Του Μελέτη Ρεντούμη
Οι προκλήσεις της Τουρκίας όπως είναι γνωστό συνεχίζονται με αμείωτη ένταση στο Αιγαίο, στην Κύπρο και γενικά στην ΝΑ Μεσόγειο.
Πρόκειται για μία περίοδο, που η ένταση της τουρκικής προκλητικότητας έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα στην ελληνική επικαιρότητα, παρά την σημαντική οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της πανδημίας, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να πρέπει να βρίσκεται σχεδόν καθημερινά σε επιφυλακή, πότε με το Πολεμικό Ναυτικό και πότε με την αεροπορία για να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία.
Η ελληνική κυβέρνηση, εκτός από το δόγμα της αποτροπής και της ετοιμότητας των ενόπλων δυνάμεων, ορθώς δίνει έμφαση στην διπλωματική οδό και στην χάραξη συμμαχιών με όμορες χώρες, αρκεί οι συμμαχίες αυτές και η διπλωματία, να είναι ενταγμένες σε ένα ενιαίο πλαίσιο στρατηγικής.
Η πρόσφατη μερική ανακήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο, υπό την πίεση του τουρκολιβυκού συμφώνου, μπορεί να αποτελεί μία κίνηση αντίδρασης προς την Τουρκία, όμως δεν παύει να εξαιρεί το Καστελλόριζο, από την πλήρη επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες, καθώς η οριοθέτηση αφορούσε την περιοχή δυτικά του 28ου Μεσημβρινού και όχι ανατολικά της συγκεκριμένης περιοχής, την οποία διεκδικεί μετ’επιτάσεως η Τουρκία.
Εκτός αυτού, η κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα ότι έχει την πρόθεση να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της χώρας στα 12 ναυτικά μίλια, μόνο στο Ιόνιο Πέλαγος.
Αυτό το γεγονός, θα μπορούσε κάποιος να το εκλάβει ως μία προειδοποίηση για την Τουρκία, όσον αφορά στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε όλη την επικράτεια, όμως την ίδια στιγμή, δημιουργεί ένα τετελεσμένο και μία αντιδιαστολή με την επικρατούσα κατάσταση στο Αιγαίο Πέλαγος, όπου μία αντίστοιχη κίνηση θα θεωρείτο εκ μέρους της Τουρκίας casus belli.
Με βάση τα παραπάνω γεγονότα και δεδομένα, η κυβέρνηση οφείλει να είναι πολύ προσεκτική το επόμενο διάστημα, στο τί ακριβώς αναμένει τόσο από την Τουρκία, όσο και από τους εταίρους συμμάχους της.
Αυτό σημαίνει, πως αν επιδιώκει να αναγκάσει την Τουρκία υπό την πίεση των διεθνών εξελίξεων να συρθεί στην Χάγη, για την μία και μόνη διαφορά που είναι η υφαλοκρηπίδα και η χάραξη θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο, πρέπει να γίνει κατανοητό προς όλους τους συμμάχους, πως η Ελλάδα δεν απεμπολεί εξ’αρχής κανένα κυριαρχικό της δικαίωμα στο Αιγαίο, ούτε στην επέκταση των χωρικών υδάτων, αλλά ούτε και στην πλήρη επήρεια των νησιωτικών περιοχών του Αιγαίου, που οδηγούν μάλιστα και στην ενοποίηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την αντίστοιχη της Κύπρου.
Οι μερικές λοιπόν οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών ή επεκτάσεις χωρικών υδάτων, μπορεί να έχουν την σημειολογία τους, όμως οφείλουν να μην διαταράξουν την πλήρη και αδιαίρετη κυριαρχία της χώρας, καθώς αυτό είναι που στο τέλος επιδιώκει η γείτονα χώρα.
Να ορίσει δηλαδή ξανά το Αιγαίο, ενταγμένο στην ΝΑ Μεσόγειο ως ένα ειδικό θαλάσσιο καθεστώς υπό διαπραγμάτευση, εκτός του δικαίου της θάλασσας και των διεθνών συνθηκών, με στόχο την πραγματοποίηση των επιθετικών της επιδιώξεων εναντίον της Ελλάδας.
Σε κάθε περίπτωση, τα γεγονότα και οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά και είναι βέβαιο ότι μέσα στους επόμενους μήνες, θα υπάρξει μία σαφής τάση για το που οδηγούνται τα πράγματα, με την συμμετοχή όλων των μεγάλων γεωπολιτικών παικτών στην ΝΑ Μεσόγειο.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός