Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ήταν εμφανές ότι έβλεπε την παρουσία της στην Αθήνα σαν μέρος της προετοιμασίας της για την επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη.
Από τον Γιώργο Ρωμαίο μάθαμε ότι ο «ιδρυτικός» ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα είναι ο γερμανικός.
Στο βιβλίο του «Από τον ανήλικο Οθωνα στην καγκελάριο Μέρκελ» – (Πατάκης, 2012) – περιγράφεται η γερμανική απόβαση στο νεότερο ελληνικό κράτος.
Το πρόσχημα ήταν η θεμελίωσή του, ακόμη και με την εγκατάσταση βασιλικής δυναστείας, για να συμβολίζει τη διαρκή, αν και συχνά άδηλη, εξάρτηση από τη γερμανικό ιμπέριουμ.
Η σκάντζα Άγγλων – Αμερικανών κηδεμόνων έναν αιώνα αργότερα, δεν επηρέασε τη γερμανική παρουσία. Ανανεώνεται με σχέσεις οικονομικής επικυριαρχίας, την οποία συχνά συμβολίζει το σπιράλ από τη Siemens του Βουλπιώτη, στη Siemens του Χριστοφοράκου.
Στην ίδια περίοδο η οικογένεια Μητσοτάκη διαμόρφωσε ένα πλέγμα ιδιαίτερων προτιμήσεων στο γερμανικό οικονομικό κατεστημένο και τις εναλλασσόμενες ομάδες επιρροής στην καγκελαρία.
Η επίσκεψη στην Αθήνα της – πρώην αντισυστημικής – υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, αποκάλυψε ότι βάση της διαχρονικής μητσοτακικής εξάρτησης από τον «γερμανικό παράγοντα» είναι η υποτέλεια.
Η Αναλένα Καρλότα Άλμα Μπέρμποκ προβλήθηκε από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ως φορέας μιας Γερμανίας που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως στρατηγικό εταίρο.
Η εικόνα άλλα έδειχνε. Η 40χρονη επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας με τον ακατάσχετο φιλοαμερικανισμό – και κάτι μικροσκανδαλάκια στο βιογραφικό της – εμφανίσθηκε σαν να επιθεωρούσε αποικία.
Με περιτύλιγμα την αντι-ρωσική ρητορική της – έδωσε οδηγίες πλεύσης και σύστησε – ανώδυνα – έρευνες για τις επαναπροωθήσεις.
Ήταν εμφανές ότι έβλεπε την παρουσία της στην Αθήνα σαν μέρος της προετοιμασίας της για την επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη.
Όταν, μετά το κερασάκι των φιλοφρονήσεων, η συζήτηση έφτασε στην ουσία των όρων «εταίροι και σύμμαχοι» – με τους οποίους πασπάλισε τις επαφές της με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους – σερβίρισε το μπισκότο:
-Η Ελλάδα και η Τουρκία να διευθετήσουν τις εντάσεις τους μέσω διαλόγου στο Αιγαίο.
Για τις ελληνο-γερμανικές διαφορές στο θέμα των κατοχικών αποζημιώσεων, η κυρία έγινε πιο συστημική και από τους συστημικούς της Γερμανίας: δεν γίνεται τίποτε, γιατί βλέπουμε το θέμα από… διαφορετική νομική βάση «για τέτοιου είδους πληρωμές»!
Κανείς από την κυβέρνηση δεν της απάντησε ότι αυτή η ελληνική διεκδίκηση είναι απαράγραπτη και η Ελλάδα θεωρεί επίσης απαράγραπτη την υποχρέωση να πληρώσει η χώρα της για την ελληνική λεηλασία.
Όπως κανείς δεν της εξήγησε ότι οι συστάσεις για διάλογο με μια χώρα που κατέχει για σχεδόν μισό αιώνα τα εδάφη της κοινοτικής – σήμερα – Κύπρου, που απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και την κυριαρχία της Ελλάδας και που παραβιάζει περιμετρικά των συνόρων της το Διεθνές Δίκαιο συνιστούν υποστήριξη του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, την οποία η «πράσινη» πολιτικός δεν καταδέχθηκε, δεν ανέδειξε την κυβερνητική υποτέλεια, είναι απλώς μια ακόμη από τις επιλογές αυτοχειριασμού της.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR