Του Ιωάννη Δαμίγου
Η μητέρα όλων των δεινών, το εύκολο και μεγάλο εμπόδιο εκμετάλλευσης των μαζών, η αιώνια αντίπαλος της μάταιης ατομικής και όχι συλλογικής αποτελεσματικής προσπάθειας του Σίσυφου, η αμορφωσιά. Με την ίδια κατάληξη, όσες φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλει, εφόσον διατηρεί την ίδια τακτική, καταδικασμένος στο μαρτύριο της επιστροφής στην αρχική θέση.
Σε μονόπλευρο τρόπο στείρας σκέψης, ως τον μόνο επιλέξιμο για συνεχή αποτυχία της επίτευξης του στόχου. Που μοιραία προκύπτει από την έλλειψη ικανότητας παραγωγικής σκέψης, καθώς παραμένει εγκλωβισμένη σε πατροπαράδοτες πρακτικές. Καθώς απαγορεύουν την γεύση του καρπού γνώσης, που θα επέτρεπε διεύρυνση σκέψης και θα ανακάλυπτε λύσεις μέσω διασποράς της διδαχής συλλογικών και μελετημένων προτάσεων, που θα ανέτρεπαν τα, βολικά επιτήδειων δεδομένα, ως πάγια.
Ασφαλές μέτρο για να κριθεί μια κυβέρνηση προοδευτικά κοινωνική, αποτελεί η ικανή και πειστική προσπάθεια που θα καταβάλει στην αναβάθμιση όλων των βαθμίδων παιδείας. Από τα υποβαθμισμένα νηπιαγωγεία που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του αυριανού πολίτη, έως τα συκοφαντημένα πανεπιστήμια και πέραν αυτών. Αυτό και μόνο ως κριτήριο, αρκεί για να υποστηριχτεί η προσπάθεια κυβέρνησης που θα το επιχειρήσει. Από εκεί και μόνο, θα ξεκινήσει η πραγματική αλλαγή, η αντιμετώπιση των παραγόμενων προβλημάτων εν τη γενέσει τους και η σταδιακή αισιόδοξη πορεία μιας άλλης φιλοσοφίας τρόπου ζωής.
Άλλως κάθε προσπάθεια μερικής βελτίωσης όποιου δημόσιου και κοινωνικού φορέα, είναι εξ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Θα είναι το πιο δύσκολο έργο ποτέ, έχοντας απέναντι μεγάλο μέρος της απαίδευτης κοινωνίας μαζί με αυτούς που αποφασίζουν εξυπηρετούμενοι τον περιορισμό της γνώσης και καταχρηστικού δικαιώματος των εχόντων σε ιδιωτικοποίησή της. Συνυπολογίζοντας και το χρονικό διάστημα απόδοσης μιας γενιάς τουλάχιστον, πέραν των άλλων προβλημάτων που δεσπόζουν των πλέον δύσκολων καιρών, καθιστά την απόπειρα έστω αυτή αδύνατη.
Η αμορφωσιά δεν γνωρίζει υπομονή, δεν ξέρει από θέση πρόνοιας στόχων, αγνοεί τον σχεδιασμό του αύριο και αρκείται σε ψευδεπίγραφες υποσχόμενες ελπίδες πολιτικών, θυσιάζοντας τις επόμενες γενεές σε Σισύφειες πρακτικές. Τα πρόσκαιρα μανταρίσματα και τα αυτοσχέδια μπαλώματα σκιτζήδων υπουργών παιδείας, με τελευταία την εμπορικής φιλοσοφίας οικονομικών κερδοσκοπικών συναλλαγών, καταδικάζει ήδη και τις επόμενες γενεές σε ημιμάθεια. Η αμορφωσιά, η μόνη και απαραίτητη καύσιμη ύλη, προσφερόμενη σε επάρκεια ως ενέργεια κίνησης, στο αναχρονιστικό όχημα του φασισμού. Γιατί σέρνονται επικίνδυνες όσο και ανόητες απορίες … εύφλεκτων!