Αλέξης Τσίπρας: Μέγαρο Μαξίμου ή πλατεία Κουμουνδούρου;

Του Γ. Λακόπουλου

 

Για όσους δεν θέλουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του- παρά τους επιθετικούς τόνους που υιοθέτησε στην εισήγησή του.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση κατέθεσε πρόταση αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής. Η ψηφοφορία που ακολούθησε απέρριψε αυτή την πρόταση με σκορ 95-75. Αλλά τα μέλη της ΚΕ είναι 201. Από αυτούς οι 30 προτίμησαν το λευκό- εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος  γιατί.

Η ουσία δεν αλλάζει: η πρωθυπουργική γραμμή επικράτησε, αλλά η πρωθυπουργική επιρροή το σύνολο της ΚΕ είναι μειοψηφική. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη φορά η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να μην περάσει.

Προφανώς για τον μέσο πολίτη δεν έχει καμία αξία τι συζητούν και τι αποφασίζουν στην Κουμουνδούρου. Τον περασμένο Ιανουάριο δεν ανέθεσε στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας. Την ανέθεσε στον Αλέξη Τσίπρα, η κυβέρνηση του οποίου έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Τα υπόλοιπα δεν τον ενδιαφέρουν.

Πρέπει όμως να ενδιαφέρουν τον Πρωθυπουργό. Με πολύ καθαρό αλλά και μαζικό τρόπο ένα μεγάλο ποσοστό των κεντρικών στελεχών του κόμματός του, του ζήτησε να μην υλοποιήσει την πολιτική του, αλλά να υιοθετήσει μια άλλη.

Να μην εκπληρώσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας – άρα να την οδηγήσει σε χρεοκοπία- και ακολούθως να αναζητήσει εναλλακτικές επιλογές στο διεθνή προσανατολισμό της- πιο απλά να εγκατάλειψε την Ευρώπη και να στραφεί σε άλλους πόλους. Ορισμένοι από όσους ενστερνίζονται αυτή την πρόταση είναι υπουργοί.

Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του και πολύ περισσότερο να τη διατυπώνει στα όργανα του κόμματός του. Όμως σε μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση δεν νοείται υπουργός με διαφορετική πολιτική θέση από τον Πρωθυπουργό.

Όποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προτείνει αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό γιότ το κόμμα του μπορεί να το κάνει. Δεν μπορεί όμως ταυτοχρόνως να είναι μέλος μιας κυβέρνησης που έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Κυβερνήσεις με δυο γραμμές δεν υπάρχουν.

Προκύπτει λοιπόν ένα θέμα το οποίο ο Πρωθυπουργός ως μόνος αρμόδιος οφείλει να διευθετήσει. Ποιος θα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και τι θα λέει δεν εξαρτάται από τον ίδιο. Αλλά ποιος θα είναι μέλος της κυβέρνησης, είναι αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα. Για να μετέχει κάποιος στο υπουργικό συμβολικό αρκεί μια και μόνη προϋπόθεση: να έχει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού.  Ο οποίος οφείλει να διασφαλίζει την ενότητα του κυβερνητικού σχήματος.

Ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπας υποχρεούται προφανώς να ακούει όλες τις απόψεις στο κόμμα του και να υπολογίζει στη γνώμη όλων των στελεχών του. Ως πρωθυπουργός όμως οφείλει να επιβάλει τη δική του γνώμη στα μέλη της κυβέρνησης, η να αποβάλει όποιον δεν τη δέχεται. Αλλιώς δεν νοείται λειτουργία κυβέρνησης.

Το αποτέλεσμα αυτής της αντινομίας που ο ίδιος ενσωμάτωσε στο κυβερνητικό σχήμα το είδαμε ήδη  στη εσωτερική και διεθνή δραστηριότητα της κυβέρνησης και ειναι ενα αρνητικό αποτέλεσμα.  Αν δεν επιβάλει ενιαία πολιτική στην  κυβέρνηση του οι εξελίξεις θα είναι αρνητικές – και για τον ίδιο.

Τα συνταγματικά του προνόμιά του ως Πρωθυπουργού είναι υπέρτερα των αρμοδιοτήτων του ως επικεφαλής ενός κόμματος. Και πρέπει να αποφασίσει ότι η έδρα του βρίσκεται στο μέγαρο Μαξίμου, όχι στην Κουμουνδούρου.