Του Ιωάννη Δαμίγου
Εκπληκτική η συζήτηση καταγραφής συμβάντος οργάνου, το οποίο συνομιλεί τηλεφωνικώς μετά από κλήση στο “100”, αφού έχει επισκεφθεί το Α/Τ χωρίς αποτέλεσμα, με την δύσμοιρη κοπέλα, λίγο πριν την εκτέλεσή της. Προσπαθεί να τον πείσει πως μόνο υπό προστασία του περιπολικού θα σωθεί! Μάταια επιμένει να καταδείξει την σοβαρότητα του θανάσιμου κινδύνου που διατρέχει. και ο ακατανόητα γραφειοκράτης εξακολουθεί να σημειώνει, πως ο διώκτης της “είναι έξωθεν και πλησίον, με σκοπό να σας ασκήσει βία, έτσι;”! Έξωθεν και πλησίον! “Α … χάνομαι! Είναι εδώ! Έχει έρθει εδώ!” Ο πρώην; “Ναι, είναι εδώ!” Οπότε να το στείλω στο Α/Τ!!! Και δεν πρόλαβε δυστυχώς, γιατί την “‘έστειλε” σφάζοντάς την ο πρώην, ενώ το όργανο εξακολουθεί να ρωτά από το τηλέφωνο, με ακούτε;
Όχι δεν είναι αξιοπερίεργο, να ζητά πολίτης που βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, να στείλουν περιπολικό σε αστυνομικό τμήμα! Όχι, δεν είναι τραγικό αστυνομικό τμήμα να αναμένει περιπολικό για υποχρεωτική προσφορά βοήθειας σε πολίτη! Εφόσον όλα αυτά και άλλα σενάρια τρομακτικής ταινίας, διαδραματίζονται σε πραγματικό χρόνο! Συμβαίνουν εδώ στην χώρα μας, χωράφι! Με την Ελληνική Αστυνομία, να συνεχίζει το αθάνατο έργο της Χωροφυλακής της δεκαετίας του ’60! Έξωθεν και πλησίον, να σημειώνει ο απαίδευτος χωροφύλακας, αγροφύλακας, στο έγγραφο της “υπερεσίας που θα τα βρει όλα”. Μόνο υπογραφή δεν πρόλαβε να ζητήσει το όργανο, πως “Και γράμματα γνωρίζω”! Αντιλαμβάνονται οι παλαιοί …
Χάνονται ένα ένα τα ¨κάστρα”, της δικαιοσύνης, της αστυνομίας, της παιδείας, της υγείας, της εργασίας και προσφάτως της … οικίας, με δέκα χιλιάδες προγραμματισμένες κατασχέσεις! Χάνουμε και χανόμαστε, χωρίς ασθενοφόρα, χωρίς περιπολικά, χωρίς πυροσβεστικά, χωρίς παραλίες, χωρίς δάση, χωρίς χρήματα, χωρίς, χωρίς, χωρίς.
Τέτοια η παράκρουση, τόση η αποχαύνωση, που γελάμε, ναι γελάμε με τα δεινά μα, διακωμωδώντας τον πόνο, αστειευόμενοι με την κατάντια μας! Και αλλού συμβαίνουν τρομερά πράγματα, μα τέτοια αδέσποτη κατάσταση ανευθυνότητας, στην πιο δυσώδη έκφρασή της, αποτελεί μάλλον μέτρηση πειράματος, προς καταγραφή μη ελεγχόμενων αποτελεσμάτων και ακραίων εξελίξεων. Δύσκολη η όποια άλλη εξήγηση. Έχουν έναν καταντημένο λαό και προσπαθούν ν’ αντιληφθούν, πόσα μπορεί να υποστεί επιπλέον των μέχρι σήμερα στάνταρ.
Δεν έχω καμία αμφιβολία, πως μπορούμε να εκπλήξουμε περαιτέρω και να θέσουν έτσι, νέα όρια, νέες προδιαγραφές, περί ανοχής και αντοχής. Ίσως να ανοίγουμε ιστορικούς επιστημονικούς δρόμους, εκμετάλλευσης και εξανδραποδισμού! Έξωθεν και πλησίον, ωρέ!