Του Ιωάννη Δαμίγου
Εμπρός πίσω, επαναλήψεις που βαρέθηκες πια, καθήμενοι, όχι όρθιοι στα μπαρ, μάσκες ξανά, ρετρό εμφανίσεις επιστημόνων, επιστροφή στην ενημέρωση με τα ίδια άθλια και ξεπερασμένα πρόσωπα, με το ίδιο επικριτικό και γελοίο ύφος. Με την ίδια εκφορά λόγου, με φράσεις κλισέ, σε βαρετή και άτονη ανάγνωση, μαθητή στις πρώτες τάξεις δημοτικού.
Αναφορές και πάλι για αυξημένα λύματα, εμβολιασμοί σε slow motion, ανέμελες συνευρέσεις με επώνυμους και έναστρα γεύματα σε αρχαιολογικούς χώρους, μεταφορές αστραπή με λιμενικό ταξί, των “αλλού”. Τέταρτο κύμα, από τα σαράντα κύματα; Πάλι ανασφάλεια, πάλι άγχος, πάλι φόβος, ξανά η ζωή να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς δίχτυ ασφαλείας. “Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε”.
Η σωρευμένη άμορφη μάζα προβλημάτων έξω από τις εισόδους των πολυκατοικιών, απλωμένη στους δρόμους, εμποδίζει ακόμα και την ελεύθερη διέλευση ανθρώπων, που παραζαλισμένοι από τις αιωρούμενες σφαλιάρες, παραπαίουν από εδώ και από εκεί. Αιωρούμενες σφαλιάρες, που σκάνε με θόρυβο στα μάγουλα έκπληκτων μα απροβλημάτιστων μελών της αγέλης, που εξακολουθούν να φέρονται, σαν “να ήμουν άλλος και όχι εγώ”, εκπαιδευμένων πια στην ανοχή του μοιραίου. Του μοιραίου που προκάλεσαν με την παντελώς ανεύθυνη στάση και θέση τους, λες και τα προβλήματα έχουν δυνατότητα επιλογής μόνο άτυχων και πως η πλειονότητα θα έμενε ανέγγιχτη, στην λαίλαπα της καταστροφής.
Οι αιωρούμενες σφαλιάρες πέφτουν βροχή στο μάγουλο και ως καλοί χριστιανοί, στρέφουν και το άλλο, μόνο που αστράφτουν και είναι επαναλαμβανόμενες, μέχρι λιποθυμίας και δεν κτυπά και το καμπανάκι για διάλλειμα γύρου στο ρινγκ της ζωής σου. Και διασκεδάζουν οι “άριστοι” φίλαθλοι, ποντάροντας κέρδη και στοιχηματίζοντας στον γύρο πτώσης σου. Και ο αγώνας είναι άνισος και στημένος, φουκαρά μου, όπως στημένη είναι όλη σου η ζωή, αποδεχόμενος τον ρόλο του βαστάζου. Από άγνοια, από ανοησία, από συνήθεια, από παράδοση, από έλλειψη παιδείας; Αιωρούμενες σφαλιάρες, από την ανεργία και ιδίως των νέων, από τις ανατιμήσεις στα είδη διατροφής, από τις αυξήσεις στο ρεύμα, από το αντεργατικό νομοσχέδιο, από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, από τις κατασχέσεις σπιτιών, από τα λουκέτα καταστημάτων, από την ασθμαίνουσα λιανική.
Αιωρούμενες σφαλιάρες από τις απολύσεις, από την εργασία σου κατά το δοκούν του εργοδότη, από την ιδιωτικοποίηση της υγείας και τόσων άλλων σημαντικών προβλημάτων της καθημερινότητας. Πώς άφησες να γιγαντωθούν όλα αυτά, μόλις σε δυο χρόνια; Που ήσουν, που ξεβλάχεβες άμοιρε; Μήπως δεν είχες μηνύματα, δεν τους γνώριζες από το πρόσφατο παρελθόν; Μα είναι οι ίδιοι, καημένε, τα ίδια πρόσωπα, με τα ίδια επίθετα, με τις χειρότερες αυτή τη φορά προθέσεις, πιο άμεσες και πιο εκδικητικές, που σε χλευάζουν.Σε εκβιάζουν, σε απειλούν, σε τρομοκρατούν και σε διχάζουν.
Ώρα για αποφάσεις, ώρα για να πάρεις θέση, ώρα να βάλεις πλάτη στον δικό σου αγώνα, για τη ζωή σου, για τα παιδιά σου. Άλλα περιθώρια υποταγής δεν υπάρχουν. Άλλα περιθώρια λάθους θα αποβούν εγκληματικά. Κινήσου για άμεση διόρθωση, ανάκτηση δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Αλλιώς η ζωή σου θα είναι μια επανάληψη κόλασης, με αιωρούμενες και συνεχείς σφαλιάρες ξέφρενου νεοφιλελευθερισμού.