Του Μελέτη Ρεντούμη
Η έννοια του αθλητισμού στην χώρα μας που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας, ενώ θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή όσον αφορά τον τρόπο οργάνωσης, την ποσότητα και των ποιότητα των παραγόμενων αποτελεσμάτων, φαίνεται ότι αποτελεί μία μικρογραφία της σήψης που επικρατεί συνολικά στην ελληνική κοινωνία.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει πρωτίστως από την παρακολούθηση των τεκταινόμενων στο ποδόσφαιρο που είναι και το λαοφιλέστερο των αθλημάτων παγκοσμίως αποτελώντας μία σημαντική βιομηχανία εσόδων για παίκτες, ομάδες, παράγοντες, χορηγούς αλλά και χώρες όσον αφορά τις μεγάλες διοργανώσεις και τα φορολογικά έσοδα που προκύπτουν.
Η βία και ο χουλιγκανισμός σίγουρα δεν είναι ελληνικό φαινόμενο και τα βλέπουμε να συμβαίνουν σε πολλά γήπεδα ανά τον κόσμο ακόμα και σε αναπτυγμένες οικονομίες και κοινωνίες.
Παρ΄όλα αυτά, σχεδόν σε όλες τις χώρες που έχει προκύψει πρόβλημα, κυρίως στον δυτικό κόσμο, τα θέματα έχουν αντιμετωπιστεί, με καίριες παρεμβάσεις της πολιτείας και με συνεννόηση τόσο των συλλόγων όσο και των διοικήσεών τους.
Φαίνεται ότι για την Ελλάδα το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα καθεστώς, ένα άβατο αυτοδιοικούμενο που η πολιτεία και η κυβέρνηση έχουν ρόλο παρατηρητή που κάνει συστάσεις σε ομάδες και παράγοντες, βλέποντας, απλά τις αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης η οποία μάταια προσπαθεί να βάλει τάξη σε έναν χώρο άναρχο.
Αν ένας τρίτος παρατηρητής προσπαθήσει να κατανοήσει τί φταίει τελικά και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα κινείται σε τριτοκοσμικά επίπεδα, δεν έχει παρά να κοιτάξει τους παράγοντες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Να καταλάβει δηλαδή, την προσωπικότητά τους, τον επαγγελματισμό τους αλλά και τα κίνητρα που τους έχουν ωθήσει για να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο άθλημα.
Τα συμπεράσματα θα είναι σίγουρα απογοητευτικά, καθώς αφενός αυτή την στιγμή η ποιότητα του προσωπικού και των παραγόντων που διοικεί το ποδόσφαιρο είναι αμφιλεγόμενη και αφετέρου δεν φαίνεται να υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση στο να ξεκαθαρίσει το τοπίο, τόσο στα θέματα της βίας, όσο και στα οικονομικά διοικητικά των ομάδων με την συμβολή της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Τα πρόσφατα γεγονότα με την διακοπή του αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και την εμφάνιση όπλων στον αγωνιστικό χώρο, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα μίας χαμένης υπόθεσης για την ελληνική κοινωνία που λέγεται εθνικός σχεδιασμός, σοβαρή αθλητική διοίκηση και απαραίτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί για την λειτουργία του αθλητικού πλαισίου του ποδοσφαίρου και όχι μόνο.
Αξίζει να τονίσουμε ότι κάποτε στην Αγγλία υπήρχαν αντίστοιχα φαινόμενα κυρίως σε θέματα βίας και μετά από έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών που είχε τραγικές συνέπειες με συγκρούσεις, θύματα και συλλήψεις, η τότε πρωθυπουργός Μ.Θάτσερ αποφάσισε τον αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από την Ευρώπη για 5 χρόνια, κάτι που λειτούργησε καταλυτικά για την εξυγίανση του αθλήματος.
Στην Ελλάδα αντιθέτως, έχουμε σπασμωδικές διακοπές του πρωταθλήματος με κυβερνητική απόφαση, για μερικές μέρες ή βδομάδες κάθε φορά και στην συνέχεια όλα συνεχίζονται κανονικά, σαν να μην πέρασε μία μέρα από τα υπέρογκα προβλήματα που ταλανίζουν το άθλημα για τα οποία η εκάστοτε κυβέρνηση εθελοτυφλεί.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι στις τόσες πληγές που έχει να κλείσει η ελληνική κοινωνία με βάση την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, έχει προστεθεί και το ποδόσφαιρο το οποίο θα πρέπει η πολιτική ηγεσία να δει σοβαρά μέσα από λύσεις βιώσιμες και διακομματικές, που να διασφαλίζουν την αξιοκρατία, την διαφάνεια, την λογοδοσία, την δημοκρατία και πάνω απ ’όλα την ευγενή άμιλλα, μακριά από φαινόμενα βίας και εκβιασμών που ουδεμία σχέση έχουν με το πραγματικό πνεύμα του αθλητισμού.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.
