανοικτές πίσω από τις κουρτίνες. Υπέθεσε ότι κανείς δεν κοιμόταν. Ήταν περασμένες δώδεκα όταν πέρασε έξω από τη Βουλή, κατευθυνόμενος προς το μέγαρο Μάξιμου. Εκεί συνειδητοποίησε ότι μια διαδρομή που την έκανε συνήθως σε δυόμισι ώρες , τώρα του πήρε λιγότερο από μιάμιση.
Είδε κόσμο στα πεζοδρόμια , αλλά η κυκλοφορία δεν είχε κλείσει. Παντού ακροβολισμένοι αστυνομικοί. Στη συμβολή με την Ηρώδου του Αττικού, πήγε να στρίψει κι ένας τροχονόμος τον σταμάτησε . Είπε ποιος είναι ο τροχονόμος δίστασε, αλλά την ίδια στιγμή ένας αξιωματικός που τον γνώρισε είπε να τον αφήσουν. Παράτησε το αυτοκίνητο στην άκρη , με τα κλειδιά στη μηχανή και συνέχισε με τα πόδια.
Παραδόξως δεν υπήρχε ούτε ένα τηλεοπτικό συνεργείο και σκέφτηκε ότι σωστά έκαναν και τους απομάκρυναν. Τον προσπερνούσαν περιπολικά καθώς κατηφόριζε ενώ δυο τρεις πεζοί , όλοι γνωστοί του, πήγαν να του μιλήσουν. Ούτε τους απάντησε.
Ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλοπάτια του μεγάρου Μαξίμου. Κανείς δεν τον σταμάτησε , αφού τον ήξεραν. Όρμησε στο γραφείο του Σταύρου Ντελή.
(συνεχιζεται)