Ή απαγορευμένη λέξη…

Του Βασίλη Κ΄όκκα

Μήν ακουμπάς τήν πληγή μου/αιμορραγεί ακόμα/ θέλει τό χρόνο της νά μετασχηματισθεί σέ γεωγραφία τής ουλής…..

Γι αυτό καί τά ΤΕΜΠΗ είναι απαγορευμένη λέξη γιά τήν αφεντικογραφία τών συστημικών ΜΜΕ ! Μήπως καί εξαυλωθεί ή ρημάδα ή πολιτική ευθύνη….Γιά νά γίνει ή ψήφος στίς 21 Μαίου πολιτικό συγχωροχάρτι γιά τή Μητσοτάκης ΑΕ…..

Μήπως καί μέσα στήν παραζάλη δώσουμε άλλη μιά ευκαιρία στούς ” αρίστους”,όσο κι άν θά πιάνουμε τή μύτη μας όταν ψηφίζουμε!!!Μακάρι νά μή δραπετεύσουμε από τίς ευθύνες μας -δεξιοί,αριστεροί,κεντρώοι- καί νά μήν προδώσουμε τή μνήμη τών νέων παιδιών πού χάθηκαν τόσο άδικα…..Πού αλίμονο,γιά τά golden boys,ήταν απλά ένας λόγος γιά μιά πρόσκαιρη υποχώρηση τής Ν.Δ.στίς δημοσκοπήσεις καί τώρα επανακάμπτουν δριμύτεροι,πανέτοιμοι γιά νέες επανεκκινήσεις είς υγείαν τών κορόιδων….

Ή ΜΝΗΜΗ καί ή ΛΗΘΗ,τά ελκόμενα ετερώνυμα θά αναμετρηθούν τήν ερχόμενη Κυριακή! Όπως αυτοπαραμυθητικά άν όχι ειρωνικά γράφει ή Κική Δημουλά : 

 “Κι ό βίος ό πολυλογάς σ’αυτές τίς δύο λέξεις αρκείται εντέλει,          μνήμη καί λήθη”.

Άς ελπίσουμε ότι ή μνήμη δέν είναι δυναστικά ισχυρή μόνο στήν ήπειρο τής ποίησης αλλά καί στόν καθ’ημέρα βίο μας!!!